M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUNZAMM

  Zamm edilen. İlâve edilen. * Ek. Üste konan, katılan.

• MUNZAR

  Geciktirilmiş, te'hir edilmiş. Sonraya bırakılmış.

• MUNZİC

  Hazmettirici, sindirici. * Tıb: Yara veya çıbanı cerahatlendiren. * Kemâle eren, inzâc eden.

• MUNZİCÂT

  Yaranın iltihabını yok edici, irinini akıtıcı (ilâçlar).

• MUR

  f. Karınca. Neml.

• MURA

  Kedi sesi. Kedi miyavlaması.

• MURABAA

  Yazlığa çıkmak üzere mukavele yapma.

• MURABAHA

  Bir malı kâr ile satmak. * Bir miktar ilâve ederek ödünç para alıp vermek. * Fâiz ile para alıp vermek.

• MURABATA

  Düşmanla karşılaşılacak yerlerde gözetip sebatla nöbet beklemek. * Mülâzemet etmek. * Bağlamak.

• MURABBA

  Terbiye görmüş. * Kaynatıp kıvama geldikten sonra dondurulmuş. * Meyve suyu tatlısı. Reçel. Ezme.

• MURABBA'

  Dört köşeli şekil. * Dörde çıkarılmış. Dörtlü. Dört şeyden olmuş. * Geo: Kare.

• MURABBA-İ TÂMM

  Geo: Tam kare.

• MURABBANİŞİN

  f. Bağdaş kurup oturan.

• MURABBAYAT

  (Murabbâ. C.) Kaynatılıp kıvamına getirildikten sonra dondurulmuş meyve suyu tatlıları.

• MURABIT

  Kalbini Allah'a bağlayan. * Düşmanla karşılaşılacak yerlerde gözetip nöbet bekleyen.

• MURABITÎN

  (Murâbıt. C.) Kalblerini Allah'a bağlayanlar. * Şeyhler, dervişler.

• MURAD

  İstenerek, ümid ederek beklenen. Arzu edilen şey. * Gâye. Maksad. Emel.

• MURAD-I HAK

  Allah'ın isteği ve muradı.

• MURAFAA

  Karşılıklı hak iddia ederek konuşmak. * Bir dâvâ için birisini hâkim huzuruna celb ettirmek. Yüzleşerek muhakeme olunmak.

• MURAFAKAT

  Beraberlik, arkadaşlık.

• MURAFIK

  Refakat eden, beraber bulunan, yoldaş, arkadaş.

• MURAFİ'

  (Ref'. den) Murâfaa eden.

• MURAGABET

  Arzu etme, dileme.

• MURAGIB

  Rağbet eden.

• MURAHHAM

  Kısaltma. * Son harfleri veya heceleri düşürülmüş.

• MURAHHAS

  Devlet veya herhangi bir teşekkül nâmına, salâhiyyetli olarak bir yere bir vazife ile gönderilen kimse. * Terhis edilen. İzin verilen. Tâlimat verilen kimse.

• MURAHHASA

  Ermeni piskoposu.

• MURAHHASİYET

  Murahhaslık, delegelik.

• MURAHHİL

  (Rıhlet. den) Bir yerden diğer bir yere göçüren. Terhil eden.

• MURAÎ

  (Bak: Mürâi)

• MURAÎ

  Riayet eden. Bakıp gözeten.

• MURAKABE

  Kontrol etmek. İnceleyip vaziyeti anlamak. Teftiş etmek. * Kendini kontrol etmek. İç âlemine bakmak. Gözetmek. * Hıfz etmek. * Beklemek. İntizar. * Dalarak kendinden geçmek. * Tas: Kendisini tamamen nâfile ibâdet ve itaate vermek için mâbede kapanmak.

• MURAKASA

  (Raks. dan) Raksetme, dans.

• MURAKIB

  Murakabe eden. Teftiş ve kontrol eden kimse. * Hıfzeden. * Allah'a (C.C.) bağlanmış olan.

• MURAKKA'

  (Ruk'a. dan) Yamalı, yamanmış.

• MURAKKAK

  (Rikkat. den) İnce. İncelmiş.

• MURAKKAM

  (Rakam. dan) Yazılı, yazılmış. * Numaralanmış, numara konulmuş, sayı konulmuş.

• MURAKKAN

  Bozulmuş, aradan çıkarılmış.

• MURAKKIK

  Tecvidde bir harfi ince okumağa; terkik, ince okunan harflere ise; murakkık denir ki, şunlardır: Elif, nun, şın, ra, ha, dal, yâ, se, ayın, lam, mim, kef, sin, vav, fe, te, cim, he, ze, bâ, zel.

• MURAKKIM

  (Rakam. dan) Pusulanın iğnesi.

• MURAN

  (Mur. C.) Karıncalar.

• MURANE

  f. Karıncavâri, karınca gibi.

• MURASADE

  (Rasad. dan) Rasad etme, gözetleme. * Dikkatle bakma.

• MURASSA'

  Süslü. Kıymetli taşlarla süslenmiş. Sırmalı. * Birbirine yanaştırılmış. Oturtulmuş. * Edb: İki mısra veya iki fıkrası birbiri ile aynı vezin ve kafiyede olan söz veya beyit. * Bir nevi yazı.

• MURASSAAT

  (Murassa'. C.) Murassâlar. Cevher ve inciler gibi şeylerle. Süslenmiş olanlar. Takdir edilip yerleştirilmiş süslü ve kıymetli şeyler.

• MURASSAS

  Lehimlenmiş. * Kurşun veya kalayla kaplanmış.

• MURAVAGA

  Güreşme.

• MURAVAZA

  Bir kimseyi kahır veya hile ile iknâ etme, aldatma, kandırma.

• MURAZAA

  (Rızâ. dan) Emzirme.

• MURÇE

  f. Küçük karınca.