M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUNASSAB

  (Nasb. dan) Birbirinin üzerine tertiplenmiş olan.

• MUNAZZAF

  (Nazif. den) Temizlenmiş, arınmış, tanzif edilmiş.

• MUNAZZAMA

  Tanzim olunmuş, yoluna konulmuş olan. İntizamlı teşkilât. Nizamlı. Adaletli.

• MUNAZZIM

  Sıralayıp dizen, tanzim eden. * Nazm yazan. Vezinli, kâfiyeli, tertibli yazan.

• MUNDAK

  Dövülüp ufalanmış.

• MUNFASIL

  İnfisal etmiş. Birbirinden ayrılmış. Yerinden ayrılmış, fasl olmuş. İşinden ayrılmış.

• MUNFASIL ZAMİR

  Gr: Başka kelimeye bitişik olmayan zamir. Ene, Ente: Ben, sen.. gibi.

• MUNFASILAN

  Ayrı ayrı olarak. Ayrılmış olarak. Munfasıl tarzda.

• MUNFASIM

  Kırılan, kırılmış olan, kırık. Eksilen.

• MUNFASÎ

  Bir şeyden ayrılıp kurtarılmış olan.

• MUNFATIR

  Yarılan, infitar eden.

• MUNFAZİH

  Rezil ve kepaze olmuş.

• MUNİKA

  Hoşa giden, beğenilen şey. Güzel.

• MUNİS

  Alışılmış. Ehlileşmiş. Cana yakın. Sevimli. Ünsiyyet edilmiş.

• MUNİSE

  Hayat yoldaşı. Can yoldaşı.

• MUNKABIZ

  Sıkıntılı. Mânevi sıkıntı. * Çekilmiş. Büzülmüş. Daralmış. Toplanmış. * Barsakları sıkışmış. Kazâ-i hâcet edemeyen. Kabız.

• MUNKALİB

  İnkılâb eden. Dönen. Dönmüş. Başka bir şekle ve kılığa girmiş olan. Değişmiş, değişen.

• MUNKARIZ

  İnkıraz bulmuş. Batmış. Bitmiş. Son bulmuş. Mahvolmuş. Sönmüş.

• MUNSABB

  (Bir denize veya nehire) dökülen, karışan.

• MUNSABİG

  (Sıbg. dan) Boyanan, insibâg eden.

• MUNSADI'

  Yarılmış, bölünmüş.

• MUNSALİH

  Sulh üzere olan. Barış hâlinde olan.

• MUNSAMÎ

  Dökülüp akıtılmış.

• MUNSARIM

  Kesilen, kat edilen.

• MUNSARİF

  (Sarf. dan) Geri dönen, çekilip giden. * Gr: Esre ve tenvin kabul eden isim.

• MUNSARİH

  (Sarâhat. dan) Açık, meydanda, zâhir.

• MUNSIF

  İnsaflı. Merhametli. Hakkı kabul eden. Hakka riayet eden.

• MUNSIFÂNE

  İnsaflıca. İnsaflılıkla.

• MUNTABI'

  (Tab. dan) Yaradılışdan olan, fıtraten. * Basılmış, tab' edilmiş, damgalanmış. * Hoş görülen, güzel.

• MUNTABIH

  (Tabh. dan) Pişmiş, pişen.

• MUNTABIK

  İntibak eden. Birbirine uyan. Uygun.

• MUNTAFİ

  Sönmüş. Sönen. * Bastırılmış.

• MUNTALİK

  (Talâk. dan) Salıverilmiş, bırakılmış. * Bağsız. * Kederi, hüznü ve gamı olmıyan. Sevinçli, mesrur, neşeli.

• MUNTAMIS

  Belirsiz olan. İntımâs eden.

• MUNTASIF

  (Nısf. dan) Orta, yarı. * Yarıya varılmış, yarılanmış.

• MUNTASIF-I SENE

  Yılın ortası. Senenin yarısı.

• MUNTASIH

  (Nush. dan) Nasihat dinliyen. Öğüt dinliyen.

• MUNTASIHÂNE

  f. Nasihat dinliyerek.

• MUNTASIR

  Öç alan. İntikam alan.

• MUNTAVİ'

  Söz dinler. Muti.

• MUNTAVÎ

  (Tayy. dan) Dürülmüş, dürülüp bükülmüş, devşirilmiş.

• MUNTAZAM

  Düzenli. Tertibli. İntizamlı. Düzgün sıralanmış. Her şeyin yerli yerinde olması. Derli toplu olma.

• MUNTAZAMAN

  İntizamlı ve düzgün olarak. Muntazam bir tarzda. * Devamlı ve sürekli olarak. Dâima.

• MUNTAZAR

  Ümid ile gözlenen. Beklenen. Gözetilen.

• MUNTAZIR

  Bekleyen. Gözleyen. Birisinin gelmesini bekleyen.

• MUNTAZIRAN

  Bekliyerek, intizâr ederek.

• MUNTAZIRÂNE

  f. Bekliyerek, muntazıran, intizâr ederek.

• MUNTAZIRÎN

  (Muntazır. C.) Bekliyenler, gözliyenler. İntizar edenler.

• MUNZACIR

  Yüreği sıkılmış.

• MUNZALİM

  Kendi isteğiyle veya istemiyerek zâlimin zulmüne boyun eğen.