M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEKÂNET

  Ağır başlılık. * Kuvvet. Güç.

• MEKÂN-I BAÎD

  Uzak mekân, uzay yer. (Mekân-ı baîd, yâni: İmanın faide vereceği teklif zamanı, teklif dünyası geçtikten, azab gelip çattıktan sonra iman, iman-ı yeis faydasızdır. E.T.)

• MEKANİK

  Lât. Cisimlerin hareketleriyle alâkalı hâdiseleri inceleyen ilim. Mihanikiyetten bahseden kitap. * Makina. Makina aksamının hey'et-i mecmuası. * Kafa yormaksızın el veya makina ile yapılan.

• MEKÂNİS

  (Miknese. C.) Süpürgeler.

• MEKANİZMA

  Lât. Bir şeyin makina kısmı. * Mc: Oluş ve işleyiş. Meydana çıkış.

• MEKÂRE

  Eskiden kira ile tutulan yük hayvanı. * Tar: Osmanlı ordusunda taşıma işlerinde kullanılan hayvanlara verilen ad. (Mekâre denilen at, katır, deve gibi hayvanlar, harp zamanlarında halktan satın alınırdı. Bazen geçici bir zaman için, savaş bölgesindeki halktan hayvan toplanır ve belirli miktar ücret ödenirdi.)

• MEKÂRİB

  (Mikreb. C.) Çift sürülen sabanlar.

• MEKÂRİH

  (Mekrehe. C.) İnsana tiksinti veren şeyler. * Sıkıntılar, dertler.

• MEKÂRİM

  (Kerem. C.) Keremler. İyilikler. * Güzel ahlâk sahibi olmak. * Ahlâk-ı hamide, Cenâb-ı Hakk'ın sevdiği, beğendiği güzel ahlâk.

• MEKÂRİM-İ AHLÂK

  Hz. Muhammed'in (A.S.M.) ahlâkına ve onun sünnet-i seniyesine ittiba ve imtisâl edenlerin ahlâkı.

• MEKÂRİMKÂR

  f. Cömert, eliaçık. Kerem sâhibi.

• MEKARÎS

  (Mıkrâs. C.) Makaslar, kesecek aletler.

• MEKÂSİB

  (Mekseb ve Meksib. C.) Kazançlar. Kazanç yer ve araçları. Kesbedilen ve kazanılan yerler.

• MEKÂTİB

  (Mekteb. C.) Mektebler, okullar.

• MEKÂTÎB

  (Mektub. C.) Mektublar.

• MEKÂTİB-İ ÂLİYE

  Yüksek mektebler. Yüksek okullar. Üniversite ayarındaki mektebler.

• MEKÂTİB-İ HUSUSİYE

  Hususi mektebler. Özel okullar.

• MEKÂTİB-İ İBTİDÂİYYE

  İlk mektebler, ilk okullar.

• MEKÂTİB-İ İ'DÂDİYYE

  Yüksek mekteblere talebeyi hazırlayan, rüştiyeden sonra gidilen mektebler. Liseler.

• MEKÂTİB-İ LEYLİYYE

  Yatılı mektebler.

• MEKÂTİB-İ RÜŞDİYYE

  Orta mekteb derecesinde ve altı sınıflık olan Osmanlı Devleti devrindeki mektebler.

• MEKÂYİD

  (Mekide. C.) Hileler, düzenler, aldatmalar.

• MEKÂYİL

  (Mikyâl. C.) Ölçekler, tahıl ölçekleri, kileler.

• MEKAYÎS

  Mikyaslar. Ölçüler. * Mukayeseler.

• MEKÂZA

  Şiddetli mümârese. Alışkanlık.

• MEKBİR

  İhtiyarlama, yaşlanma.

• MEKBUD

  Ciğerinde hastalık olan.

• MEKBUT

  Mahzun kişi. Hüzünlü, üzüntülü kimse.

• MEKD

  Azlık. * İkamet, oturmak.

• MEKDUR

  Kederlenmiş, kederli.

• ME'KEL

  (Ekl. den) Yemek yenecek yer. Geçim yeri. * Yemek.

• ME'KELE

  (C.: Meâkil) Yenilecek, eklolunacak şey.

• MEKENE

  Kertenkele yumurtası.

• MEKER

  (C.: Mükur) Bir ağaç cinsi.

• MEKERR

  Cenk edecek yer, savaş meydanı.

• MEKFERE

  Örtecek, sertredecek yer.

• MEKFUF

  Kulplarından sıkıca bağlanıp heybe gibi asılmış. * Kilitlenmiş. * Heybe. * Dürülmüş, toplanmış. * Men olunmuş. Yasak edilmiş.

• MEKFUF-ÜL AYN

  Gözü keffolmuş. Kör, âmâ.

• MEKFUL

  (Kefâlet. den) Kefil olmuş veya kefil olunmuş.

• MEKFUL-ÜN ANH

  Kendisine kefillik edilen kimse.

• MEKFUL-ÜN BİH

  Kefâlet olunan kimse veya şey.

• MEKHUL(E)

  (Kuhl. dan) Sürme çekilmiş, sürmeli.

• MEKÎD

  Tuzağa düşen veya düşecek olan.

• MEKÎDE

  (C.: Mekâid) Hile, aldatma, düzen, dalavere.

• MEKÎDET

  Düzen, hile, fesat.

• MEKÎL

  Ölçmek. * Kilo ile ölçülen şey.

• MEKÎLÂT

  (Mekîl. C.) Buğday, arpa gibi kile ile ölçülen şeyler.

• MEKÎN

  Yüksek rütbe sâhibi. Vakarlı. Temkinli. Nüfuz ve iktidar sahibi. * Yerleşmiş. Oturmuş. Sâkin, Muhkem.

• MEKÎNET

  Onur, vakar, ciddiyet, ağırbaşlılık.

• MEKİR

  (Mekr) Hile. Aldatma. Oyun. Düzen. (Birisinin kötü veya iyi hâllerini öğrenmek veya kötülüğe sevketmek ya da gayesinden alıkoymak için yapılır.)