N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NA-MER'Î

  f. Görülmez. Mer'î olmayan.

• NA-MESBUK

  f. Benzeri hiç olmamış, geçmemiş.

• NA-MESMU'

  f. İşitilmeğe değmez. * İşitilmemiş, duyulmamış.

• NA-MESTUR

  f. Açık, meydanda, âşikâr. * Örtülmemiş.

• NA-MES'UD

  f. Mes'ud ve mübârek olmayan. Uğursuz.

• NA-MEŞHUD

  f. Gözle görülmemiş, şâhit olunmamış.

• NA-MEŞRU

  f. Meşru olmayan, şeriat harici. * Kanunsuz, uygunsuz. * Günah olan şeyler.

• NA-MEVZUN

  f. Ahenksiz, ölçüsüz, vezinsiz, orantısız. * Edb: Vezni bozuk veya hiç olmayan manzume.

• NA-MEYSUR

  f. Ele geçirememiş. Elde edememiş. * İşi kolaylaştırılmış.

• NAM-I MÜSTEAR

  Takma isim.

• NAM-I ŞERİF

  Mübarek isim, şerefli ad.

• NAMIK

  Kâtib, yazıcı.

• NAMIK KEMAL

  (Mi: 1840 - 1888) Tekirdağ'lı olup İslâm mücahidlerindendir. Yeni Osmanlılık hareketine vatan mefhumunu sokmuş, "Firâki, hapsi, nefyi kadr-i nâmusumla gördüm hep" diye haklı olduğunu dâima müdâfaa etmiştir. Ehl-i kemâl bir zat olduğu, davasının istikameti ve samimiyetinden anlaşılır.Hayatının sonlarına doğru Osmanlı İmparatorluğunun ve İslâm dünyasının kurtuluşunu "ittihad-ı İslâm" da görmüş ve bu uğurda gayret göstermiştir. Bu emelini, yazdığı " Celâleddin-i Harzemşah, Salahaddin-i Eyyubi, Yavuz Sultan Selim ve Fâtih Sultan Mehmed" isimli eserlerinde ortaya koymuştur. Mezarı Bolayır'dadır.

• NAMİ(YE)

  Büyüyen, artan, ürmee kuvveti olan. Nebat ve hayvandaki büyüyüp gelişme kuvveti. * Farsçada: Namlı, şöhretli, ünlü.

• NA-MİHR-BAN

  f. Vefasız, sevgisiz, muhabbetsiz.

• NA-MİHR-BANÎ

  f. Vefasızlık, sevgisizlik, muhabbetsizlik.

• NAMİSA

  (C.: Namisât) Kadınları süsleyip yüzlerinin kılını yolan kadın.

• NAMİYE

  (Bak: Nami)

• NAMİYEBER

  f. Hayat verici.

• NA-MİZAC

  f. Keyifsiz, rahatsız, hasta.

• NA-MİZACÎ

  f. Keyifsizlik, rahatsızlık, hastalık.

• NA-MURAD

  f. Mahrum kalan, muradına eremeyen.

• NAMUS

  Irz, iffet, edeb, hayâ. * Şeriat. * Melâike. * İrade-i İlâhiyenin tecellisi. * Nizam. * Emniyet ve istikamet gibi faziletlerin muhassalası olan pek kıymetli haslet. * Bir kimsenin mahrem, gizli esrarı olup işleri ve hallerinin iç yüzüne vakıf ve muttali kimseye denir. * Hayırlara ait gizli hâllerin hâmil ve vâkıfı olan. Bu mânada Cebrâil Aleyhisselâm'a ıtlak olunur. Sair melâikenin vâkıf olmadıkları vahyin sırlarına vakıf ve mahrem olması cihetiyle ona namus-u ekber denilmiştir. * Hâzık. * Mahir. * Av ve tuzak. * Nemmam mânâsiyle fitneci ve koğucu. * Birisinin hilesine siper ettiği şeye ve arslan yatağına da bu mâna verilmiştir. * Temizlik, doğruluk. ( Bak: Desâtir)

• NAMUSİYYE

  Yatan kimselerin başkaları tarafından görülmemeleri için, yatağın etrafına çekilen perde.

• NAMUSKÂR

  f. Namuslu. * Doğru adam.

• NAMUSPERVER

  f. Namuslu.

• NAMUS-U MÜCESSEM

  Çok namuslu olan.

• NA-MUTASAVVER

  f. Hatır ve hayale gelmez.

• NA-MUVAFIK

  f. Muvafık gelmeyen, uygun olmayan.

• NA-MÜBAREK

  f. Uğursuz, meymenetsiz.

• NA-MÜHEZZEB

  f. Terbiye görmemiş, ıslah edilmemiş.

• NA-MÜLAYİM

  f. Uygun olmayan. * Çetin, sert.

• NA-MÜNASİB

  f. Münâsebetsiz, yakışıksız, uygunsuz, uygun olmayan.

• NA-MÜSAİD

  f. Elverişsiz. Müsaid olmayan.

• NA-MÜSTAİD

  f. Müstaid olmayan. Olgunlaşma kabiliyeti olmayan. İstidatsız.

• NA-MÜTENAHİ

  f. Sonsuz, ucu bucağı olmayan. Nihâyetsiz.

• NA-MÜVECCEH

  f. Yöneltilmemiş, tevcih edilmemiş.

• NA-MÜYESSER

  f. Elden gelmeyen, müyesser olmayan.

• NAMVER

  (C.: Namverân) Namlı, adlı, meşhur, ünlü.

• NAMZED

  (Nâm-zed) f. İsteyen veya istenilen kimse. * Sözlü. Nişanlı. * Bir vazifeye tayin edilmesini isteyen veya istenilen kişi. Aday.

• NAN

  f. Ekmek.

• NA'NA

  (C.: Neâni-Ne'nâ') Nâne. * Uzun boylu adam.

• NA'NAA

  Irak etmek, uzaklaştırmak. * Hızlı konuşmak, tez tez söylemek. * Katı deprenmek. * Yemeğe nane koymak.

• NANCU

  (Nâncuy) f. Ekmek arayan. Dilenci.

• NANE MOLLA

  Mc: Beceriksiz, işe yaramaz, ağır hareketli mânalarında kullanılan bir tâbirdir.

• NANHAH

  Ekmek isteyen. Dilenci.

• NANHOR

  f. Dilenci.

• NANKÖR

  f. Gördüğü iyiliği unutan, nimeti inkâr eden. Nimetin şükrünü eda etmeyen, gafil.

• NANPARE

  f. Ekmek parçası. Bir lokma ekmek. * Geçime yarayan iş.

• NANPÜZ

  f. Ekmekçi, ekmek pişiren.