M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEGES

  f. Sinek.

• MEGESGİR

  f. Örümcek ağı.

• MEGES-İ ENGÜBİN

  Bal sineği. Arı. Nahl.

• MEGESRAN

  f. Yelpâze.

• MEGESVAR

  f. Sinek gibi. Sinek şeklinde.

• MEGLUL

  (Bak: Maglul)

• MEGMUM

  (Bak: Magmum)

• MEGS

  (Bak: Meges)

• MEGZ

  (Bak: Magz)

• MEH

  f. Ay. Kamer. (Bak: Mah) * Senenin onikide biri. Ay.

• MEHAB

  Dehşetli ve heybetli yer.

• MEHABB

  (Mehebb. C.) Rüzgârın estiği yerler.

• MEHABBET

  (Bak: Muhabbet)

• MEHABET

  Heybet. * Hürmetle karışık korku. * İhtiram. Azamet. Büyüklük.

• MEHABİL

  (Mehbil. C.) Tıb: Rahim yolları.

• MEHACİM

  (Mihcem. C.) Hacamat şişeleri. * Çekip emmeye yarayan âletler.

• MEHAFET

  (Bak: Mahafet)

• MEHAH

  Tazelik, güzellik.

• MEHAİL

  (Mehil. C.) Tehlikeli ve korkunç yerler.

• MEHAK

  Durgun suyun yeşilliği.

• MEHAKİM

  (Bak: Mahâkim)

• MEHAL

  Süre, mühlet, vâde. * Korku yeri.

• MEHALİK

  (Mehleke. C.) Tehlikeler. Tehlikeli işler. Korkulan yerler.

• MEHAMİD

  Şükür ve hamdler. Medihler. Sebeb-i şükür ve hamd olan hasletler.

• MEHAMİL

  Mahmiller. * İhtimaller. (Bak: Mahmil)

• MEHAMM

  (Mühim. C.) Mühim şeyler. Kıymetli işler. Umur-u azime. * Düşündürücü şeyler.

• MEHAMMŞİNÂS

  f. İşinin ehli. İşden anlıyan.

• MEHAN

  (Bak: Mühan)

• MEHAN

  Ağızdan akan su, ağız suyu.

• MEHANE

  Hakaret.

• MEHANEN

  Küçümsenerek, hafifsenerek.

• MEHANET

  Küçültme. Küçük görülme. * Hor ve zelil olmak. Zayıf ve zebun olmak. * Tedbiri azca olmak.

• MEHANNE

  Burun.

• MEHAR

  f. Dizgin, yular. * Devenin burnuna takılan burunluk.

• MEHAR

  Noksan, eksik. * Merci.

• MEHARET

  Ustalık, beceriklilik, üstadlık. Meleke ve mümârese. * Kur'anda meharet: Hıfzın kuvvetiyle harflerin mahreçlerine riâyettir.

• MEHARİC

  (Mahrec. C.) Mahreçler. Dışarı çıkacak şeyler.

• MEHARİC-İ HURUF

  Tecvidde: Ağızda harf seslerinin çıktığı yerler.

• MEHASİN

  (Bak: Mahasin)

• MEHAŞ

  Ev eşyası. Mal, mülk, metâ.

• MEHAT

  (C: Mehâ-Mehevât) Billur taşı. * Güneş. * Dağ sığırı. * Tazelik. * Güzellik.

• MEHATT

  Menzil, konak.

• MEHAVE

  Doğru. * İnce olmak.

• MEHAVİ

  (Mehva. C.) Çöller, sahralar. * Vâdiler. * İki yükseğin arası.

• MEHAVİF

  Korkulu yerler.

• MEHAZ

  Su akacak yer, su mecrası. * Gebe kadının ağrısının tutması. * Gebe deve.

• ME'HAZ

  Menba'. Bir şeyin alındığı, çıkarıldığı yer. Bir şeyin aslının alındığı kaynak.(Cumhur-u avâmı, bürhandan ziyâde me'hazdaki kudsiyet imtisâle sevkeder. M.)

• MEHAZA

  İşlek yol.

• ME'HAZÎ

  Me'hazle ilgili. Bir şeyin aslının alındığı kaynakla ilgili.

• MEHAZİN

  Mahzenler. Hazineler. Mal doldurulan yerler.