M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MALE

  f. Duvarcı malası.

• MA'LEB

  (C.: Meâlib) Oyun yeri.

• MA'LEF

  (C.: Maâlif) Ot ve saman gibi hayvan yemi konan yer. Samanlık.

• MA'LEM

  (C.: Maâlim) Eser, iz, nişan, alâmet.

• MALEMYEKÜN

  Sözden ibâret.

• MALEZİM

  (Mâlezime) Lüzumlu ve gerekli şey. Malzeme.

• MALÎ

  (Maliye) Mala ve paraya mensub. Mal ve para cinsinden. Mala ait.

• MALÎ

  f. Dolu. * Fazla, çok.

• MAL-İ CİZYE

  Araziden alınan haraç.

• MAL-İ GAYBÎ

  Bulunmuş ve sahibi çıkmamış mal.

• MAL-İ HULYA

  f. Vesvese, kara sevdâ, kuruntu, boş hayaller.

• MAL-İ KARUN

  Mc: Çok zengin.

• MAL-İ MAZMUN

  Emânet olmayan mal.

• MAL-İ MENKUL

  Taşınabilen ve nakledilebilen mal. (Arâzi ve binanın haricindekiler)

• MAL-İ MİRÎ

  Miri malı. Hükümete veya devlete ait mal.

• MAL-İ MÜTEKAVVİM

  Huk: İki mânada kullanılır: Birisi, intifâı mübah olan şeydir. Diğeri, mâl-i mührez demektir. Meselâ, denizde iken balık gayr-i mütekavvim olup, tutmak ile ihraz olundukta, mâl-i mütekavvim olur. İntifâı mübah olmayan mal veya elde edilmemiş olan mal gayr-ı mütekavvimdir. Şirâ ile intifa' mübah olduğundan, mâl-i mütekavvimdir. (Ist.F.K.)

• MAL-İ NÂTIK

  Canlı mal. (At, deve, koyun gibi)

• MAL-İ UHREVÎ

  Âhiret için kazanılan sevap. Uhrevî mal.

• MAL-İ ZIMAR

  Bir kimsenin mâlik olduğu halde, onlardan faydalanması kabil olmayan; başka tabir ile, elinden çıkıp galib-i hale nazaran bir daha eline girmeleri umulmayan mallar.

• MALİDE

  f. Sürülmüş, sürmüş.

• MALİH

  Tuzlu.

• MALİHULYA

  (Bak: Mâl-i hulya)

• MALİK

  Sâhib. Malı elinde bulunduran. Bir şeyin mülkiyetini elinde tutan. * Her şeyin sâhibi olan Allah. * Cehennem zebânilerine hâkim ve onları idare eden meleğin adı.

• MALİKANE

  f. Büyük ve gösterişli köşk. * Tar: Bir kimseye, gelirinden hayatı boyunca istifade etmek; fakat satamamak ve miras bırakamamak şartıyla verilen beylik arazi.

• MALİKÎ

  (Bak: İmam-ı Mâlik)

• MALİK-İ YEVMİDDİN

  Herkesin dünyâda yaptığının mükâfat ve cezasını göreceği yer olan âhiretin, din gününün, mâliki, sahibi olan Allah (C.C.)

• MALİKİYET

  Malik ve sahib olma.

• MALİK-ÜL MÜLK

  Bütün mülkün hakiki mâliki olan Allah (C.C.)

• MALİŞ

  f. Sürme, sürüştürme.

• MALİŞGÂH

  f. Yüz sürülecek yer.

• MALİŞGER

  f. Sürtücü, oğucu. * Tellak.

• MALİYAT

  Maliye işleriyle alâkalı. Maliye bilgisi.

• MALİYE

  Devletin gelir ve masraflarının idaresi. * Gelir gider hesablarına bakan resmi dâire.

• MALİYET

  Kıymet. Mâlolma değeri.

• MALİYYUN

  Maliyeci.

• MALİZME

  Eskiden yirmi sayfadan meydana gelen cüz, broşür.

• MALKOÇ

  Osmanlı İmparatorluğu devrinde akıncıların başı. * Akıncı beylerinden meşhur bir hânedan.

• MALPEREST

  f. Malı, mülkü ve parayı çok seven. Mala düşkün olan.

• MA'LUFE

  Yulaf verilen davar.

• MA'LUL

  İlletli, hasta, sakat, kötürüm. * Harpte bir uzvunu kaybetmiş gazi.

• MA'LULEN

  Mâlul olarak, sakat olarak.

• MA'LULÎN

  (Ma'lul. C.) Sakatlar. Hastalıklı ve illetli kimseler.

• MA'LULİYET

  Hastalıklı olma, illetlilik.

• MA'LUM

  Resul-i Ekrem'in (A.S.M.) bir nâmıdır. Onun geleceği, melekler, resuller ve nebiler tarafından mâlum olduğundan ve dünyaya teşriflerinden evvel kendilerinin ta'zim edilmesi ve ona intisab dileklerinden dolayı bu isim verilmiştir. * Bilinen, belli olan.

• MA'LUMAT

  Bilinen şeyler, bilinenler. Bir iş veya mevzu hakkındaki bilgiler.

• MA'LUMATFÜRUŞ

  f. Mâlumat ve bilgi satan. Bilgiçlik taslıyan.

• MA'LUMAT-I CÜZ'İYE

  Az ve hafif bilgi. Cüz'i mâlumât.

• MA'LUMAT-I ZARURİYE

  Lüzumlu ve zaruri mâlumat.

• MA'LUMİYET

  Ma'lumluk. Bilinme, belli olma. * Bilinen ve belli olan şeyin hâl ve sıfâtı.

• MA'MA'

  Kimseye birşey vermeyen kadın.