M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEFRAH

  Kuluçka çıkarma yeri. Folluk.

• MEFRAK

  (C.: Mefârik) Başın tepesi. Tepe kısmı. Başın üstünde, saçların ikiye bölündüğü yer.

• MEFRAT

  Çok büyük.

• MEFRED

  Çok büyük, kocaman, aşırı derecede iri.

• MEFREŞ

  Eskiden göç sırasında yatak ve şilte taşımada kullanılan meşinden veya çadır bezinden yapılmış harar.

• MEFRUG

  (C.: Mefârig) (Ferağ. dan) Başkasına bırakılmış, feragat edilmiş.

• MEFRUGÜN BİH

  Bir kimseye bırakılan şey.

• MEFRUGÜN LEH

  Kendisine bir şeyin mülkiyeti ve tasarruf hakkı bırakılmış olan kimse.

• MEFRUK

  Ovulmuş nesne. * Zâ'ferân ile boyanmış nesne.

• MEFRUK

  Bölünmüş, ayrılmış tefrik edilmiş.

• MEFRUŞ

  Döşenmiş, ferş olunmuş, serilmiş. * Nikâhlı karı.

• MEFRUŞAT

  (Ferş. ten) Ev döşemeğe yarayan şeyler. Kilim, halı v.s.

• MEFRUŞAT-I BEYTİYE

  Ev eşyası.

• MEFRUZ

  (Farz. dan) Farz olunmuş. Farz hâline gelmiş. Çok lüzumlu. Farz kabilinden olmuş. * Var sayılan.

• MEFRUZ

  İftira olunmuş, ayrılmış, bölünmüş.

• MEFRUZ-ÜL EDÂ

  Edâ edilmesi, ödenmesi farz olmuş.

• MEFSAH

  Bozma. * Feshedecek, bozacak yer.

• MEFSAH

  Geniş olacak yer.

• MEFSAKA

  (Fısk. dan) Günah işlenen yer.

• MEFSEDET

  Bozukluk, fenâlık, fesatçılık. Münâfıklık.

• MEFSİL

  (C: Mefâsıl) Her âzada olan ek yerleri. Mafsal.

• MEFSUD

  Kendinden kan alınmış kimse.

• MEFSUH

  Hükümsüz bırakılmış. Yürürlükten kaldırılmış. Battal edilmiş.

• MEFSUHİYET

  Mefsuhluk. Yürürlükten kaldırılma hâli. Hükümsüzlük.

• MEFTAH

  Hazine.

• MEFTUH

  Açılmış. Fethedilmiş. * Ele geçirilmiş, zabtedilmiş. * Gr: Fethalı (üstünlü) okunan harf.

• MEFTUHANE

  f. Başlangıç için verilen ziyâfet. Bir kitabı okumaya veya yeni bir derse başlarken, talebelere hocası tarafından verilen başlama ziyafeti.

• MEFTUK

  Fıtıklı.

• MEFTUL

  (Fetl. den) Bükülmüş, kıvrılmış. Fitil hâline getirilmiş.

• MEFTUM

  Sütten ve memeden kesilmiş çocuk.

• MEFTUN

  Fitne ve belâya tutulmuş olan. Âşık. Mecnun. * Cünun. Fitne.

• MEFTUNANE

  Meftuncasına, kendinden geçmiş olarak, tutkuncasına. Şaşarak, hayrancasına.

• MEFTUNİYET

  Tutkunluk. Aşıklık.

• MEFTUR

  Füturlu, kederli, üzgün, bezgin.

• MEFTURANE

  f. Bitkin bir halde, bezmişcesine.

• MEFTURİYET

  Bıkkınlık, bitkinlik, bezginlik.

• MEFTUT

  Ufalanmış, parça parça edilmiş, parçalanmış.

• MEF'UL

  Yapılan iş. Fâilin eseri. * Gr: Fâilin fiilinin te'sir ettiği şey. "Nuri kitabı okudu" cümlesinde, kitab mef'uldür.

• MEF'UL-Ü SARİH

  Doğrudan doğruya mef'ul demektir. Bir harf-i cerle ifâde olunmaz. "Nuri dalı kırdı" cümlesinde "dal" mef'ul-ü sarihtir. "Nuri daldan düştü" dersek, bunu arapça ifâde için (min) harf-i cerri ile söyleyebiliriz. İşte böyle harf-i cerle söylenen mef'ullere, "mef'ul-ü gayr-i sarih" denir. Bunlar mef'uldeki harf-i cerlerin adına göre isim alırlar. Meselâ: Mef'ul-ü maa, mef'ul-ü fih, mef'ul-ü leh gibi.

• MEFZA'

  Korku. Korku yeri. * Sığınacak yer.

• MEFZAHA

  Rezilliğe ve kepâzeliğe sebebiyet veren şey.

• MEFZUL

  Üstün gelen. Fazla gelmiş olan.

• MEFZUR

  Eskimiş. * Parçalanmış.

• MEGAD

  Bir ot cinsidir, ağaca sarmaşır çıkar; üzüm çubuğundan ince olur ve yaprağı uzun olur.

• MEGAFİR

  (Miğfer. C.) Miğferler. Eskiden muharebelerde başa giyilen demir başlıklar.

• MEGAFON

  Sesi yükseltip büyüten alet.

• MEGAK

  Mezar, kabir, çukur.

• MEGANİM

  Ganimet malları. Harbde alınan mallar.

• MEGAVİL

  (Migvel. C.) Hançerler. Ufak ve ince kılınçlar.

• MEGER

  f. Meğer, halbuki, ancak, oysa ki, şu kadar ki.