K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. K Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• KÜNDEKÂR

  f. Sedefçi. Kıymetli ağaçları işleyen. Marangoz.

• KÜNDGÛŞ

  f. Sağır, işitmez.

• KÜNDÜR

  (C: Kenadir) "Günlük" denilen nesne. * Şişman ve kısa boylu kimse. * Vahşi hımar, yabani eşek. * Büyük çuval.

• KÜNDÜS

  Saksağan kuşu.

• KÜNENDE

  f. "Edici, yapıcı" mânâlarına gelerek kelimelere eklenir.

• KÜNGÂN

  f. Toprak ve çimento gibi şeylerle yapılan su borusu, su yolu.

• KÜNGÜRE

  f. Kubbenin en yüksek yeri, tepesi.

• KÜNH

  Bir şeyin aslı, cevheri, mikdarı. Dip. Kök. Özü, nihâyeti, vechi. * Vakit, zaman.

• KÜNİŞ(T)

  f. Mecusi tapınağı. * Yahudi havrası.

• KÜNNAŞE

  (C.: Künnâşât) Kök.

• KÜNNE

  Ev kapısı üstüne yapılan sundurma.

• KÜNNES

  (Kânis. C.) Yuvasında ve yatağında olan geyikler. * Gündüzün gizlenen, gece görünen seyyar yıldızlar. (Bak: Hunnes künnes)

• KÜNTAN

  Kısa boylu.

• KÜNU'

  Yakın olmak.

• KÜNUD

  Nankörlük. Nimeti inkâr etmeklik.

• KÜNUN

  f. şimdi. El'an.

• KÜNUN

  Birşeyi gizleme, saklı tutma.

• KÜNUZ

  (Kenz. C.) Hazineler. Defineler.

• KÜNUZÂT

  Kenzler. Hazineler.

• KÜNÜBDÜR

  Kaba nesne.

• KÜNYE

  Bir kimsenin nereden ve kimden olduğunu bildiren ve hüviyeti yazılı olan kâğıt.

• KÜPEŞTE

  Geminin kenarlarındaki tahta siper. * Parmaklığın üzerindeki düz ve kalın tahta.

• KÜRA'

  (C: Ekru-Ekâri) İnsanda boyundan aşağısı; hayvanda topuktan aşağısı. * Koyun ve sığır baldırı.

• KÜRABE

  Ağaç dibine düşen hurmaları toplamak.

• KÜRAIYY

  Paça satan.

• KÜRAN

  f. Al renkli at.

• KÜRAT

  (Küre. C.) Küreler. Yuvarlak olan nesneler.

• KÜRAZ

  Ağzı dar bardak.

• KÜRBAK

  Dükkân.

• KÜRBE

  f. Dükkân.

• KÜRBET

  (Kerb. den) Sıkıntı. Tasa. Keder. * Belâ. Musibet.

• KÜRBET-İ GURBET

  Gurbetten dolayı olan keder.

• KÜRDABE

  Büyük su içinde olan çürüntü.

• KÜRDE

  (C: Kürüd) Sürülmüş tarla.

• KÜRDEVS

  (C: Kerâdis) Kemik başı. * At sürüsü.

• KÜRDİSTAN

  Kürdlerin oturdukları bölge. * İran'ın Ardelân eyaletinin eski adı.

• KÜRE

  f. Toprak ocak. Mâdenci ocağı.

• KÜRE

  (Kürre yanlıştır) Yuvarlak cisim. * Şeklin sathındaki bütün noktalar merkeze aynı uzaklıktadır. Dünya da yuvarlak olduğundan "Küre-i arz" denilmiştir. "Küre-i zemin" de denir.

• KÜRE-İ ARZ

  Dünya. (Yuvarlak olduğundan dolayı bu isim verilmiştir.)(Küre-i arz, küçüklüğüyle beraber semâvata karşı gelebilir. Çünki nasılki "Dâimi bir çeşme, varidatsız büyük bir gölden daha büyük" denilebilir. Hem, bir ölçek ile bir şey ölçerek başka yere nakledilen ve onun elinden geçmiş ve ona girmiş çıkmış bir mahsulâtla, zâhiren binler def'a ölçekten büyük ve dağ gibi bir cisimle o ölçek muvâzeneye çıkabilir. Aynen öyle de: Küre-i arz, Cenâb-ı Hak onu san'atına bir meşher ve icadına bir mahşer ve hikmetine medar ve kudretine mazhar ve rahmetine mezher ve Cennetine mezraa ve hadsiz kâinata ve mahlukat âlemlerine ölçek ve mâzi denizlerine ve gayb âlemine akacak bir çeşme hükmünde icad etmiş. Her sene kat kat ve katmerli yüzbin tarzda, masnuattan dokunmuş gömleklerini değiştirdiği ve çok def'a dolup mâziye boşaltarak gayb âlemine döktüğü bütün o müteceddid âlemleri ve arzın müteaddit gömleklerini nazara al; yani bütün mazisini hazır farzet; sonra yeknesak ve bir derece basit semavata karşı muvazene et. Göreceksin ki: Arz, ziyade gelmezse, noksan da kalmaz. İşte $ sırrını anla. S.)

• KÜRE-İ AYN

  Tıb: Göz yuvarlağı.

• KÜRE-İ HÂK

  Yeryüzü. * Zemin yüzü.

• KÜRE-İ HAVA

  Dünyayı kaplayan hava tabakası. Atmosfer.

• KÜRE-İ KAMER

  Ay.

• KÜRE-İ ZEMİN

  Dünya, küre-i arz.

• KÜREK CEZASI

  Tanzimattan önce ve yelkencilik devrinde işledikleri ağır cürümden dolayı harp gemilerinden kürek çekmek üzere gemi hizmetine verilen kimseler. Bu gibiler, gemilerde kürek çektikleri için bu tâbir meydana gelmiştir.

• KÜREMA

  (Kerim. C.) Kerimler.

• KÜREND

  (Küreng) f. Al at.

• KÜREVÎ

  Yuvarlak. Küre şeklinde.

• KÜREVİYAT

  (Küreviyet. C.) Küre gibi oluşlar. Küreler. Yuvarlaklıklar.

• KÜREVİYET

  Yuvarlaklık. Küre gibi oluş.