L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. L Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• LOKMAN SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 31. Suresi olup Mekke-i Mükerreme'de nazil olmuştur.

• LOMBAR

  ing. Harp gemisinin topun ağzı önündeki deliği.

• LUAA

  Yumuşak yaş ot.

• LU'B

  Oyun. Eğlence. (Bak: Sefâhet)

• LU'BBAZÂN

  f. Oyuncular.

• LU'BE

  Oyuncu.

• LU'BET

  Oynayan veya oynatılan şey. Oyuncak. * Herkesi hayrette bırakıp şaşırtacak şey.

• LU'BETBÂZ

  f. Hayâl oyunu veya kukla oynatan. Oyuncu.

• LU'BETGÂH

  f. Oyun yeri. Sefih kimselerin eğlence yeri.

• LU'BÎ

  Oyun ile ilgili olan.

• LU'BİYYÂT

  Oyunlar, eğlenceler.

• LUÇ

  f. Şaşı.

• LUGAT

  (A, uzun okunur) (Lügat. C.) Lügatlar, kelimeler. * Lügat kitapları.

• LUGAT

  Kelime. Söz. * Her milletin dili. * Lügat kitabı, sözlük.

• LUGATNÜVİS

  f. Lügat yazan.

• LUGATŞİNAS

  f. İyi lügat bilen.

• LUGAVÎ

  Lügata mensup. Lügata, kelimeye âit. Lügattan anlayan. Mecazî olmayıp hakiki bir mânaya delâlet eden kelimeye âit olan.

• LUGAVİYYUN

  Lügatçılar, kelimelerden anlayan âlimler.

• LUHUD

  (Bak: Lühud)

• LUK

  f. Kısa tüylü yük devesi.

• LUKA

  Meşhur olmuş dört İncil kitabından birisidir. Hz. İsa Aleyhisselâm'dan sonra mühim Hristiyan doktorlarından birisi olan Luka adındaki zatın yazdığı İncil'dir. Bu Zâtın (Mi: 70) yılında vefât ettiği yazılıdır.

• LUKME

  Yutmak. * Bir yudum taam, lokma.

• LUKME-ŞÜMAR

  f. Herkesin lokmasını sayan. * Mc: Pinti, hasis, cimri.

• LUKTA

  Yerden toplanan şey.

• LUL

  (Luli) f. Utanmaz, hayasız ve namussuz kadın. * Nâzik ve zarif. * Şarkı söyleyip oynayan fahişe kadın.

• LULE

  f. Çeşme, musluk gibi şeylere takılan küçük boru. * Lüle. Halka gibi dürülmüş şey.

• LU'LU'

  Serap. * Bir mevzi ismi. * Kurt.

• LU'MUZ

  Çok yiyen kişi, obur.

• LURÎ

  f. Cüzzâm veya miskinlik denilen hastalık. * Fare avlıyan bir kuş.

• LUSS

  (C.: Lüsus-Elsâs) Hırsız, sârık.

• LUT

  f. Tatlı yemekler. Lezzetli yiyecekler. * Çıplak.

• LUT (A.S.)

  Hz. İbrahim'in kardeşi Harran oğlu Lut (A.S.) onunla beraber Bâbil diyarında Şam yakasına geçmişti. Sodom nahiyesine peygamber oldu. Bu nâhiyenin ahalisi ehl-i küfr ve fücur idi. Yolsuz giderlerdi ve hiçbir kavmin yapmadığı fuhşiyatı yapalardı. Hz. Lut, onları doğru yola dâvet etti, dinlemediler ve çok nasihat etti, kabul etmediler. Cenab-ı Hak da onların başına taş yağdırdı ve zelzele ile köylerinin altını üstüne getirdi. Cümlesi helâk oldu. Yalnız Lut (A.S.) ehl-i beytiyle geceleyin içlerinden çıkıp kurtuldu. (Kısas-ı Enbiya'dan)

• LU'TA

  Koyunun boynunda olan karalık. * Siyah hat.

• LUT'E

  Tutmaç aşı.

• LUTF

  (Bak: Lütuf)

• LÜAB

  (Liâb) Salya. Tükrük. Hazmolmamış, ağızdan geri gelen gıda.

• LÜAB-ÂLUD

  Salya, tükrük karışık.

• LÜAB-I ANKEBUT

  Örümcek ağı.

• LÜAB-I SÜRUR

  Sevinç tükrüğü.

• LÜABÎ

  Tükrük ve salya ile alâkalı. * Salya gibi yapışkan.

• LÜANE

  Halka çok lânet eden kişi.

• LÜBAB

  Her nesnenin iyisi, güzidesi, seçkini.

• LÜBADE

  Yağmur için giydikleri kepenk.

• LÜBAHIYE

  Mükemmel hilkatli kadın.

• LÜBAN

  Kendir.

• LÜBANE

  (C.: Lübânât) Hâcet, ihtiyaç. * Önemli ve ehemmiyetli iş.

• LÜBATA

  Kepenk.

• LÜBB

  İç. Öz. Her şeyin iyisi, hülâsası. * Akıl, içli şeyin içi.

• LÜBBÎ

  Öz ile alâkalı. Lübbe ait.

• LÜBCE

  Çatal demir.