K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KÂMBİN

  f. Merâmına erdiren. İsteğine kavuşturan.

• KÂM-BİNAN

  (Kâm-bin. C.) f. Bahtiyarlar, mesutlar, mutlu kimseler.

• KÂM-BİNÎ

  f. Bahtiyarlık, saadet, mutluluk.

• KAMCERE

  Islah etmek.

• KÂMCU

  f. İsteğini ve meramını arıyan. Maksadına ve gayesine ulaşmak isteyen.

• KAME

  (C.: Kumme) Başını sudan kaldıran davar.

• KÂME

  f. Arzu, istek, meram, gaye, maksad.KAM'E $ (Kumu') : Hakaret.

• KAMEA

  (C.: Kamâ) Büyük gök sinek. * Gözün kirpikleri diplerinde çıkan sivilceler.

• KAMED

  Binanın temeli.

• KAMEL

  Bitli kişi. * Karnın büyük olması.

• KAMEN

  Lâyık.

• KAMENCER

  Yaycı, kavvas.

• KAMER

  Gökteki ay. Hilâl. * Ay ışığında uyumayıp uyanık durmak.

• KAMER SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 54. Suresinin ismi olup İktarabet Suresi de denir. Mekkîdir.

• KAMERÎ

  Ay ile alâkalı.

• KAMERÎ SENE

  Arabi aylara göre olan yıl. Senesi 360 gün olan yıl. (Bak: Hicret)

• KAMERİYYE

  Çardak. Bahçelerde, mehtaplı gecelerde oturmak üzere yapılıp, etrâfı sarmaşık v.s. çiçeklerle örtülü bulunan yer. Küçük köşk.

• KAMERVARİ

  f. Ay gibi, kamere benzercesine.

• KAMES

  Suya daldırmak ve batırmak. * Hareket edip acı çekmek.

• KAMET

  (A, uzun okunur) Namaza başlama işâreti, namaz kılmak için okunan ezan. * Boy. Boy-bos. Endam.

• KAMET ALMAK

  Namaza başlamak için, hususen farz namazından önce ezan okumak.

• KAMET-İ BÂLÂ

  Uzun boy.

• KAMET-İ KIYMET

  Kıymet ve değerinin mertebesi. Manevî büyüklük.

• KAMET-İ MEVZUN

  Düzgün ve yakışıklı boy.

• KAMET-İ NÂMİYE

  Gelişme ve büyüme kabiliyetinde olan endam, boy.

• KAMET-İ ÖMR

  Ömür boyu. Bütün hayat müddetince.

• KAMEZ

  Menfaatsiz, hor hakir nesne.

• KÂMGÜZAR

  f. İsteğini elde edebilen. Arzusuna kavuşabilen.

• KAMH

  Yemeğe iştihâsı az olmak. * Suya dalmak. * Davarın başını sudan kaldırması.

• KAMH

  Buğday. * Yukarı kaldırmak.

• KAMHA

  Kasap merhemi adı verilen ilaç.

• KAMIH

  Suyu içmeyip, başını kaldırıp duran davar.

• KAMIH

  Tarhana. * Kokutup ekşitilmiş şey.

• KAMIH

  Kam' eden, ezip kıran, mahveden, perişan eden. Kahreden, yok eden. Alçaltan, zelil eden.

• KÂMİL

  (Kemal. den) Bütün, tam, olgun, eksiksiz, kemalde olan, kusursuz. Kemal ve fazilet sâhibi. * Resul-i Ekrem'in de (A.S.M.) bir vasfıdır. * Yaşını başını almış, terbiyeli ve görgülü kimse. * Âlim, bilgin kişi. * Bir aruz kalıbı ismi.(Büyük görünme küçülürsün...Kâmillerde, büyüklük mikyasıdır küçüklük, Nâkıslarda küçüklük mizanıdır büyüklük. S.)

• KÂMİLEN

  Noksansız, eksiksiz olarak. Tam olarak. Kâmil olarak. Bütünü ile. Tamamen.

• KÂMİL-İ UKALÂ

  Kemalde olan mükemmel akıl sâhibleri. Akılların kâmili.

• KAMİM

  Tere otunun kurusu.

• KÂMİN(E)

  Saklı. Gizli. Belirsiz. Pusuda duran.

• KÂMİNUN

  (Kâmin. C.) Saklı ve gizli olanlar.

• KAMİS

  Gömlek. * Döl yatağını kaplayan ince deri. * Bâzı nebatlardaki ince zar.

• KAMİT

  Bağlanmış. * Tam olgun, kâmil.

• KAMKAM

  (C.: Kumâkım) Ulu, şerif kimse. *İyi, keskin kılıç. * Büyük deniz. * Çok adet. * Saç dibine düşen yavşak. * Küçük kene.

• KAMKAME

  (C.: Kamkâm) Büyük, derin deniz.

• KÂMKÂR

  f. İsteğine ulaşmış. Matlubunu elde etmiş. Hedef ve gayesine varmış. * Mutlu, bahtiyar, mes'ud.

• KÂMKÂRANE

  f. Mutlu olan bir kimseye yakışır şekilde, mutlulukla.

• KÂMKÂRÎ

  f. Mutluluk, saâdet, bahtiyarlık. Murada ermeklik.

• KAML(E)

  Bit, kehle.

• KAMLUL

  Yabâni hıyar.

• KAMM

  Evi süpürmek.