M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. M Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• MUBİKAT

  (Vebk. den) Helâk edici şeyler. Mühlik.

• MUBİKAT-I SEB'A

  İnsanı felâkete götüren yedi kebâir, yedi büyük günah: Katil, zinâ, şarab içmek, ukuk-ı vâlideyn (yâni; sılâ-yı rahmi terk), kumar oynamak, yalan şâhidliği, dine zarar verecek bid'alara tarafdarlık. (Bak: Kebâir)

• MU'BİLE

  (C.: Meâbil) Yassı, uzun ok temreni.

• MU'BİR

  Terkolunmuş, bırakılmış, terkedilmiş.

• MUBSIR

  Görücü, gösterici, görünen, bilici, bildirici, vazıh ve âşikâr. * Mantık. Kelâm ve seyrin mutediline denir.

• MUBSIRÂT

  (Mubsır. C.) Görünenler, görünen âlem.

• MUBTAL

  İptal edilmiş.

• MUBTIL

  İptal eden.

• MUCEB

  İcâb etmiş, lâzım gelmiş. Bir söz veya emrin icâb ettiği şey, netice. * Büyük bir memurun, kendisine sunulan evrakı tasdik için ettiği işaret.

• MU'CEM

  İ'câm edilmiş, noktalanmış, noktalı. * Hadis şeyhlerinin herbirisi. * Harf-ı heca sırasına konularak, her birisinin tarikından müellife kadar gelen rivayetleri toplayan kitaba denir.

• MUCER

  (Ecr. den) Kiraya verilmiş olan şey.

• MUCEZ

  (İcaz. dan) İcaz yoluyla. Muhtasar ve mücmel bir tarzda. Kısaca.

• MUCİ'

  (Vecâ'. dan) Elem ve acı veren.

• MUCÎ

  (Vecâ. dan) Acıtan, ağrıtan.

• MUCİB

  (Mucibe) İcâb eden, lâzım gelen. * Bir şeyin peydâ olmasına vesile ve sebep olan. Gereken. Gerektiren, lâzım gelen.

• MU'CİB

  (Aceb. den) Taaccübe, hayrete düşüren. Şaşkınlık veren.

• MUCÎB

  (Cevab. dan) İcabet eden, uyan. Kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran.

• MUCİBAT

  (Mucib. C.) Sebepler.

• MU'CİBE

  Taaccüb edilecek, şaşılacak şey.

• MUCİBE-İ KÜLLİYE

  Man: Müsbet ve umumi (şumüllü) olan kaziye.

• MUCİB-İ BİZZAT

  İster istemez kendisi işi yapmaya mecbur olan. Serbest ve istediği gibi hareket edemeyen. (Meselâ: Güneş ışığının, güneşin kendi zâtının zaruri neticesi olması gibi.)

• MUCİB-İ İSTİKRAH

  Nefrete, sevmemeye sebeb olan.

• MUCİB-İ TEYAKKUZ

  Teyakkuzu, yâni uyanıklığı icâb ettiren.

• MUCİD

  Yeni bir şey icad eden, meydana getiren, bulan. * Yaratan. Yoktan var eden.(Ve keza, bu fâni dünyadan da çıkacaksın. Öyle ise, aziz olarak çıkmaya çalış. Vücudunu Mucidine fedâ et. Mukabilinde büyük bir fiat alacaksın!.. M.N.)

• MUCİD-İ HAKİKÎ

  İcad etme iktidarının yegâne sahibi mânasında olarak (Allah) hakkında kullanılır.

• MUCİR

  (Ecir. den) İcar eden, kiraya veren. (Bak: Mücir)

• MU'CİR

  Bir çeşit kadın başörtüsü. Eşarp.

• MUCİZ

  Kısa. Muhtasar. Özlü. Az sözün çok mânâ ifâde edeni.

• MU'CİZ

  İnsanı âciz bırakan iş. Aynısını yapmakta başkalarını acze düşüren, kudretsiz kılan, kimsenin yapamıyacağı yolda olan.

• MUCÎZ

  İcâzet veren, izin veren.

• MU'CİZAT

  Mu'cizeler. Allah tarafından verilip, yalnız peygamberlerin gösterebilecekleri büyük harika işler.

• MU'CİZAT-I AHMEDİYE (A.S.M.)

  Hz. Muhammed'in (A.S.M.) mu'cizeleri. (Bak: Mu'cize)

• MU'CİZAT-I SEB'A

  Yedi meşhur mu'cize, yedi külli i'caz esasları.

• MU'CİZBEYAN

  f. Anlatış tavrı herkese benzemeyen. Tarz-ı beyanı mu'cize olan. Kur'an-ı Kerim.

• MU'CİZE

  İnsanların, yapmasında âciz kaldıkları ve ancak Allah tarafından peygamberlere nasib olan hârika. Kerametten yüksek, fevkalâde hâdise. * Mu'cize, Halik-ı Kâinat tarafından peygamberlerin hakkaniyetine ait bir tasdiktir. Sahih hadislerle mu'cizeler haber verilmiş ve tesbit edilmiştir.(... Mu'cize davâ-yı nübüvvetin isbatı için münkirleri ikna etmek içindir. İcbâr için değildir. Öyle ise davâ-yı Nübüvveti işitenler için ikna edecek bir derecede mu'cize göstermek lâzımdır... S.)

• MU'CİZ-EDA

  f. Mu'cize gösteren. Başkalarının yapamıyacağı kadar mu'cize derecesinde iş ortaya koyan. Edası mu'ciz olan.

• MU'CİZEGU(Y)

  f. Mu'cize gibi söz söyleyen.

• MU'CİZEKÂR

  f. Mu'cizeli, mu'cize hâlinde, başkalarını âciz bırakan.

• MU'CİZNÜMA

  f. Mu'cize gösteren.

• MU'CİZ-ÜL BEYAN

  Beyanı herkesi âciz bırakan.

• MUÇİNE

  f. Cımbız.

• MUDA'

  Fık: Emâneten kendine bir şey bırakılan kimse. * Serkeş ve oynak olmayıp, mazlum ve sâkin olan at.

• MU'DAL

  (Mu'dıl) Güç, içinden çıkılmaz, girift.

• MUDAREBAT

  (Mudarabe. C.) Mudarebeler, döğüşmeler, vuruşmalar.

• MUDAREBE

  (Darb. dan) Döğüşme, vuruşma. * Bir taraftan sermaye diğer taraftan emek ile kurulan ticaret şirketi. (O.L.)

• MUDARİB

  (Darb. dan) Döğüşen. Birbirlerine vuran.

• MUDCER

  (Ducret. den) Sıkıntılı olan. Sıkılmış.

• MUDCİR

  (Ducret. den) Sıkıntı veren, sıkan, gamlandıran.

• MU'DEM

  Bir şeyi yitiren, kaybeden.

• MUDGA

  Et parçası, bir çiğnem et.