M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MEN

  f. Ben. (Farsçada birinci şahıs zamiri) (Bak: Mâ)

• ME'N

  (C: Müün-Me'nât) Böğür. * Yer kazmakta kullanılan ucu demirli ağaç.

• MEN'

  Yasak etmek. Durdurmak. Bırakmamak. Bir şeyi diriğ etmek, esirgemek.

• MEN DAKKA DUKKA

  Kapı çalanın kapısı çalınır. Yâni, kim birisine bir kötülük yahut iyilik yaparsa ona o şey yapılır. Meselâ: Su-i zan eden su-i zanna mâruz olur.

• MEN ENE

  Ben kimim?

• MEN HÜVE

  O kimdir?

• MEN LEHÜL HAKK

  Fık: Hak sahibi olan kimse.

• MEN LEM YEZUK LEM YEDRİ

  Tatmayan bilemez. Kim ki tatmamış; o, tadını bilemez.

• MENA

  İki rıtıl. (İkiyüz altmış dirhem)

• MEN'A

  Ölüm haberi. Vefat haberi.

• MENAAT

  Sarplık, çetinlik, kavilik, güçlük.

• MENAAT-I MEVKİİYE

  Arazi sarplığı.

• MENAB

  Birinin yerini tutmak, nâib olmak. Birisine vekil olmak. Vekillik yeri.

• MEN'AB

  Cömert. * Hızlı yürüyen.

• MENABİ'

  (Menba'. C.) Kaynaklar. Pınarlar. Nebeân eden yerler. * Her şeyin zâhir olduğu yerler. * Servetlerin çıktığı yerler.

• MENABİ-İ AŞERE

  On menba.

• MENABİ-İ SERVET

  Zenginlik kaynakları.

• MENABİK

  Batman.

• MENABİR

  (Minber. C.) Minberler. Camilerde hatiblerin hutbe okumalarına mahsus kürsüler.

• MENABİT

  (Menbet ve Menbit. C.) Çayırlar, otlaklar.

• MENACİL

  (Mincel. C.) Ekin orakları.

• MENACİM

  (Mencem. C.) Terâzi kolları.

• MENADİF

  (Mindef. C.) Hallaç yayları.

• MENADİL

  (Mendil. C.) Mendiller. Küçük havlular, peçeteler.

• MEN'AF

  (C.: Menâif) Dağın sivri tepesi.

• MENAFİ'

  (Menfaat. C.) Menfaatler. Faydalar.

• MENAFİH

  (Minfâh. C.) Körükler.

• MENAFİ-İ UMUMİYE

  Umumi menfaatler, umumi faydalar.

• MENAFİZ

  (Menfez. C.) Delikler. Menfezler. * Nüfuz edecek yerler.

• MENAH

  f. Geniş, bol, ferâh. * Dar.

• MENAHE

  (C.: Menâih) (Nevha. dan) Ölü için ağlanacak yer. Mâtemhâne.

• MENAHİ

  (Nehi. C.) Menedilmiş şeyler. Şer'an yasak edilmiş olan şeyler.

• MENAHİC

  (Minhac-Menhec. C.) Açık ve geniş yollar. Bilinen büyük yollar.

• MENAHİC-İ HÜKEMÂ

  Hakîmlerin, ilm-i kelâm âlimlerinin meslekleri ve gittikleri mânevi yollar.

• MENAHİL

  (Menhel. C.) Durak yerleri. Durulacak sulak yerler. * Hayvan sulanan yerler.

• MENAHİR

  (Menhir. C.) Burun delikleri.

• MENAHİR

  (Menhar. C.) Hayvan kesilecek yerler. Hayvan boğazlıyacak yerler. Mezbahaneler.

• MENAHİS

  (Minhas. C.) Uğursuz şeyler.

• MENAHİT

  (Minhat. C.) (Tahta veya taş) yontma âletleri.

• MENAHİZ

  (Minhaz. C.) Burun delikleri.

• MENAÎ

  (Men'â. C.) Ölüm haberleri. Vefat haberleri. Kötü haberler.

• MENAİF

  Dağların sivri tepeleri.

• MENAİH

  (Menâhe. C.) Ölü için ağlanacak yerler. Mâtemhâneler.

• MENAİR

  (Menâvir) Minâreler. * Nur yerleri. * Alâmet.

• MENAKIB

  (Menkıbe. C.) Menkıbeler. Hayat hikâyeleri.

• MENAKİB

  (Menkeb. C.) Yollar. * Omuzlar.

• MENAKİR

  (Münker. C.) Günah ve kötü şeyler.

• MENAKÎR

  (Minkar. C.) Minkarlar, gagalar. Yırtıcı kuşların gagaları. Taşçı kalemleri.

• MENAL

  Yetiştirme, nâil olma, kavuşma. * Ele geçirilen şey. Nâil ve sahib olunan şey.

• MENAM

  Uyku. Uyku zamanı. * Rüya. Düş. * Uyunacak yer, yatak odası.