L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LÜHUSA

  Yeni doğurmuş kadın. Henüz yataktan kalkmamış kadın. Bu hâl 9 ilâ 40 gün kadar devam eder.

• LÜHVE

  (C.: Lühâ-Lühât) Değirmencinin, eliyle değirmenin ağzına döktüğü tane. (Daha çok hediye, atâ ve hibe mânasına kullanılmıştır.)

• LÜK

  f. Kalın ve yoğun şey. * Kırmızı boya.

• LÜ'KA

  Kaşıkla alınan şey.

• LÜKA'

  Hor ve hakir kimse. * Ufak çocuk. * At.

• LÜKAA

  Zahmet, meşakkat. * Ahmak, akılsız kişi.

• LÜKAT

  Yabana dökülmüş ve saçılmış nesne.

• LÜKATA

  Fık: Sâhibi belli olmayan sokakta bulunan şey. Bu malı yerden kaldırmağa İltikat, yerden kaldırana da Mültekit denir.

• LÜKATA-ÇİN

  f. Değersiz ve artık şeyleri toplıyan.

• LÜKK

  Nar ağacına benzer bir hindi ağacının zamkı. * Kılıç ve bıçak saplarını berkitmekte kullanılan meşhur bir nesne.

• LÜKKAA

  Hazırcevap olan.

• LÜKKAH

  Hoş kokulu bir ot.

• LÜKKAM

  Şam diyârında yüksek bir dağın adı.

• LÜKNET

  Pelteklik, dil tutukluğu, kekeleme.

• LÜKNUNET

  Kekeleme, pelteklik, dildeki tutukluk.

• LÜKS

  Lât: Aşırı süs. * Işık ölçü birimi. * Kuvvetli ışık veren bir nevi petrol lâmbası.

• LÜKUNET

  Dildeki tutukluk, pelteklik, kekeleme.

• LÜKYA (LÜKYÂNE)

  Birbirini görmek.

• LÜKZUF

  Üzüm çöpü.

• LÜ'LÜ'

  İnci. * Parlak. Ziyalı. Kıymetli.

• LÜ'LÜ'-BÂR

  f. İnci yağmuru. İnci yağdıran.

• LÜ'LÜ'-FEŞAN

  f. İnci saçan, inci dağıtan.

• LÜ'LÜ-İ LÂLÂ

  Parlak inci.

• LÜ'LÜ-İ MESKUB

  Delinmiş inci.

• LÜ'LÜ-İ ŞEHVÂR

  İri inci.

• LÜ'LÜ'-PÂŞ

  f. İnci dağıtan, inci saçan.

• LÜM'A

  (C: Limâ') El ayası miktarı. * İnsan topluluğu. * Kuruması gelmiş olan bir parça ot.

• LÜMAH (LİMÂH)

  Tokatla vurmak.

• LÜMAZE

  Ağızda geri kalan nesne.

• LÜMEY'A

  Küçük pırıltı. Küçük ışıkcık. Parıltıcık.

• LÜMEZE

  Bir kimsenin arkasından ayıplarını söyliyen. Gıybet eden.

• LÜMME

  Nişan. Alâmet. Damga. Nokta. * Vesvese, kuruntu. * Çok cemaat, çok kalabalık.(İnsan küçük bir âlem olduğu gibi, âlem dahi büyük bir insandır. Bu küçük insan o büyük insanın bir fihristesi ve hulâsasıdır. İnsanda bulunan nümunelerin büyük asılları, insan-ı ekberde bizzarure bulunacaktır. Meselâ: Nasılki insanda kuvve-i hâfızanın vücudu, âlemde Levh-i Mahfuz'un vücuduna kat'i delildir. Öyle de: İnsanda kalbin bir köşesinde lümme-i şeytaniye denilen bir âlet-i vesvese ve kuvve-i vâhimenin telkinatiyle konuşan bir şeytani lisan ve ifsat edilen kuvve-i vâhime, küçük bir şeytan hükmüne geçtiğini ve sahiplerinin ihtiyarına zıd ve arzusuna muhalif hareket ettiklerini hissen ve hadsen herkes nefsinde görmesi, âlemde büyük şeytanların vücuduna kat'i bir delildir.Ve bu lümme-i şeytaniye ve şu kuvve-i vâhime, bir kulak ve bir dil olduklarından, ona üflüyen ve bunu konuşturan haricî bir şahs-ı şerirenin vücudunu ihsas ederler. L.)

• LÜMME-İ ŞEYTÂNİYE

  şeytanın vesvesesi. Şeytanın verdiği kuruntu.

• LÜMMÎ

  Toplanmaya dâir. * Nazarî ve aklî delil. (Bak: Limmî)

• LÜMMİYET

  (Limmiyet) İllet ve sebebiyet.

• LÜMTA

  şiddet. Mihnet.

• LÜMZA

  Bir parça yiyecek. * Beyaz nokta. * Atın alt dudağında olan beyazlık.

• LÜNC

  f. Ağzın içi. * Dudak. * Çolak.

• LÜSAT

  Diş etleri.

• LÜSEYN

  Küçük dil. Dilcik.

• LÜSGA

  Söylerken rı'yı gayn'a veya lâm'a; ve sin'i te'ye kalbetmek.

• LÜSN

  (Lisân. C.) Diller, lisanlar.

• LÜSS (LİSS)

  (C.: Lüsus) Hırsız.

• LÜSUB (LESB)

  Yapışmak.

• LÜSUK

  Yapışma, bitişik olma. Yapışıp tutma. * Ulaşma, vâsıl olma, erişme.

• LÜSUS

  (Luss. C.) Hırsızlar, sârıklar.

• LÜSUSET

  (Lüsusiyet) Hırsızlık, sirkat.

• LÜSUSİYYET

  Hırsızlık yapma, sirkat.

• LÜSÜN

  (Lisân. C.) Lisânlar, diller.

• LÜTÎN

  Adam boyu miktarı bir ağacın adı. (Bakla yaprağı gibi yaprağı olur, hurnup gibi dalları olur, içinde küçük taneleri olur.)