M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MELEK-ZAD

  Melekten olmuş gibi, çok güzel.

• MELEL

  Bıkma, usanma, bezme.

• MELEM

  Yaramaz tenbel kimse.

• MEL'EM (MİL'EM)

  Ölçüsünde cimrilik yapan.

• MEL'EME

  Cem'etmek, toplamak. * Terbiye etmek, düzeltmek, ıslâh etmek. * Yara yırtığını bağlamak.

• MELEVAN

  Gece ve gündüz.

• MELEZ

  (Meles) İki ırkın karışması neticesi hâsıl olan yeni bir nesil. Ayrı iki cinsten doğmuş olan. * Aydınlıkla karanlık arası, alaca karanlık.

• MELFUF

  Sarılı. Bir mektup veya bir şey içine konulmuş olan.

• MELFUFAT

  (Melfuf. C.) Zarf içinde veya tezkereye ilişik yazılar.

• MELFUFEN

  Sarılı olarak. Melfuf olarak. Leffen, ekli olan şey.

• MELFUHA

  (C: Melâfih) Ana karnındaki erkek çocuk.

• MELFUZ

  (Lâfız. dan) Telâffuz olunmuş, okunmuş olan. Söylenmiş. * Ağızdan çıkan söz, hece, kelime veya harf.

• MELFUZÂT

  (Melfuz. C.) Konuşulan şeyler.

• MELH

  Kibirlenmek, gururlanmak. * şiddetli seyir.

• MELH

  Yemeğe tuz koymak. * Çocuk emzirmek.

• MELHAME

  Kanlı harb. * Büyük muharebe sahası.

• MELHAME-İ KÜBRÂ

  Büyük ve kanlı savaş, harp.

• MELHEC

  (C: Melâhic) Darlık.

• MELHED

  Kabrin çukur açılacak yeri.

• MELHEM

  Hurma ağacı çok olan yer.

• MELHEZ

  (C: Melâhız) Darlık çekecek yer.

• MELHUB

  (Lehb. den) Alevli, alevlenmiş.

• MELHUD

  (Lahd. dan) Mezara sokulmuş, kabre konulmuş. Lâhid içine konulmuş.

• MELHUF

  Hasrette kalan. * Kederli, tasalı. * İmdad bekleyen.

• MELHUFÂN

  (Melhuf. C.) Kederliler, tasalılar, kaygılılar, üzüntülüler. * Hasrette kalanlar.

• MELHUFÎN

  Hasrette kalıp yardım isteyenler.

• MELHUK

  Karışmış, kavuşmuş. İltihak etmiş.

• MELHUZ

  Mülâhaza ve tefekkür olunmuş olan veya olunabilen. Düşünülebilen. Akla gelebilen. Olabilir.

• MELHUZÂT

  (Melhuz ve Melhuze. C.) Olabilir şeyler. Hatıra gelen şeyler. İhtimâller.

• MELİ'

  Otu olmayan yer.

• MELÎH

  (C.: Milâh-Emlâh) Güzel, şirin. Sâhib-i melâhat. * Tuzlu.

• MELÎH

  Tatsız tuzsuz yemek.

• MELİK

  Mülk ve melekut sâhibi. Padişah. Mutasarrıf. * Bir kavmin başı. Mâlik. (İsimdir)

• MELÎK

  Hâkim-i Mutlak. Hükümdar. Sultan. Memleket sahibi. Padişah. Kadir. (Daimî sıfattır.)

• MELÎKÂNE

  f. Hükümdar ve melike mensub. Onunla alâkalı.

• MELÎKE

  Kadın hükümdar. Hükümdar karısı. Kraliçe.

• MELÎL (MELİLE)

  Kül içinde pişirilen ekmek. * Hararet, sıcaklık. * Üzgün, kederli. Melul.

• MELÎS

  Bir şeyi şiddetle tutmak.

• MELÎS

  şişman ve tenbel olan kişi.

• MELÎT

  Cenin.

• MELİYY

  Uzun zaman. * Zengin. Varlıklı. Maldâr. Gani. Eşraf.

• MELK

  Kudret, kuvvet. Şiddet. * Mübalağa.

• MELK

  Dalkavukluk. * Yumuşaklık yapmak. * Mahvetmek. * Yıkamak. * Emmek. * Vurmak.

• MELKEAN

  Kötü, yaramaz kimse.

• MELKEME

  El ile vurulan yerin yarası.

• MELKUHA

  (C: Melakih) Anasının karnında olan çocuk.

• MELKUT

  Yerden kaldırılıp alınan şey. * Sokağa, virâneliğe, câmi veya kilise kapısına bırakılmış çocuk.

• MELL

  Küsmek, darılmak. * Yorgunluk. * Kakma, dürtmek. * Mahzun olmak, kederli olmak. * Hamuru külün içinde pişirmek.

• MELLA

  Zengin kimse.

• MELLAH

  Dalkavukluk eden, yaltaklanan. Tez tez yürüyen, hızlı yürüyen.