N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NA'LEYN

  Bir çift ayakkabı. * Bir çift nalın.

• NALEZEN

  (Nâle-zen) f. İnleyen. İnildeyen.

• NALEZENAN

  f. İnildiyerek, inleyerek.

• NA'LÎ

  Nal biçiminde olan.

• NALİŞ

  f. İnleme, inilti, inleyiş.

• NALİŞKÂR

  (Nâlişker) f. İnleyen, inildiyen.

• NALİŞZEN

  f. İnleyen.

• NA'L-TIRAŞ

  f. Ağaç ayakkabı yapan kimse. * Nalıncı.

• NAM

  f. İsim, ad. Lâkab. Ün. Şan. * Vekillik. * Adres.

• NA'MA

  Rahatlık, nimet. Minnet, ihsan ve atiyye. İyi halde bulunmak.

• NA-MA'DUD

  f. Sayılmaz, çok. Sayısız.

• NA-MAĞLUB

  f. Yenilmez, mağlub edilmez.

• NA-MAHDUD

  f. Hudutsuz, sınırsız, sonsuz.

• NA-MAHREM

  f. Aralarında evlenmeğe mâni olacak kadar yakınlık bulunmayan. Şer'an evlenmeğe mâni akrabalığı olmayan erkek veya kadın. * Yabancı.

• NA-MAHREMİYET

  f. Namahremlik.

• NA-MAHSUR

  f. Sonu olmayan, sınırlanmamış, sonsuz.

• NA-MAKBUL

  f. Makbule geçmez, kabul olmayan. Kabul edilmeyen.

• NA-MA'KUL

  f. Akla uygun gelmeyen. Akıl almayan. Mâkul olmıyan.

• NA-MA'LUM

  f. Bilinmiyen, bilinmemiş, ma'lum olmayan.

• NAMAN

  (Nam. C.) f. İsimler, adlar.

• NA'MAN

  Tâif yolunda Arafata çıkar bir derenin adı.

• NA-MA'RUF

  f. Tanınmayan, bilinmeyen, ma'ruf olmayan.

• NA-MARZİ

  f. Beğenilmeyen, arzu ve isteğe uygun olmayan.

• NA-MATBU

  f. Basılmamış, tab edilmemiş yazı.

• NAM-AVER

  (C.: Nam-âverân) f. Ünlü, meşhur, ad salmış.

• NAM-ÂVERÂN

  (Nam-âver. C.) Namlı kişiler, ad salmış kimseler, ünlüler, meşhurlar.

• NAMAZ

  f. İslâmın beş şartından birisidir. * Duâ. * Zikir. * Kur'an. * Kunut. * Rüku. * Salât. * Şükür. * Tesbih. * Secde. * Hamd. (Bak: Salât - Târik-üs salât)(Arkadaş! Namaz, kul ile Allah arasında yüksek bir nisbet ve ulvi bir münasebet ve nezih bir hizmettir ki, her ruhu celb ve cezbetmek namazın şe'nindendir. Namazın erkânı, "Fütühat-ı Mekkiye"nin şerhettiği gibi, öyle esrarı hâvidir ki, her vicdanın muhabbetini celbetmek, namazın şe'nindendir. Namaz, Hâlik-ı Zülcelâl tarafından her yirmidört saat zarfında tayin edilen vakitlerde mânevi huzuruna yapılan bir davettir. Bu davetin şe'nindendir ki, her kalb, kemal-i şevk ve iştiyakla icabet etsin. Ve mi'racvari olan o yüksek münâcâta mazhar olsun.Namaz; kalblerde azamet-i İlâhiyyeyi tesbit ve idame.. ve akılları ona tevcih ettirmekle adalet-i İlâhiyyenin kanununa itaat.. ve nizam-ı Rabbâniye imtisal ettirmek için yegâne İlâhî bir vesiledir. Zaten insan, medeni olduğu cihetle, şahsî ve içtimaî hayatını kurtarmak için, o kanun-u İlâhîye muhtaçtır. O vesileye müracaat etmeyen veya tenbellikle namazı terkeden veyahut kıymetini bilmeyen; ne kadar câhil, ne derece hâsir, ne kadar zararlı olduğunu bilâhare anlar, ama iş işten geçer. İ.İ.)

• NAMAZGÂH

  Namaz kılınan yer. İbadetgâh. Eskiden şehir dışında, kırda ve sed üzerinde mihrab konulmak suretiyle namaz kılınmak için yapılan yere verilen addır. * Bir kasabanın bütün halkını bir arada bulunduran geniş sahaya da bu ad verilirdi. Bayramlarda ve fevkalâde günlerde kasaba ve civar köyler halkı hep birden orada toplanırlardı.

• NAMAZGÜZAR

  f. Namazlarını kılan, namazlarını eda eden.

• NAMBERDAR

  f. Şanlı, ünlü, ad salmış, meşhur.

• NAMCU(Y)

  (C.: Namcuyân) f. Nam arayan. * Yiğit.

• NAMCUYÂN

  (Namcu. C.) f. Ün arayanlar, nam arayanlar. * Yiğitler, kahramanlar.

• NAMDAR

  f. Ünlü, şöhretli, meşhur.

• NAMDARÂN

  (Namdar. C.) Ünlüler, namlılar, meşhurlar.

• NAMDARÎ

  f. Namdarlık, ünlülük, meşhur olma.

• NAME

  f. Mektub. Risale. Kitap.

• NA'ME

  Derinin nazik olması. * Hoş dirlikli olmak.

• NAMEAVER

  (Name-âver) f. Mektup götüren.

• NAMEBER

  f. Mektup götüren, nameâver.

• NA-MEFHUM

  f. Anlamsız, mânasız, anlaşılmaz.

• NAME-İ HİCRAN

  Hicrân mektubu. Ayrılık, mektubu.

• NAME-İ HÜMAYUN

  Tar: Osmanlı Padişahları tarafından İslâm ve Hristiyan Hükümdarlarla Osmanlı Devletine tâbi imtiyazlı olar Mekke Şerifine, Kırım Hanına, Eflâk ve Boğdan Voyvodalarına, Erdel Kralına, Gürcü ve Dağıstan Hanlarına gönderilen mektublara verilen addır.

• NAME-İ NUR

  Nurun mektubu. Saadet verici mânâlar yazılı kâğıt.

• NA-ME'MUL

  f. Umulmadık, beklenmedik anda.

• NA-MERBUT

  f. Rabıtasız, mânâsız, anlamsız, saçma sapan.

• NA-MERD

  f. Korkak. * İnsaniyetsiz, sözünde durmayan. Alçak, insanlık hislerinden habersiz.

• NÂ-MERDÂNE

  f. Namerdcesine, alçakçasına.

• NÂ-MERDÎ

  f. Namerdlik, alçaklık, zillet. * Korkaklık.

• NAME-RES

  f. Mektup ulaştıran, mektup eriştiren.

• NA-MERGUB

  f. Beğenilmeyen, rağbet olunmayan.