M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MELAL-AVER

  f. Usanç verici, usandıran, sıkan.

• MELAM

  Kınanmış. * Rezillik. Hakirlik. Kıymetsizlik.

• MELAMET

  Kınanmışlık. İtab ve serzenişlik. Rezillik ve rüsvaylık.

• MELAMETZEDE

  (C.: Melametzedegân) f. Melamete uğramış, ayıplanmış, azarlanmış, kınanmış.

• MELAMET-ZEDEGÂN

  (Melametzede. C.) f. Ayıplanmış, kınanmış kimseler, azarlanmış olanlar.

• MELAMİ'

  (Lem'a. C.) Parıltılar. Aydınlıklar.

• MELAMÎ

  Kınanmış ve ayıplanmışlardan olan. * Hükema-i Kelbiyyun. (Bak: Kelbiyyun) * Melami adındaki tarikata mensub olan.

• MELAMİH

  (Lemha. C.) Lemhalar. Bir şeyin başka bir şeye benzeme noktaları. Güzellik ve çirkinlik eserleri.

• MELAMİYYUN

  (Melamî. C.) Melamî tarikatından olanlar.

• MEL'AN

  Dolu olan, taşkın.

• MEL'ANE(T)

  (La'n. dan) Lânete sebeb olan. Lânete müstehak iş. * Yol ayrımı ve insan menzili.

• MEL'ANETKÂRANE

  f. Lânete müstehak surette.

• MEL'ANET-PİŞ

  f. Mel'unluktan başka işi olmayan. İşi gücü mel'unluktan ibaret olan.

• MELAS

  Kaypakça olmak.

• MELAS

  Saracak ve dürecek yer.

• MELASET

  Yumuşaklık. (Zıddı: Huşunet)

• MELASSA

  Hırsız ve haydut yatağı.

• MELAVET

  Vakit, zaman.

• MELAZ

  Sığınılacak yer. Melce'.

• MELAZE

  Badem ağaçları olan yer.

• MELAZE

  f. Küçük dil.

• MELAZİB

  (Milzâb. C.) Çok tamahkâr ve cimri olanlar.

• MELAZZ

  Yalancı, kezzab. (Melzuz. C.) Leziz nesneler, lezzetli şeyler.

• MELBES

  Giyecek şey. Elbise.

• MELBES Ü ME'KEL

  Giyecek ve yiyecek.

• MELBUS

  Giyilen. Giyilmiş olan. * Giyinmiş. Elbise giymiş.

• MELBUSÂT

  Giyilecek şeyler. Elbiseler.

• MELC(E)

  Emmek.

• MELCE'

  Sığınılacak yer. Halas olacak, kurtulacak yer.

• MELD

  Yumuşak olmak.

• MELDA

  Çok genç ve körpe vücud veya dal. İnce ve nâzik bedenli kız.

• MELDUG

  (Ledg. den) Zehirli bir hayvan tarafından ısırılarak sokulmuş.

• ME'LE

  (C: Miâl) Hazırlanmak. * Şişman kadın, semiz avret. * Bahçe.

• MELE'

  (C.: Emlâ) Bir cemâatin ileri gelenleri. * Hırs, tama'. * Zan. * Güzellik. * Fls: Kâinatta hiçlik şeklinde boşluk olmadığını, her yerin dolu olduğunu ifade eden bir tabirdir. * Dolu mekân. * Kalabalık, güruh, cemaat, topluluk. Halk.

• MELED

  Tazelik, körpelik, nâziklik, gençlik.

• MELE-İ A'LÂ

  Kerrubiyyun ve melâike cemaati. En yüksek hey'et. Melekler âlemi. Felekler ve unsurlar.

• MELEK

  Nurdan yaratılmış, fıtratları sâfi, masum mahluk. * Güzel huylu ve güzel olan kimse. (Bak: Melâike)

• MELEKA

  Düz kayacak nesne.

• MELEKÂT

  (Meleke. C.) Melekeler. Tecrübe neticesi elde edilen alışılmış bilgiler. İsti'datlar.

• MELEKÂT-I AKLİYYE

  Tecrübe neticesi aklen bilinen kolaylık, tecrübeden doğan bilgililik.

• MELEKE

  Tekrar tekrar yapılan bir iş veya tecrübeden sonra hasıl olan bilgi ve mehâret. * Mümârese.

• MELEKÎ

  (Melekiye) Meleğe mensub, melekle alâkalı. * Paklık, temizlik, ismet. * Hükümdara, melike âit. Melikle alâkalı.

• MELEK-İ MÜEKKEL

  Muayyen bir işle tavzif edilmiş melek. (Bak: Melâike)

• MELEK-İ SİYÂNET

  Allah'ın emri ile insanları koruyan, muhafaza eden melek.

• MELEKUT

  Tam bir hâkimiyyetle, Saltanat-ı İlâhiyyenin müessiriyyet ve idâresinin esrarı. Her şeyin kendi mertebesinde, o mertebeye münâsib ruhu, canı, hakikatı. Bir şeyin iç yüzü, iç ciheti. * Hükümdarlık. Saltanat. * Ruhlar âlemi. (Bak: Arş)(İnsan mülk ciheti ile kalbe zarf olur, melekut cihetiyle de mazruf olur. M.N.)

• MELEKUTİYÂN

  Melekut âleminden olanlar.

• MELEK-ÜL BİHAR

  Denizlere nezaret eden melek.

• MELEK-ÜL CİBÂL

  Dağlara nezâret eden melek.

• MELEK-ÜL EMTÂR

  Yağmurla vazifeli olan melek.

• MELEK-ÜL MEVT

  İnsanların ruhlarını kabzeden Azrâil. (A.S.)