N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NAS SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'de 114. Sure. (Bak: Muavvezetân)

• NASA

  Kaldırmak. * Engel olmak, men'etmek.

• NASAB

  Dert. * Zahmet, meşakkat.

• NASAF

  Hizmetçi, uşak.

• NA-SAF

  f. Saf ve hâlis olmayan. Saf olmayıp karışık olan.

• NASAFE

  Hizmet etmek.

• NASAHA

  Öğüt vermek, nasihat etmek.

• NASAİB

  (Nasibe. C.) Dikili taşlar.

• NASAL

  Temrenci.

• NA'SAN

  Uykusu gelmiş olan adam.

• NASARA

  Hristiyanlar. Nasraniler. Hz. İsa'ya (A.S.) ilk önceleri Nâsıra Karyesindeki ahali yardım ettiklerinden, onlara "Nasara" ismi verilmiştir.

• NA-SAVAB

  f. Doğru olmayan, yanlış.

• NASAYİH

  (Nasihat. C.) Nasihatlar. Öğütler.

• NA-SAZ

  f. Münasebetsiz. uygunsuz, uymaz.

• NA-SAZÎ

  f. Uygunsuzluk, münasebetsizlik, uymazlık.

• NA-SAZKÂR

  f. Uygun görmeyen, muhâlif. * Beklenmemiş, işitilmemiş. * Münâsebetsiz işle uğraşan.

• NA-SAZKÂRÎ

  f. Uygunsuz iş yapma, münâsebetsiz iş görme. * Zıtlık, uygunsuzluk.

• NASB

  Dikme. Bir rütbe alma. Bir memurluğa tayin edilme. * Gr: Arapçada kelimenin i'rabının mensub ( üstün) olması, yani; (e, a) diye okunuşu.

• NASBA

  Doğru boynuzlu koyun ve keçi.

• NASBETMEK

  Kelimenin son harfinin harekesini (E) diye okutmak. * Tâyin etmek.

• NASB-ÜL AYN

  Göz dikilmesi. Bir şeye hırsla ve şiddetli arzu ile bakmak, göz dikmek.

• NA'SEL

  Erkek sırtlan. * Uzun sakallı bir kimsenin adı.

• NA'SELE

  Yaşlıların yürüyüşü.

• NA-SENCİDE

  f. Ölçülmemiş, tartılmamış. * İyi düşünülmemiş. * Değerlenmemiş.

• NASERE

  f. Ayarı bozuk para.

• NA-SEZA

  f. Münasib olmayan, lâyık olmayan.

• NASFET

  (Nasafet) İnsaf. Haklılık. Bir şeyin yarısını almak. Hakkaniyet. İnsanları, kanunların şümulüne girmeyen hakları te'min ve ifasına zorlayan fotri adâlet hissi.

• NASI'

  Her nesnenin hâlisi. * şiddetli beyaz olan.

• NASIBE

  (Bk: Nasibe)

• NASIF

  Geo: Açıyı iki eşit parçaya bölen doğru. Açı ortayı.

• NASIFE

  (C.: Nevâsıf) Su mecrası, su yolu.

• NASIH

  (Bak: Nâsih)

• NASIR

  Yardımcı, yardım eden, nusret veren. Resül-i Ekrem'in (A.S.M.) bir ismi.

• NASIRÎN

  (Nâsır. C.) Yardım edenler, yardımcılar.

• NASİ

  Unutan, nisyan eden.

• NASİB

  Pay, hisse, kısmet. * Bir kimsenin elde edebildiği şey.

• NASİB

  Nasbeden, bir şeyi bir şeye diken. * Gr: Harfi (e) diye üstün okutan.

• NASİBDAR

  f. Nasibi olan. Hissedar.

• NASİBDAŞ

  f. Hissede beraber, nasipte eş olan.

• NASİBE

  (C.: Nesâib) Yollara dikilen işaret taşı. Bir yere dikilen taş.

• NASİBE

  Müfrit Haricîlerden ve Emevîlerden ve Hz. Ali'ye (R.A.) çok muhalif olan zümrenin adı.

• NASİC

  (Nesc. den) Dokuyan, nesceden. * Düzenleyen, tertib eden, sıralayan.

• NASİF

  Baş örtüsü.

• NASİH

  (Nâsiha) (Nush. dan) Öğüt veren, nasihat eden.(...Hastalık ise birden gözünü açtırır. Vücuduna ve cesedine der ki: "Lâyemut değilsin, başıboş değilsin, bir vazifen var. Gururu bırak, seni yaradanı düşün. Kabre gireceğini bil, öyle hazırlan." İşte hastalık bu nokta-i nazardan hiç aldatmaz bir nâsih ve ikaz edici bir mürşiddir. Ondan şekva değil, belki bu cihette ona teşekkür etmek; eğer fazla ağır gelse sabır istemek gerektir. L.)

• NASİH

  Nasihat eden, öğüt veren. * İçi temiz adam.

• NASİH

  (Nesh. den) Battal eden, hükümsüz bırakan. * Kitabın kopyasını çıkaran.

• NASİHÂNE

  f. Öğüt vererek, nasihat ederek.

• NASİHAT

  İbret verici ders, tavsiye, ihtar, öğüt.

• NASİHAT-ÂMİZ

  f. İçinden öğüt alınacak söz.

• NASİHATGER

  f. Nasihat eden, öğüt veren.