L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LEHCE

  Bir beldenin konuşma şekli, dil. Konuşma tarzı.

• LEHCEM

  Geniş yol. * Büyük kadeh.

• LEHD

  Def'etmek, kovmak. * Ağır etmek, ağırlaştırmak.

• LEHEB

  Ateşin alevlenmesi. Ateş alevi. Havaya yükselen toz.

• LEHEB SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 111. suresi olup "Tebbet, Mesed" Suresi de denir. Mekkîdir.

• LEHEBAN

  Ateşin alevlenmesi.

• LEHEB-ÜN NÂR

  Ateşin alevi.

• LEHEF

  Kaybolan bir şeyden dolayı müteessir olup üzülme.

• LEHESAN

  Susuzluk.

• LEHEVAT

  (Lehât. C.) Küçük diller.

• LEHF

  Yok olan şey için hasret çekip üzülmek.

• LEHFAN

  Kalbi yanık, hasret çeken. Özleyen.

• LEHHAN

  Okurken çok yanlışlık yapan kimse.

• LEHİB

  Açık yol.

• LEHÎB

  Eti az deve, zayıf deve.

• LEHÎD

  Götürdüğü yük ağır olduğundan eziyet çeken deve.

• LEHÎDE

  Koyu olan bulamaç.

• LEHÎF

  (Lehfân) Mahzun, hüzünlü, üzüntülü, kederli.

• LEHİNDE

  t. Onun faydasına, aleyhinde olmadan. Onun için, iyiliğine.

• LEHÎRE

  Kısa boylu kötü huylu kadın.

• LEHİV

  (Lehv) Günahlı, şehevi, nefsâni meşguliyet. Kadınla yabancı erkeğin oynaması. * Eğlence, oyun.

• LEHK

  şiddet. * Meşakkat, zahmet. * Birbiri içine girmek.

• LEHLE

  Süst ve zayıf nesne. * Seyrek dokunmuş bez. * Fusaha indinde makbul olmayan şiir ve söz.

• LEHM

  Bir şeyi hemen yutma.

• LEHS

  Yalamak.

• LEHS

  Nefesi kesilip dili dışarı çıkarma.

• LEHSAN

  Susuz.

• LEHT

  Bir nevi yürüyüş.

• LEHT

  Vurmak. * Atmak.

• LEHT

  f. Bir bütünün cüz'ü. Bir şeyin parçası.

• LEHT-İ CİĞER

  Ciğerden kopma parça.

• LEHU

  (Bak: Leh)

• LEHUM

  Obur, çok yiyici.

• LEHÜM

  Onlar için. Onlara.

• LEHÜMA

  (Tesniye) O ikisi için. İkisi hakkında.LEHV : (Bak: Lehiv)

• LEHVİYYAT

  f. (Lehv. C.) Lehivler, kadınlı erkekli haram eğlenceler, oyunlar. Nefsanî gayr-i meşru oyun ve eğlenceler.

• LEHZ

  Vurmak. * Dürtmek. * Karıştırmak.

• LEİM

  Alçak, deni, rezil, zelil, levm edilen. Cimri. * Mayası bozuk ve kötü.

• LEİMAN

  (Leim. C.) Alçak, zelil ve aşağılık kimseler. Pinti ve cimri insanlar.

• LEİMANE

  Alçakça. Zelilane bir tarzda.

• LEİN

  Vallahi eğer.

• LEK

  f. Ahmak, ebleh, sersem. * Yüzbin. * Kırmızı boya çıkarmaya yarayan bir maden.

• LEK'

  Vurmak.

• LEK'

  Isırmak. * Yapışmak. * Kir.

• LEK (LEKE)

  Sana, senin için, senin hakkında.

• LEKA'

  (Lek'â) : Yaramaz, hakire kadın.

• LEKALİK

  Büyük, etli, şişman kadın. * Büyük deve.

• LEKALİK

  (Laklak. C.) Leylekler.

• LEKANET

  Zeki ve anlayışlı olma.

• LEKE

  t. Benek. Kir izi. * Kusur.