M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MELLAH

  (C.: Mellâhân-Mellâhin-Mellâhun) Gemici. Kaptan. Denizci.

• MELLAHA

  Tuz çıkan yer.

• MELLAHAN

  (Mellâh. C.) Kaptanlar, denizciler, gemiciler.

• MELLAHE

  Tuzla.

• MELLAHÎN

  (Mellâh. C.) Denizciler, gemiciler, kaptanlar.

• MELLASE

  Yeri düzeltmede kullanılan âlet, sürgü.

• MELLE

  Çukur.

• MELMUS

  (C.: Melâmis) (Lems. den) El ile dokunulmuş.

• MELMUSAT

  (Melmus. C.) El ile dokunmalar. El ile temas etmeler.

• MELS

  Yalan vâde, yalan söz. * Güzellik, hüsün.

• MELS

  Enemek. Hayvanı iğdiş etmek, erkekliğini gidermek.

• MELSA'

  Pürüzsüz ve düz yer. * şarap.

• MELSUK

  Yapıştırılmış. Bitiştirilmiş.

• MELSUN

  (C.: Melâsin) Yalancı, kezzâb.

• MELTAFA

  Güzellik, lâtiflik yeri olan şey veya vasıf.

• MELTEM

  Yaz mevsiminde karadan denize doğru esen rüzgâr.

• MELTUT

  Karışmış, mahlut.

• MEL'UB

  Salyalı ağız.

• ME'LUF

  Alışılmış. Ünsiyyet edilmiş. * Alışık. Huy edinmiş.

• ME'LUFİYET

  Alışıklık, ünsiyet.

• ME'LUK

  Deli. Divâne.

• MELUL

  Usanmış. Bıkmış. Bezmiş. * Mahzun.

• MELULÂNE

  Acıklı ve mahzun bir hâlde.

• MELUM

  Azarlanmış, tahkir edilmiş, levmolunmuş.

• ME'LUM

  Kederli. Eleme, derde tutulmuş.

• MEL'UN

  Lânetlenmiş. Lânete lâyık. * Kovulmuş, tard olunmuş.

• MELVAN

  Gece ve gündüz.

• MELYENE

  Yumuşaklık.

• MELZE

  At seğirtirken koltuklarını uzatmak. * Süngü ile veya gayrı nesne ile ta'n eylemek.

• MELZUM

  Mevcud bir şeyle birbirinden ayrılmayan. Mevcud bir şeyle beraber bulunması lâzım gelen. Lüzumlu olmuş olan. Lüzumlu kılınmış.

• MELZUMİYET

  Lüzumlu kılma. Melzumluk.

• MEMALİK

  (Memleket. C.) Memleketler.

• MEMALÎK

  (Memluk. C.) Köleler. kullar.

• MEMALİK-İ HÂRRE

  Sıcak memleketler. İklimi çok sıcak olan mıntıkalar.

• MEMALİK-İ OSMANİYE

  Osmanlı memleketi. Osmanlılara aid memleketler.

• MEMAT

  Ölüm. Ahirete göç etmek. (Bak: Mevt)

• MEMDUD

  (Medd. den) Uzatılmış, yayılmış olan. Çekilmiş.

• MEMDUDE

  Balçıklı ve kesekli yer.

• MEMDUDÎ

  Tel çeken.

• MEMDUH(A)

  Beğenilmiş. Medholunmuş. Övülmüş. * Fık: Peygamberimizin (A.S.M.) sevmiş olduğu hareket, iş.

• MEMDUHAT

  (Memduh ve Memduha. C.) Medhedilecek ve övülecek şeyler. Övülmeğe değer şeyler.

• MEMDUHİYYET

  Makbul oluş. Makbullük. Beğenilmiş oluş.

• MEMEDD

  (Masdar-ı mimî ve mekân ismi) Bir şeyin uzandığı, serildiği yer.

• ME'MEN

  Sağlam. Güvenilir. Emin yer.

• MEMERR

  Geçilecek yer. Cadde, sokak. Geçit yeri.

• MEMERR-İ NÂS

  Herkesin geçtiği yol. Geçit.

• MEMERR-ÜL MAHLUKAT

  Mahlukatın geçtiği yer. Dünya.

• MEMHUR

  Mühürlenmiş. Damgalanmış.

• MEMHURE

  Sürülüp nadas olmuş yer.

• MEMHURE

  Nikâh bedeli verilmiş olan kadın.