L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LEDM

  Taşı taşla vurmak. * Yere düşen taştan çıkan ses. * Kaftana yama vurmak. * Defetmek, kovmak.

• LEDN

  (C.: Lidân-Ledun) Taze ve yumuşak olan ağaç budağı.

• LEDS

  Yalamak. * Davarın ayağına nal vurmak. * Yırtık dikmek.

• LEDÜD

  (C.: Elidde) Hastanın ağzına dökülen ilâç. * Çok husumet, şiddetli düşmanlık.

• LEDÜN

  İnd kelimesi gibi, zaman ve mekân zarfıdır.Hel-i istifhâmiye mânasına geldiği de vaki'dir. Kamus Müellifine göre ledün ile leda, aynı şeydir. Başkaları ise tefrik etmişlerdir. Demişlerdir ki: Ledün kelimesi zaman ve mekânın evvel ve ibtidasından muteberdir. Onun için ekseri harf-i cer olan "min" kelimesine mukarin olur. "Ledâ" kelimesinde ise, ibtidâ mânası lâzım değildir. Ve "inde" kelimesinin "min" yerinde tasarrufu daha umumidir. "Ledün" kelimesi mâba'dını izâfetle cerr eder. (L.R.)

• LEDÜNN

  (İlm-i ledünn) Garib bir ilim ismidir. Ona vakıf olan, mesturat ve hafâyayı, gizlilikleri münkeşif bir halde göreceği gibi, esrar-ı İlâhiyyeye de ıttıla' kesbeder. Bu ilm-i şerifin hocası ve sultanı Fahr-i Kâinat Aleyhi Ekmelüttahiyyât vessalâvât Efendimiz Hz. leridir. Bu ilmin ehli ise, Enbiyâ-ı izâm (A.S.) ve Ehlullâh-i Kiram Efendilerimiz Hazretleridir.

• LEDÜNNÎ

  Ledünn ilmine mensub ve müteallik. Ledünne dair ve ait.

• LEDÜNNİYAT

  (Ledünn. C.) Allah Teâlâ Hazretleri tarafından hususi vecih üzere bâtınan ihsan olunanlar. (L.R.)

• LEF'

  Örtmek, setr etmek. * şâmil olmak.

• LEFA

  Vurmak. * Soymak.

• LEFAİF

  (Lifafe. C.) Sargılar, örtüler. Zarflar.

• LEFAZ

  Dinleyenin anlayamadığı belirsiz sesler.

• LEFC

  (Lefce) Kalın dudak.

• LEF'E

  Kemiksiz et.

• LEFEF

  Pelteklik, kekemelik. * Yorgunluk. * Besililik, semizlik.LEFEHAN : Vurmak.

• LEFF

  Sarma. Dürme. İçine toplama. İliştirme. Rabtetme.

• LEFF Ü NEŞR

  Edb: Bir yazı veya şiirde söz simetrisi yapma san'atıdır. Önce iki veya daha fazla kelimeyi sıralamak, sonra da onlarla alâkalı şeyleri söylemek. İki çeşidi vardır;1- Leff ü Neşr-i Müretteb (Düzenli leff ü neşir) : Birinci cümlede sıralanan kelimelerle ikinci cümlede söylenen kelimelerin aynı sırayı takib etmesidir. Misâl:(Bu karışık mevcudat, dâr-ı fâniden dâr-ı bekâya akıp gidiyor. Elbette nasıl ki; hayır, lezzet, ışık, güzellik, iman gibi şeyler Cennet'e akar. Öyle de: Şer, elem, karanlık, çirkinlik, küfür gibi zararlı maddeler Cehennem'e yağar. Ve bu mütemadiyen çalkanan kâinatın selleri o iki havuza girer, durur)2- Leff ü Neşr-i gayr-i Müretteb (Düzensiz leff ü neşir) : Birinci cümlede söylenen şeylerle, ikinci cümlede söylenen şeylerin ters olarak sıralanmasıdır. Misâl:(Cevr-i dilber, ta'n-ı düşman, suz-i firkat, za'f-dil Dürlü dürlü dert için halketmiş Allah'ım beni.)Avni (Fatih)

• LEFFAF

  Çok konuşan, çok lâf eden. Pek fazla söyliyen. Can sıkan.

• LEFFAT

  Yaramaz huylu, ahmak adam.

• LEFFEN

  Beraber sararak. İliştirilmiş olarak. Rabtedilmiş olarak.

• LEFH

  Yakmak. * Vurmak. * Fakirlik, fakir. * İflas. * Tavşancıl kuşu. * Karga.

• LEFİF

  Sarılmış, dürülmüş. * Gr: Kökü üç harfli olduğunda iki harfi "elif" veya "yâ" nın yan yana olduğu kelime.

• LEFİF-İ MAKRUN

  Kökündeki "elif" veya "ya" nın yan yana olduğu kelime.

• LEFİF-İ MEFRUK

  Harf-i illetin aralarında başka bir harfin bulunduğu kelime.

• LEFK

  Hamâkat, ahmaklık.

• LEFK

  Giymek. * Örtünmek. * İki parçayı birbiri üstüne koyup dikmek.

• LEFT

  Yüz döndürmek.

• LEFTİYE

  Şalgam.

• LEFÜT

  Evvelki kocasından çocuğu olan ve daima çocuğuna iltifat eden evli kadın.

• LEFZ

  (C.: Elfâz) Atmak. * Söz.

• LEGABE

  Hamâkat, ahmaklık. * Zayıflık, zaaf.

• LEGAT

  Sesler kelâmla karışık olmak.

• LEGORN

  ing. Çok yumurtlayan bir tavuk cinsi.

• LEGUB

  Fikri, re'yi zayıf olan. Ahmak.

• LEH (LEHU)

  Hakkında, onun için, onun faydasına veya zararına.

• LEHA

  (Lehu. nun müennesidir) Hakkında. O kadın için.

• LEHA

  (Lehât. C.) Küçük diller.

• LEHAA

  Zayıflıktan dolayı âzâların sülpük ve sarkık olması.

• LEHAK

  Çok beyaz. * Öküz, sevr.

• LEHAK

  Çok beyaz olan.

• LEHAK

  Yetişmek.

• LEHAME

  Etlilik, semizlik.

• LEHAN

  Akıllılık.

• LEHAS

  Susuz kişi.

• LEHAT

  (C.: Lehâ ve Lehevat) Küçük dil.

• LEHAZ

  Gözucu.

• LEHAZA

  Gözucu ile bir şeye dikkatlice bakmak.

• LEHBAN

  Susuz kişi. (Müe: Lehbâ)

• LEHBET

  Susuzluk.

• LEHC

  Haris olmak.