M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEHMUZ-UL AYN

  Kelime kökündeki ikinci harf "hemze" olursa, o kelimeye denir. Birinci harfi "hemze" olursa ona: Mehmuz-ul fâ; üçüncü harf hemzeli olur ise ona da: Mehmuz-ül lâm denir.

• MEHN (MİHN)

  Hizmet. * Mübtezellik, değersizlik.

• MEHPARE

  f. Ay parçası. * Çok güzel kimse.

• MEHPEYKER

  Nurlu, ay yüzlü. Yüzü ay gibi parlak ve güzel olan.

• MEHR

  Aşk, şefkat, muhabbet. * Güneş. * Huk: Mihr. Evlenme muamelesinde erkek tarafından kadına verilen nikâh bedeli.

• MEHRAK

  (C: Mehârik) Sahife, sayfa.

• MEHREB

  Sığınılacak yer. * Ürküp kaçma.

• MEHREC

  (Bak: Mahrec)

• MEHRECAN

  Eylül ayının onaltıncı günü.

• MEHR-İ MUACCEL

  Nikâhta erkek tarafından kız tarafına verilen ağırlık, para.

• MEHR-İ MÜECCEL

  Boşanma veya ölüm halinde, kız tarafına verilmesi nikâhta kararlaştırılmış olan para.

• MEHR-İ MÜSEMMA

  İki tarafın rızası ile nikâh bedeli olarak kararlaştırılan para.

• MEH-RU

  (C: Mehruyân) f. Ay yüzlü, güzel.

• MEHRU'

  Sar'alı kimse. Sar'a hastalığı olan kişi.

• MEH-RUYAN

  f. Ay yüzlüler. Ay gibi parlak olanlar. * Mc: Manevî güzellik. Ahlâk sahibi ve dindar olanlar.

• MEH-ŞİD

  f. Ay, kamer. * Ay ışığı, mehtâb.

• MEHTAB

  f. Mâhtâb. Ay ışığı.

• MEHTER

  (Mih-ter) f. Daha büyük. * Reis. * Seyis. Osmanlı askeri mızıkası ve buna mensub müzikçiler. * Vaktiyle Bâb-ı âli çavuşu. * Rütbe, nişan veya vazife alanların evlerine müjde götürenler. * Tanzimattan önce Pâdişah çadırını kurmağa vazifeli asker. * At uşağı.

• MEHTERÂN

  (Mehter. C.) Mehterler.

• MEHTERHANE

  f. Tar: Zurna, nakkare, nefir, zil, davul ve kösden kurulu askeri mızıka takımı.

• MEHTUK

  (Hetk. den) Bozulmuş, yırtılmış, hetkolunmuş.

• MEHUB

  Heybetli. Azametli. Korkunç. * Arslan.

• MEHUL

  Yumuşak yay.

• MEHUL

  Benli, benekli.

• ME'HUL

  Ma'mur, imar edilmiş.

• ME'HUZ

  Ahzolunmuş. Çıkarılmış. Alınmış. * Ödünç olarak başka bir yerden alınmış.

• ME'HUZÂT

  Alınmış olanlar. Alınan paralar ve bu paraların defterde yazılı kısmı.

• MEHV

  İnce kılıç. * Sulu süt.

• MEHVA

  (C: Mehâvâ) Sahrâ, çöl, * Uçurum, yar. * İki dağ arası. * İki şeyin arası.

• MEHVARE

  f. Ay gibi. * Aylık maaş. Aylık ücret.

• MEHVAT

  Çöl, sahra. * İki şeyin arası.

• MEHVEŞ

  f. Ay gibi. * Mc: Güzel.

• MEHYUM

  Şaşmış, hayrette kalmış, şaşırmış. * Sevgi ve aşkdan serseme dönmüş.

• MEHZUL

  Düşkün. Zayıf. Arık.

• MEHZUM

  Hezimete uğramış. Mağlub olmuş olan.

• MEIK

  Gayretli kişi. * Hiddeti galip kimse.

• MEİN

  Ağlanacak ve inlenecek yer.

• MEJENG

  f. Keder, hüzün, tasa, gam. * Hoşa gitmeyen, beğenilmeyen, nefret edilen, iğrenilen.

• ME'K (MÜ'K)

  (Amâk-Emâk) Göz pınarı.

• MEKA

  (C: Emkâ) Tilki, tavşan ve bunlara benzer hayvanlar. * Canavarların inleri ve yatakları.

• MEKABİR

  (Bak: Makabir)

• MEKAD(E)

  Yakın olmak, yakınlık.

• MEKADİR

  (Bak: Makadir)

• MEKAHİL

  (Mikhal, mikhel ve mükhüle. C.) Göze sürme çekecek âletler, miller.

• MEKAİD

  (Mekide. C.) Hileler, aldatmalar, düzenler, dalavereler.

• MEKAL

  (Bak: Makal)

• MEKAMİN

  (Mekmen. C.) Gizlenilecek yerler, pusular.

• MEKÂN

  (Kevn. den) Yer. Durulan yer. Ev, hane, mesken. Mahal.

• MEKÂNE

  (C: Emkine-Emâkin) Kudret, kuvvet, güç.

• MEKÂNEN

  Mahal ve yer bakımından.