M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUAVİYE

  (Mi: 603 - 682) Sahabe-i Kiramdan olup Şam'da yirmi seneden ziyade valilik yaptı, sonra hilâfetini ilân etti. Yirmi sene de halifelik yaptı. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtu Vesselâmın kayın biraderi ve vahiy kâtibi idi. Beni Ümeyye sülalesinden olan bu zattan itibaren İslâm Devletine, Emevi Devleti denmiştir. (Bak: Emevi Devleti)(Eğer denilse: Neden hilâfet-i İslâmiye Al-i Beyt-i Nebevide takarrur etmedi? Halbuki en ziyade lâyık ve müstehak onlardı?El-Cevab: Saltanat-ı dünyeviye aldatıcıdır. Al-i Beyt ise hakaik-ı İslâmiyeyi ve ahkâm-ı Kur'aniyeyi muhafazaya memur idiler. Hilâfet ve saltanata geçen, ya Nebi gibi mâsum olmalı veyahud Hulefâ-i Râşidin ve Ömer ibn-i Abdulaziz-i Emevi ve Mehdi-i Abbasi gibi harikulâde bir zühd-i kalbi olmalı ki; aldanmasın. Halbuki, Mısır'da Al-i Beyt nâmına teşekkül eden Devlet-i Fatımiyye hilâfeti ve Afrikada Muvahhidin hükümeti ve İranda Safeviler devleti gösteriyor ki; saltanat-ı dünyeviye Al-i Beyte yaramaz, vazife-i asliyesi olan hıfz-ı dini ve hizmet-i İslâmiyeti onlara unutturur. Halbuki saltanatı terk ettikleri zaman, parlak ve yüksek bir surette İslâmiyete ve Kur'ana hizmet etmişler. M.)

• MUAVVAK

  (Avk. dan) Ta'vik edilip geriye bırakılmış iş.

• MUAVVEC

  (İvec. den) Eğik, eğri, eğilmiş.

• MUAVVEZ

  Gerdanlık. Nazarlık. Nüsha geçirilecek yer. * Evin etrafındaki mer'a.

• MUAVVEZETÂN

  (Muavvezeteyn) Kur'ân-ı Kerim'in son iki suresi. (Dâima okunacak gâyet lüzumlu dersleri verdiği ve her çeşit şerli işlerden Allah'a sığınmayı tavsiye ve emrettiği için bu isim verilmiştir.)

• MUAVVIK

  Ta'vik eden. Geriye bırakan. Oyalanan.

• MUAVVİZAT

  (Bak: Felak)

• MUAYEDE

  (Îd. den) Bayramlaşmak.

• MUAYENE

  Zâhir ve âşikâre olmak, görünmek, belli olmak. * Gözden geçirme, yoklama, kontrol etmek.

• MUAYENEHANE

  f. Hekimlerin, hastaları muayene ettikleri yer.

• MUAYERE

  Ayarlama.

• MUAYEŞE

  Beraberce hoşça geçinme.

• MUAYİN

  (Ayn. dan) Kat'i ve kesin olarak belli olan. Görülmüş olan.

• MUAYYEB

  (C.: Muayyebât) (Ayb. dan) Ayıplanmış.

• MUAYYEBAT

  (Muayyeb. C.) Ayıp ve iğrenç şeyler.

• MUAYYEN

  Görülmüş olan, kat'i olarak belli olan, belli, ölçülü, tayin ve tesbit olunmuş, karalaştırılmış.

• MUAYYİN

  (Ayn. dan) Tâyin eden, belirten, belirtici.

• MUAZ İBN-İ CEBEL

  (Ebu Abdurrahman el Ensarî) Ashâb-ı Kirâm arasında hürmetle yâd olunan büyük fakihlerdendir. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'ın sağlığında Kur'an-ı Kerim'i cem'edip ezberleyen bahtiyarlardandır. Peygamberimiz, "Kur'ânı, Muaz İbn-i Cebel'den alınız" buyurmuştur. 157 hadis rivâyet etmiştir. Ürdün nâhiyesinde otuz yaşında olduğu hâlde ebediyete intikal etti. (R.A.)

• MUAZADE

  Yardım etme.

• MUAZALE

  Bir sözün mânasını başka sözle bağlayıp kelâmı arka arkaya getirme. * Kafiyeyi ayrılmıyacak şekilde mâkabliyle bağlama. * Sözde kelimeleri tekrarla kullanma.

• MUAZERE

  İnadlaşmak. * Yardımlaşmak. * Birbirinden kaçmak. * Ekin kuvvetlenmek.

• MUAZERE

  Ma'zeret, özür dileme.

• MUAZID

  Yardım eden.

• MUAZZAM

  Büyük, iri, cesim, mükerrem, mübeccel, koskoca.

• MUAZZAMÂT

  Büyük ve ağır işler. Muazzam şeyler.

• MUAZZEB

  Eziyet çeken, azap içinde bulunan. Sıkıntıda kalan.

• MUAZZEF

  Nefsin arzularını terkeden, zühd sâhibi.

• MUAZZEL

  Ayıplanmış, ta'zil edilmiş. Azarlanmış, paylanmış.

• MUAZZEZ

  Çok aziz. Muhterem. Çok sevgili, kıymettâr, izzetlendirilmiş.

• MUAZZEZEN

  İzzet ve ikram ile, ikram olunarak, ağırlanarak.

• MUAZZİ

  Sabredici.

• MUAZZİB

  Ta'zib edin, azapla eziyet veren.

• MUAZZİR

  (Özür. den) Ta'zir eden, sahte özür süren.

• MUBADİL

  (Bak: Mübâdil)

• MUBAH

  (İbâhe. den) İşlenmesinde sevab ve günah olmayan şey. * Fık: Yapılması ve yapılmaması şer'an câiz bulunan şey. (Yemek, içmek, uyumak gibi.)

• MUBAHASE

  (Bak: Mübâhese)

• MUBAHAT

  (Mubah. C.) Mübahlar. Günahı, sevabı olmayan, işlemesi ne haram, ne de helâl olan şeyler.

• MUBAHHAL

  Cimri, tamahkâr, pinti.

• MUBAHHAR

  Tütsülenmiş. * Buhar hâline gelmiş, buharlanmış.

• MUBAREK

  (Bak: Mübârek)

• MUBAREZE

  (Bak: Mübâreze)

• MUBASARA

  Görme yarışına çıkma. İki kişinin, "hangimiz evvel görüyor" diye bir yere bakması.

• MUBASSIR

  Gözetici, bekleyici, bakıcı. * Eskiden gümrüklerde muhafaza memuru ve mektebte talebenin inzibatına bakan memur.

• MUBAŞERET

  (Bak: Mübâşeret)

• MUBATAŞA

  İki kişi elleriyle birbirlerini kucaklamağa çalışma.

• MUBATTIN

  Kin tutan, hased eden. * Karnı zayıf ve içine çökük olan.

• MUBEMU

  f. Tel tel, kıl kıl. Birer birer. İnceden inceye, çok dikkatle.

• MUBEND

  f. Saç bağı.

• MUBİD

  Zerdüşt. Mecusi din adamı. * Tedbirli, akıllı adam.

• MUBİK

  (C.: Mubikat) Helâk edici. * İsyan. * Büyük günah.