M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAKÎS

  (Kıyas. dan) Kıyas edilebilen. Benzetilebilen.

• MAKÎT

  Buğz edilmiş. Mebğuz. Nefret edilmiş, sevilmemiş, menfur.

• MAKİYAN

  f. Tavuk.

• MAKK

  Yarmak.

• MAKL

  Suya batırmak. * Nazar etmek, bakmak.

• MAKLEB

  Kalbetme. Bir şeyin altını üstüne çevirme. * Kalbedilecek, çevrilecek veya değişecek yer.

• MAKLETE

  Helâk olacak yer.

• MAKLU'

  Sökülmüş, kökünden çıkarılmış, kal' olunmuş.

• MAKLUAN

  Sökülerek, kökünden çıkarılmış olarak.

• MAKLUB

  (Kalb. den) Altı üstüne çevrilmiş, kalbolunmuş. Ters döndürülmüş. Başka şekle sokulmuş. * Harfleri tersinden okunduğu zaman yine aynı olan kelime veya cümle. (Anastas mum satsana cümlesi gibi)

• MAKLUBİYET

  Ters döndürülmüşlük, altı üstüne getirilmişlik. Maklub olma hâli.

• MAKLUD

  Fitil gibi bükülmüş olan.

• MAKLUM

  Yontulmuş ve kesilmiş olan.

• MAKLUV (MAKLİYY)

  Pişirilmiş kebap.

• MAKMAKA

  Sözü boğazı içinden söylemek.

• MAKMENE

  Lâyık ve münâsip olacak yer.

• MAKNA'

  Kanaat edip râzı olacak yer. * Şâhid, adâlet şâhidi.

• MAKNAT

  Ümit kesecek yer.

• MAKNEE (MAKNEUT)

  Güneş görmeyen yer.

• MAKR

  Çok acı olmak.

• MAKREBE

  Hısımlık, yakınlık. Karâbet.

• MAKREME

  (Bak: Mikrame)

• MAKRU'

  Okunan. Okunmuş olan.

• MAKRUF

  Töhmetli kimse. * Yabana atılmış nesne.

• MAKRUH

  Yaralanmış, kahredilmiş. Mecruh.

• MAKRUN

  (Karn. dan) Ulaşmış. Kavuşmuş. Yakın. * Müsaadeye mazhar. * Çatık kaşlı olmak.

• MAKRUNİYET

  Yaklaşma. Yakınlık.

• MAKRUN-U MÜSÂADE

  İzin almış, izne kavuşmuş.

• MAKRUN-U SIHHAT

  Sıhhat ve hakikata yakın. Doğruluk derecesi fazla.

• MAKRUT

  Selem ağacının yaprağıyla dibâgat olan gön ve sahtiyan.

• MAKRUZ

  (Karz. dan) Ödünç verilmiş. İkraz edilmiş. Borç olarak verilmiş.

• MAKS

  Suya dalmak. Daldırmak.

• MAKSAD

  (C.: Makasıd) (Kasd. den) Kasdolunan ve istenilen şey. Merâm, gâye.

• MAKSAD VE MÜSTEKARRIN TEMEYYÜZÜ

  Kelâmın maksadının ve karar kıldığı yerin açık olarak belli olması.

• MAKSAL

  Mahsul ekilen yer.

• MAKSAR

  Nihâyet, son, netice.

• MAKSARA

  (C: Mekâsır-Mekâsir) Köşk, kasr.

• MAKSEBE

  Sazlık, kamışlık.

• MAKSEE

  Hıyar tarlası.

• MAKSİM

  (C.: Makasim) Taksim edilecek, dağıtılacak yer. * Suyun kollara ayrılma yeri. Masluk, savak.

• MAKSUD

  Kasdedilmiş. Kasdedilen. * İstenilen şey. İstek. Arzu. Gâye.

• MAKSUM

  Taksim edilmiş, ayrılmış, bölünmüş. * Kısmet, nasib.

• MAKSUR

  (Kasr. dan) Kasrolunmuş, kısaltılmış, kasılmış, alıkonulmuş. * Mahbus. * Kasrolunmuş nesne. * Gelinin üzerine tutulan duvak. * Gr: Bir kısım arapça kelimelerin sonunda yâ şeklinde yazılan, fakat elif gibi okunan harf. ( : Dâ'vâ) kelimesinde olduğu gibi. Buna, "Elif-i maksura" denir.

• MAKSUR

  Zoraki, cebren. Elinde ve ihtiyarında olmadan.

• MAKSURE

  (C.: Makasir) Câmilerde etrafı parmaklıkla çevrilmiş biraz yüksekçe yer.

• MAKSUS

  Kesilmiş, kırpılmış.

• MAKSUV (MAKSIYY)

  Kulağının ucu kesilmiş deve veya koyun.

• MAKSÜE

  Hıyar tarlası.

• MAKŞUR

  Soyulmuş, kabuğu çıkarılmış.

• MAKŞUVV

  Men' ve kahrolmuş. Tab'ından çıkarılmış.