M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEKÎS

  Vakarlı. Onur sahibi. Ciddi ve ağırbaşlı kimse.

• MEKK

  Emmek. * Helâk etmek. * Noksan etmek, eksiltmek.

• MEKKÂR

  Hilekâr. Düzenbaz. Çok aldatıcı. Mekir yapan.

• MEKKÂRÎ

  Mekkârlık, hile, düzen. Hilekârlık.

• MEKKE

  Hicaz'da Kâbe'nin bulunduğu en mukaddes şehrin ismidir. Aynı zamanda Hazret-i Peygamber'in (A.S.M.) doğduğu şehirdir.

• MEKKE-İ MÜKERREME

  İlk ismi Mekke olan bu şehire, Hz. Peygamber'in (A.S.M.) gelmesi ve Mukaddes Kâbe'nin putlardan temizlenmesi ile Mükerrem Mekke mânâsında bu isim verilmiştir.

• MEKKÎ

  Mekke'den olan. Mekke'ye dâir ve mensub. * Mekke'de nâzil olan âyet veya sure.

• MEKKUK

  (C.: Mekâkik) Birbuçuk sa' alır kile.

• MEKLA'

  Otlu yer.

• MEKLUM

  Yaralı, mecruh. Yaralanmış.

• MEKMEN

  (C.: Mekâmin) Gizlenilip pusu kurulan yer. Pusu yeri.

• MEKMENE

  Pusu, gizlenilecek yer. * Define, hazine.

• MEKMUN

  Gizli. Saklı.

• MEKN

  Kudret, kuvvet, güç.

• MEKNAN

  Bir ot cinsi.

• MEKNE

  (C: Miken-Mekenât) Kuş yuvası.

• MEKNİYYAT

  (Mekniyye. C.) Kinayeli cümleler.

• MEKNUN

  Örtülü, gizli. Saklı. * Dizilmiş. Dizili. Manzum.

• MEKNUS

  Süpürülmüş.

• MEKNUZ

  Gömülü define, örtülü, gizli. Hıfzedilmiş, mahfuz.

• MEKR

  (Bak: Mekir)

• MEKRE

  (C: Mekârih) Şiddet. * Bıkkınlık. * Kerahet, iğrençlik.

• MEKREME

  İzzet, ikram yeri. Seha, cud, şeref. Cömertlik.

• MEKREME-İ UZMÂ

  Büyük ikrâm, izzet yeri.

• MEKREMET-GÜSTER

  Merhamet dağıtan, merhamet yayan.

• MEKRUB

  Kederlenmiş. Musibete uğramış. Tasalı, gamlı insan.

• MEKRUBİYET

  Kederli, hüzünlü ve tasalı olma.

• MEKRUH

  İğrenç, nahoş görülen şey. * Fık: Şeriatın haram etmediği, fakat zaruret olmadan yapılmasına izin vermediği, zanna dayanan delil ile işlenmesi caiz olmayan iş. * Mihnet. Şiddet.

• MEKRUHA

  Keder, mihnet. şiddet.

• MEKRUHAT

  (Mekruh. C.) Mekruh olan şeyler.

• MEKRUHİYET

  İğrençlik, mekruhluk.

• MEKRUME

  (Bak: Mekreme)

• MEKS

  (C.: Mükus) Bir şeyin pahası noksan olma. * Öşür. Vergi. Vergi almak.

• MEKS

  Durma, eğlenme, bekleme.

• MEKSEB

  (C.: Mekâsib) (Kisb. den) Kazanç, gelir. * Kazanç yeri. Kazanç vasıtası.

• MEKSEFE

  (Bak: Miksefe)

• MEKSUB(E)

  Kesbolunmuş. Kazanılmış. * Sonradan tahsil olunmuş, elde edilmiş. * Yüksekten dökülen. * Çağlayan.

• MEKSUF

  Küsufa uğramış, ziyâsı, aydınlığı tutulmuş. Kararmış.

• MEKSUF

  Kesafetli, sık ve çok olmuş. Koyu.

• MEKSUR

  (Kesr. den) Kırılmış, kesrolunmuş. * Gr: "İ" şeklinde kesreli okunan harf.

• MEKSUR

  Çoğaltılan, çoğaltılmış.

• MEKŞUF

  Keşfolunmuş, meydana çıkarılmış. Açık. Belli.

• MEKŞUF-ÜL AVRE

  Görünmemesi icab eden yeri açık olan kimse.

• MEKŞUF-ÜR RE'S

  Başı açık.

• MEKTEB

  (C.: Mekâtib) Yazı yazacak yer. * Okul.

• MEKTEB-İ ÂLÎ

  Yüksek mekteb, yüksek okul.

• MEKTEB-İ HARBİYE

  Harp okulu.

• MEKTEB-İ HUSUSÎ

  Özel okul, hususi mekteb.

• MEKTEB-İ İBTİDAÎ

  İlk mekteb, ilk okul.

• MEKTEB-İ İ'DADÎ

  Osmanlılar devrindeki rüştiyeden, yani eski orta mektebden sonra gelen ve talebeyi yüksek mektebe hazırlayan tahsil devresi. Lise.