N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NAKIF

  Kırıcı, kıran. * Bakan, nâzır.

• NAKIH

  (C.: Nukuh) Tam olarak iyileşip hastalıktan kurtulmayan.

• NAKIL

  İleten, taşıyan, aktaran, nakleden. * Tercüme eden. * İşittiğini anlatan.

• NAKILE

  Nakleden. * Cereyan geçiren.

• NAKIL-I AHBAR

  Haberler nakleden.

• NAKILMECLİS

  Söz taşıyan. Dedikoduculuk yapan. Gammaz.

• NAKIR

  Nişana isabet eden ok.

• NAKIS

  Noksan, eksik. Tamam olmayan. Gr: Yalnız son harfi harf-i illet olan kelime $ gibi. * Mat: Eksi. Negatif. (Bak: Kâmil)

• NAKIS

  Ekşi şarap.

• NAKISAT

  (Nâkıs. C.) Nâkıslar. Noksanı olanlar. Eksiği bulunanlar.

• NAKISAT-ÜL AKL

  Aklı kısa. * Mc: Kadın.

• NAKIS-UL İYAR

  Ayarı bozuk.

• NAKIYY

  Pak, temiz, nazif.

• NAKIZ

  (Nakz. dan) Bozan, bozucu.

• NAKİ

  (Nakiye) Temiz, pâk. * Çok takvalı, temiz insan. * Has undan yapılmış beyaz ekmek.

• NAKİ'

  (C.: Enkia) Kuru üzümü su içinde ıslatarak yapılan şarap. * İçinde hurma ıslatılan havuz. * Suyu çok olan kuyu. * Kandıran, kandırıcı.

• NAKİ'

  Tâze. * Şifâlı devâ.

• NAKİA

  (C.: Nekâyi') Seferden gelen kimse için hazırlanan yemek. * Yağma edilen hayvanlardan taksimattan önce boğazladıkları deve ve koyun. * Damat için hazırlanan yemek. * Ziyafet.

• NAKİB

  Vekil. Bir kavim veya kabilenin reisi veya vekili. Halkın hayırlısı. * En eski derviş veya dede. * Müfettiş.

• NAKİBE

  Akıl. Nefs. * İnsan ruhu.

• NAKİD

  (Bak: Nakd)

• NAKİH

  (Nekahet. den) Hastalıktan yeni kurtulmuş olup henüz zayıf olan kimse.

• NAKİHE

  Nikâhlı kadın eş.

• NAKİK

  Kurbağa, akrep ve tavuk sesleri.

• NAKİL

  Yol, tarik. * Bir yürüme çeşidi.

• NAKİL

  Nakleden, işittiğini anlatan.

• NAKİL

  Vazgeçen, cayan, dönen. * Çekinen, kaçınan.

• NAKİLE

  (C.: Nekâyil) Ayakkabıya yapılan yama.

• NAKİME

  Asıl, cevher. Kendi, nefis. * Nefsi mübarek olan.

• NAKİR

  Gadaplı, kızgın.

• NAKİR

  Bir insanın hem cins ve aslı. * Gayet fakir. * Bir nevi kara sinek. * Ağzı dar olan küçük kab. * Hurma çekirdeğinin arkasındaki beyaz çukur. * Kıymetsiz şey.

• NAKİS

  Bozan, çözen, üzen veya dağıtan. * Rücu eden. Dönen.

• NAKİS

  (Noksan. dan) Eksik. Tamam olmayan.

• NAKİS

  Bayağı, alçak. * Başını daima öne eğen adam.

• NAKİSE

  Kusur, ayıb, eksiklik, kabahat, noksanlık. * Gıybet.

• NAKİSEDÂR

  f. Eksiği bulunan. Kusuru olan. Kusurlu.

• NAKİŞ

  Parça parça ve dağınık olan eşyaların bir yerde veya bir çuval içinde toplanması. * Benzer, misil.

• NAKİT

  Dişi keklik.

• NAKİZ(E)

  (Nakz. dan) Zıt, karşı. Birbirine karşı, zıt olan şey veya iş. * Man: Bir şeyin, bir kaziyenin hükmüne, mânasına muhalif olan veya ondan başka kaziye. Bir şeyi ref'eden şey. (Meselâ: "Her insan hayvandır. Bazı insan hayvan değildir." kaziyeleri birbirinin nakizidir. Nakiz ile zıd beyninde fark vardır. Nakizeyn; ne cem' olurlar, ne de ma'dum. Zıddeyn; cem' olmazlar, ikisi de bir arada olmazlar, ma'dum olurlar. * Eyer ve semerden çıkan ses.

• NAKİZA

  Dağ içindeki yol.

• NAKİZEYN

  Karşılıklı iki zıt şey.

• NAKKA'

  Yanında olmayan şey için mübalağa yapan kimse.

• NAKKAB

  (Nakb. dan) Delici, delik açıcı.

• NAKKAD

  (Bak: Nekkad) Nakd eden. Paranın kalbını, sağlamını ayıran. * Tenkidci, bir şeyin iyisini kötüsünü ayıran. * İmam, hatib.

• NAKKAF

  Temkinli kimse, iyi niyet sâhibi olan kişi.

• NAKKAL

  (Nakl. dan) Nakledici. * Hikâyeci. Hikâye anlatan.

• NAKKAR

  Müzik, çalgı. * Gagalıyan. * Ağaç, taş ve madeni eşyayı oyarak ve çukurlaştırıp kabartarak ona mücessem şekiller veren sanatkârlar.

• NAKKARE

  (Bak: Nakare)

• NAKKAŞ

  Nakış yapan. Duvar nakışları yapan usta. Süsleme san'atkârı.

• NAKKAŞE

  Nakış yapan kadın. Nakışçı.