M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUDHAK

  Kendisine gülünen. Soytarı. Gülünç hâle düşen.

• MUDHİK

  Güldürücü, güldüren, maskaralık ederek halkı güldüren.

• MUDHİKÂT

  (Mudhike. C.) (Dıhk. den) Gülünecek şeyler. Mudhikeler.

• MUDHİKE

  Gülünç şey, gülünecek hâl. Komedya.

• MUDİ'

  Fık: Malının muhâfazasını başkasına emânet ve havâle eden.

• MUDÎ

  Işık verici, parlak ve ruşen olan.

• MU'DÎ

  Sirâyet edici, bulaşıcı, sâri.

• MUDÎK

  (Bak: Muzîk)

• MU'DİL(E)

  (C.: Mu'dilât) Zor, güç ve çetin.

• MU'DİLAT

  (Mu'dal. C.) Büyük, ağır, çetin ve zor işler.

• MUDİLL

  İdlâl edici, yoldan çıkaran, eğri yola teşvik edici.

• MUDİLLE

  (Dalâlet. den) Baştan çıkaran, azdıran, doğru yoldan saptıran.

• MU'DİM

  Öldüren, idam eden.

• MUDİYYEN

  Giderek, geçerek.

• MUFAD

  (Bak: Müfad)

• MUFADALA

  (Bak: Mufâzala)

• MUFADDEL

  Faziletlendirilmiş, diğerlerinden ayrıca fazilet itibarıyla temayüz etmiş, yükselmiş.

• MUFADDIL

  Faziletlendiren, iyilik eden ve nimet veren.

• MUFADDILÎN

  Faziletliler. Yüksek ve büyük zatlar.

• MUFAHHAM

  (Fahm. dan) Kömürleşmiş, kömür halini almış.

• MUFAHHAM

  Büyüklük kazanmış, kerem sahibi, itibarlı, azim, büyük.

• MUFARAKAT

  Ayrılık, ayrılmak.

• MUFARRİT

  (Fart. dan) Kusur yapan, eksik işleyen. Aşırı giden.

• MUFASALA

  Ayrılma.

• MUFASSAL

  Tafsilli, tafsilâtlı, izahlı. Geniş mâlumatlı, kısımlara ayrılıp anlatılmış.

• MUFASSALAN

  Geniş, izahlı olarak. Tafsilâtlıca. Kısımlara ayrılıp anlatılmış olan.

• MUFASSIL

  Kısımlara ayrılan, fasıl fasıl ayıran, adalet eden.

• MUFAVVAZ

  Yapılması ısmarlanmış.

• MUFAVVİZ

  Bir kimseye bir vazifeyi veren. Yapmasını ısmarlıyan.

• MUFAZ

  Çok, bol. Bereketli, feyizli.

• MUFAZALA

  Fazilet ve meziyetle birbiri ile yarışma.

• MUFAZZAL

  (Fazl. dan) Başkalarına üstün tutulmuş. Tafdil edilmiş.

• MUFAZZAZ

  Gümüş kaplamalı, gümüşlü.

• MUFAZZİH

  Rezil eden.

• MUFÎ

  İfa eden, ödeyen, yerine getiren.

• MUFSİH

  Fesâhetle ve düzgün olarak konuşan.

• MUFTIR

  (Fıtr. dan) Oruç açan, iftar eden.

• MUG

  (C.: Mugan) Mecusi. Ateşperest. Ateşe tapan. Zerdüşt dininde olan.

• MUGABBER

  Tozlu nesne.

• MUGABENE

  (Gabn. dan) İki taraf birbirini aldatma.

• MUGABESE

  Karıştırmak.

• MUGADDÎ

  (Mugazzi) Gıdalı, besleyici, gıdası çok, faydalı.

• MUGADERE

  (Mugaderet) Bırakmak, salıvermek.

• MUGAFAZA

  Ansızdan tutmak.

• MUGALAKA

  Diğerleri karışmayarak iki kişinin atlarıyla yarışması.

• MUGALATA

  (Galat. dan) Karşısındakini yanıltmak için söz söylemek. Doğruya benzer yanlış sözler. Safsata. Hatalı ve yanlış söz. Demagoji. * Man: Vehimlerden terekküb eden kıyastır.

• MUGALATAT

  (Mugalata. C.) Safsatalar. Demagojiler. Mugalâtalar.

• MUGALAZA

  Düşmanlık, husumet, adâvet.

• MUGALEBE

  Üstün olmağa, galib gelmeyeğe çalışmak. Birisine galib gelmek.

• MUGALGAL

  Haber.