L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LAZUK

  Yapışkan nesne. * Yapışkan balçık.

• LAZUK

  Yaraya yapışıp onulmayınca kopmayan devâ.

• LAZZ

  Devamlı yağan yağmur. * Men'etmek, engel olmak.

• LEAL

  İnci.

• LEALİ

  (Leâl. C.) İnciler. Lü'lüler.

• LEALİ-FEŞAN

  f. İnciler saçan.

• LEALLE

  (Bak: Laalle-İnne)

• LEAMET

  Alçaklık, âdilik, zillet, denaet, aşağılık.

• LEB

  f. Dudak. Şefe. * Kenar. * Sahil. Kıyı.

• LEBAB

  Sahralarda ve çayırlarda az miktar olan yaş ot.

• LEBABE(T)

  Akıllılık, zeyreklik. Akıl sahibi olma.

• LEBAÇE

  f. Önü açık elbise. Hırka.

• LEBAD(E)

  f. Yağmurluk.

• LEBALEB

  Ağzına kadar dopdolu. * Ağızdan ağıza.

• LEBAN

  Göğüs.

• LEBB

  Lâzım olmak. * Akıllı olmak.

• LEBBAN

  Sütçü.

• LEBBE

  Göğsün gerdanlık takılan yeri. * Devenin ve sığırın, göğsünden boğazladıkları yeri. * Evlâdını ve erkeğini seven kadın.

• LEBBELEB

  (Leb-beleb) f. Dudak dudağa.

• LEBBESTE

  (Leb-beste) f. Ağzı bağlı. Susan, konuşmayan.

• LEBBEYK

  Buyurunuz. Emredersiniz. * Benim muhabbet ve incizâbım dâim sanadır, başkasına değildir, sıdk ve ubudiyyetim dâim sanadır (gibi mânâlar ifâde eder.)

• LEBBEYK-ZEN

  f. Lebbeyk diye söyleyen. Emre hâzır olan. Râzı olan.

• LEBC

  Güreşmek. * Sar'a tutup düşmek.

• LEBCÜNBAN

  f. Dudak oynatan. Söz söyliyen, konuşan.

• LEBDEĞMEZ

  t. Dudak değmez. * Edb: Dudaktan çıkan harflerden olan "B-F-M-P-V" sessizlerinin içinde bulunmadığı manzumeler.

• LEBEB

  (C: Elbâb) Göğüste gerdanlık takılan yer. * Atın göğsüne yapılan sinebend. * Devenin ve sâir davarın göğsüne bağladıkları nesne. * Dağ eteğinde olan azıcık yumuşak kum.

• LEBED

  Yünden yapılan keçe. * Bir yerde mukim olmak. * Bir şeye yapışmak.

• LEBEKE

  Şerit parçası.

• LEBEN

  Süt. * Boyun ağrısı. (Bak: Libâ')

• LEBENÎ

  (Lebeniyye) Sütle alâkalı. Sütlü.

• LEBENİYYÂT

  (Lebeniyye. C.) Sütlü nesneler.

• LEBGÜŞA

  f. Dudağı açık. Söyleyen, konuşan.

• LEBH

  Bir büyük ağacın adı. (Bir kimse kabuğunu yarsa filhâl o kişiye uyuşukluk gelir; o ağaçtan tahtalar biçip gemi yaparlar. Rivâyet olunur ki, iki tahtasını birbirine bitiştirip bir yıl su içinde dursa ikisi bir olup yekpâre olur, Mısır'da yetişir. Ahter-i Kebir'den)

• LEBÎ

  f. Dilim. Ekmek, kavun, karpuz vs. dilimi.

• LEB-İ ÂFTÂB

  Gölge.

• LEB-İ CUY-BÂR

  Su kenarı.

• LEB-İ DERYA

  Denizin dudağı. Deniz kenarı, kıyı, sâhil.

• LEB-İ HADRA

  Ufuk.

• LEBİD

  Küçük çuval.

• LEBİK

  Tatlı sözlü. Yumuşak konuşan. * Zeki, anlayışlı, akıllı.

• LEBİNE (LİBNE)

  (C.: Lebin) Kerpiç.

• LEBK (LEBÂKA)

  Akıllı olmak. * Islah etmek, terbiye etmek. * Karıştırmak. * Yumuşak etmek, yumuşatmak.

• LEBKUS

  Mürr denilen acı Yemen zamkının adı.

• LEBKÜŞA

  f. Dudağı açık. Konuşan, söyleyen.

• LEBLAB

  Sarmaşık denen bir bitki.

• LEBLEBE

  Esirgemek. * Oğula ve kıza çok fazla düşkün olmak.

• LEBN

  Vurmak.

• LEBRİZ

  f. Taşacak kadar. Ağıza kadar. Taşkın.

• LEBS

  Giyecek şey. * Giyme. Giyinme. * Bir mânayı diğer bir mânâ ile karıştırmak. Sözün karışık ve şüpheli olması. Sözü karıştırıp şüpheye düşmek.

• LEBS

  Bir yerde eğlenip durma. Vakit geçirme.