M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MAKT

  Vurmak.

• MAKT

  Kin, hiddet. İğrençlik. Şiddetli buğz.

• MAKTA'

  Kesilen yer, kat'edilen yer, kesinti yeri. * Uzun bir cismin enliğine kesildiği yerin görünüşü. * Edb: Her manzumenin, hususen gazellerin ve kasidelerin ilk beytine matla', son beytine makta' denir; makta'da şâirin ismi bulunur.

• MAKTAA

  Eskiden üzerinde kamış kalemin ucu kesilerek düzeltilen kemikten veyâ mâdenden yapılmış âlet.

• MAKTANE

  Pamuk tarlası.

• MAKTAR

  Damla, katre.

• MAKTEL

  Birinin öldürüldüğü yer. Bir katlin yapıldığı yer.

• MAKTEM

  Tozlu yer.

• MAKTU'

  (Maktua) (C.: Makati') Kesilmiş, kat olunmuş. * Pazarlıksız, değeri ve pahası biçilmiş. * Götürü.

• MAKTUAN

  Götürü olarak, toptan.

• MAKTUL

  Öldürülmüş, katledilmiş olan.

• MAKTULEN

  Öldürülerek, katledilerek.

• MAKTULÎN

  (Maktul. C.) Öldürülmüş insanlar. Vurulmuş veya katledilmiş kimseler.

• MAKTUR

  Katranlı. Katran sürülmüş.

• MA'KUD

  (U, uzun okunur) Akdolunmuş, bağlanmış, düğümlü, bağlı.

• MAKUL

  (Kavl. den) Denilmiş, söylenilmiş. * Söylenilen söz.

• MA'KUL

  Akla yakın, aklın kabul edeceği.

• MAKULAT

  (Makule. C.) Çeşitler, takımlar. Kategoriler.

• MA'KULAT

  (Ma'kul. C.) Aklın uygun bulduğu, ancak akıl ile bilinir ve nakle müstenid olmayan meseleler ve ilimler. (Bak: Akliyat)

• MAKULE

  Takım, çeşit. Kategori.

• MA'KULE

  Diyet.

• MA'KULİYET

  Akla uygunluk, mantıki oluş. * Menkul olmayış.

• MA'KUL-ÜL-MA'NA

  Bir sebebe, illete ve maslahata dayanan şer'i mesele. (Fakat, hakiki sebeb ise emr-i İlâhidir.) Bir hikmete ve bir maslahata binâen tercih edilmiş veya o hükmün teşriine müreccih olmuş olan şer'i mes'ele. (Bak: Taabbüdi)

• MA'KUM

  Kapalı.

• MA'KUS(E)

  Tersine dönmüş, aksetmiş, başaşağı çevrilmiş, zıddı. * Uğursuz.

• MA'KUSEN

  Ters olarak, aksine, zıddına olarak.

• MA'KUSEN MÜTENASİB

  Mat: Tersine olan müvâzene. Yâni, birbirine nisbet edilen iki şeyden, biri çoğaldığı oranda diğerinin eksilmesi veya birinin azaldığı nisbetinde diğerinin çoğalması. Ters orantılı.

• MA'KUSİYET

  Terslik, zıdlık, aksilik.

• MAKV

  Cilâ yapmak. * Yıkamak. * Saklamak.

• MAKYA

  Kusmak. * Kusma yeri.

• MAKYE

  Duracak yer, konak yeri.

• MAKZABA

  Yonca ekilen yer.

• MAKZÎ

  Kaza olunmuş, ödenmiş, te'diye olunmuş olan. Ümid edildiği üzere tamam ve ikmâl edici olan. Ödeyici. Sâhib-i mucib ve muris. * Fık: Kendi irade ve kesbimizin neticesi olmak üzere Cenab-ı Hakk'ın (C.C.) yaratıp vücuda getirdiği bazı şeyler vardır ki, bunlar Allah'ın rızasına muhalif olduğundan, bunları irtikâb etmesi caiz değildir. Bu usul-ü kaideye, "makzî" denilmektedir.

• MAKZUF

  (Kazf. den) İftira edilmiş. Namusu hakkında lâf edilmiş. * Hazfolunmuş. Atılmış.

• MAL

  Fık: Bir kimsenin tasarrufunda bulunan kıymetli, lüzumlu şey. (Varlık, servet, para, ticaret eşyası gibi.)

• MAL

  f. "Süren, sürülen, sarılan, takılan" anlamlarıyla terkibler yapılmada kullanılır. (Meselâ: Pâymal: Ayak altında çiğnenen)

• MA'L

  Evmek, acele etmek, tez tez gitmek. * Alıp kaçmak.

• MAL MÜDÜRÜ

  Kazâ mâliye memuru.

• MALAK

  Manda yavrusu. Buzağı.

• MALAKELAM

  Diyecek yok. Söz götürmez.

• MALAMAL

  Çok dolu, lebâleb, ağzına kadar dolu.

• MALANİHAYE

  Sonsuz, nihâyetsiz. Uçsuz bucaksız.

• MALARYA

  ing. Sıtma.

• MA'LAT

  (C.: Maâli) Derin ve yüksek fikir. * Ululuk, şeref, itibar.

• MALAYA'Nİ

  (Mâlâyâni) Mânasız, faydasız, boş söz.(Elbette en bahtiyar odur ki, dünya için âhireti unutmasın, âhiretini dünyaya feda etmesin, hayat-ı ebediyesini hayat-ı dünyeviye için bozmasın, mâlâyani şeylerle ömrünü telef etmesin. Kendini misafir telâkki edip misafirhane sahibinin emirlerine göre hareket etsin. Selâmetle kabir kapısını açıp saâdet-i ebediyeye girsin. M.)

• MÂLÂYA'NİYYÂT

  Faydasız boş sözler, boş konuşmalar, faydasızlık.

• MALAYUTAK

  Tâkat getirilmez, güç yetmez, dayanılmaz.

• MALAZ

  Sürülmüş toprak. * Sular altında kalmış tarla.

• MALDAR

  f. Malı mülkü çok olan. Zengin.

• MALDARÎ

  Zenginlik, servet.