K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KÜREYC

  Dükkân.

• KÜREYVAT

  Kandaki küçük yuvarlak cisimler. Küçük küreler.

• KÜREYVAT-I BEYZA

  Kandaki beyaz renkte ve çok küçük kürecikler. Kan ve lenf gibi vücud mâyilerinde bulunan çekirdekli ve yuvarlak hücreler. Kırmızı küreciklere nisbetle azdırlar. Vazifeleri hastalık gibi düşmanlara karşı asker gibi müdafaadır. Ne zaman müdafaaya girseler Mevlevi gibi iki hareket-i devriye ile sür'atlı bir vaziyet-i acibe alırlar.

• KÜREYVAT-I HAMRA

  Kırmızı kan kürecikleri. Kana kırmızı rengini veren, çekirdeksiz, yuvarlak, küçük hücrecikler olup kanın her mm.küpünde beş milyon kadar bulunurlar, beden hücrelerine erzak dağıtırlar ve bir kanun-u İlâhî ile hücrelere erzak yetiştirirler. (Tüccar ve erzak memurları gibi)

• KÜREYVE

  (C.: Küreyvât) Küçük yuvarlak.

• KÜRH

  Sıkıntı, meşakkat, zahmet.

• KÜRİZ

  f. Hizmetkâr, hâdim, hademe.

• KÜRİZÎ

  f. Beli bükük ve sefil ihtiyar.

• KÜRK

  Kızıl, kırmızı, ahmer.

• KÜRKÎ

  (C: Kürâki) Turna kuşu.

• KÜRMİH

  f. Çivi, mıh.

• KÜRNÜB

  Kelem dedikleri lahana.

• KÜRR

  (C: Ekrâr) Yediyüz bin kırksekiz dirhem. * Ölçek.

• KÜRRAS

  Pırasa.

• KÜRRASE

  (C: Kerâris) Elyazma kitapların sekiz sahifeden meydana gelen forması.

• KÜRRE

  f. Hayvan yavrusu. Sıpa. Tay.

• KÜRRE

  Deve ve koyun terslerinin parçası.

• KÜRRE

  (Bak: Küre)

• KÜRREC

  Top.

• KÜRRE-İ HAR

  Eşek yavrusu. Sıpa.

• KÜRREZ

  İki yaşına girmiş doğan kuşu. * Kötü ve hâzık kimse.

• KÜRSİ

  Oturulacak yüksekçe yer. Câmilerde vâizin, medreselerde müderrisin oturduğu yer. * Taht, serir. Erike. Koltuk. * Kaide. * Merkez. * Vazife. * Saltanat, kudret ve mülk. * Başkent, hükümet merkezi. * Mânevi makam. * Arş'ın altına bir semâ tabakası. (Bak: Arş)

• KÜRSİ-NİŞİN

  f. Tahtta oturan hükümdar, pâdişah. * Vâli. * Câmide vaaz eden.

• KÜRSU'

  Bilek kemiğinin ucunun serçe parmak tarafında olan yumruca kısmı.

• KÜRSÜB

  Kesbetmek, kazanmak, çalışmak. * Sert ve sağlam ağaç.

• KÜRSÜF

  (C: Kerâsif) Pamuk.

• KÜRTAJ

  Dölyatağı (rahim) veya kemik apsesi boşlukları içinde bulunan yabancı cisim veya hasta organları özel bir âletle çıkarıp almak işlemi. Rahmin temizlenmesi ameliyesi.

• KÜRUB

  (Kerb. C.) Kederler, tasalar, kaygılar, gamlar.

• KÜRUM

  (Kerm. C.) Üzüm kütükleri. Bağ kütükleri.

• KÜRUR

  Bir şeyin tekrarlanması. * Geri çekmek. * Menetmek, engel olmak.

• KÜRUR-U A'VAM

  Senelerin birbirini takib etmesi. Yılların ard arda geçmesi.

• KÜRUŞ

  (Keriş. C.) İşkembeler.

• KÜRUZ

  Dühul etmek, girmek, dâhil olmak. * Bir kimseye ilticâ etmek, sığınmak.

• KÜRÜK

  f. Deve yavrusu.

• KÜRZ

  (C: Karaze) Çan. * Dağarcık, torba.

• KÜS'

  Tâbi olmak, ittiba etmek, uymak.

• KÜSAHA

  Süprüntü.

• KÜSBE

  Bir parça süt ve hurma. * Taamdan veya başka şeyden az iken çoğalıp toplanan nesne.

• KÜSBE

  Yağı veya suyu çıkartılmış her çeşit nebâti artıklar. Yağ posası.

• KÜSBÜRE

  Kanbel otu.

• KÜSEYRA

  Bir dikenli ağacın zamkı.

• KÜSEYRE

  Hurma koruğu.

• KÜSFÜRE

  Kanbel otunun tohumu.

• KÜSİSTE

  (Güsiste) f. Gevşek, uyuşuk, tembel. * Kopuk, kopmuş.

• KÜSR

  Çok mal.

• KÜSSAB

  Küçük ok.

• KÜSSAR(E)

  Kırılan şeyin parçaları.

• KÜSSE

  Kaba sakal.

• KÜSTERDE

  f. Döşenmiş, yayılmış.

• KÜSTİC

  (C.: Kesticât) Mecusiler kuşağı.