N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NATUK

  (Nutk. dan) Güzel ve düzgün söz söyliyen.

• NATUL

  İlaçlarla kaynatıp mâlül kişinin az az başına dökülen su.

• NATURA

  Lât. Her canlının yapılış hususiyeti, bünye, yaratılış hali.

• NA-TUVAN

  (Nâtüvân) f. İktidarsız, zayıf, halsiz, kudretsiz, çâresiz.

• NA-TUVANÎ

  f. Güçsüzlük, zayıflık, kuvvetsizlik.

• NATÜRALİZM

  (Osm: Tabiiye) Fls: Kâinatta hâdiselerin ve varlıkların meydana gelişinde tabiat kuvvetleri dışında hiçbir sebep ve müessir kuvvet ve yaratıcı kabul etmeyen inkârcı, maddeci görüş.

• NATV

  Iraklık, uzaklık, bu'd.

• NAUR

  Kanı durmayan damar. * Değirmen kanadı. * Döndükçe gıcırdayan dolap.

• NAURE

  (C.: Nevâir) Bostan dolabı.

• NAUS

  Yüksek yer.

• NAUS

  f. Manastır, kilise.

• NA-ÜMİD

  f. Ümidsiz. Ümidi kırılmış.

• NA-ÜMİDÎ

  f. Ümit kırıklığı, ümitsizlik, me'yusiyet.

• NA-ÜSTÜVAR

  f. Dayanıksız, sağlam olmıyan. * Münasebetsiz.

• NAV

  f. Küçük gemi. Sandal, kayık. * İçi oyuk şey.

• NAVDÂN

  f. Oluk.

• NAVE

  f. Hamur teknesi.

• NAVEK

  f. Ok.

• NAVEK-ENDAZ

  f. Okçu. Ok atıcı.

• NAVEK-İ KALBÎ

  İçten, kalbden çekilen âh.

• NAVER

  f. (C.: Naverân) Olabilir, mümkün, kabil.

• NAVERÂN

  (Naver. C.) Olabilir şeyler, mümkün olan şeyler.

• NAVERD

  f. Savaş, harb, dövüş, ceng.

• NAVERDGÂH

  f. Savaş alanı, harb sahası, muharebe meydanı.

• NAVERDHÂH

  f. Savaş isteyen, muharebe arzulayan.

• NAVİ

  f. Üç direkli gemi. * İçi oyuk olan şey.

• NAVİCE

  f. Murdar, pis, habis, mülevves.

• NAVUS

  (C.: Nevâyis) Kâfirlerin ve Mecusilerin mevtalarını koydukları yer.

• NAY

  Ney. Kamış düdük. (Bak: Ney)

• NA'Y

  Ölüm haberi getirmek.

• NA-YAB

  f. Bulunmaz. * Benzeri olmaz. Nâdir. Ender.

• NAYBAN

  f. Ney çalan.

• NAY-ÇE

  f. Küçük ney.

• NA'YE

  Birisinin öldüğünü bildiren söz. * Bir adamın zünub ve kabahatini izhar ve işaa eden söz.

• NA-YESTE

  f. Lâyık olmıyan.

• NAYİ'

  Susuz. * Mâil, eğik.

• NAYÎ

  f. Ney çalan.

• NAYÎ

  Uzak.

• NAYİBE

  (C.: Nâibat-Nevâib) Musibet, belâ. * Zahmet, meşakkat. * Şiddet.

• NAYİHA

  Yas tutan kadın.

• NAYİL

  Atâ, bahşiş, hediye.

• NAYİN

  f. Kamıştan yapılmış, sazdan yapılmış.

• NAYVEŞ

  f. Ney gibi.

• NAYZEN

  f. Ney çalan.

• NAZ

  f. Bir şeyi beğenmeyiş, şımarıklık. * Beğendirmek maksadiyle kendini ağır satmak. * Celb-i muhabbet için edilen nezâket, letâfet ve zarafet. * Yalvarma, rica.(İşte ubudiyetin esası olan, acz ve fakr ve kusur ve naksını bilmek ve niyaz ile dergâh-ı Uluhiyete karşı secde etmeğe bedel, naz ve fahr suretinde gidenler; zerrecik kalbini arşa müsavi tutar, katre gibi makamını deniz gibi evliyanın makamatı ile iltibas eder; kendini o büyük makamata yakıştırmak ve o makamda kendini muhafaza etmek için tasannuata, tekellüfata, mânâsız hodfüruşluğa ve birçok müşkülâta düşer. L.)

• NA'Z

  Münteşir olmak, yayılmak. * Kıvama gelmek.

• NAZAD

  (C.: Enzâd) şeref. * Üzerine herhangi bir şey konulan yüksekçe yer.

• NA-ZAD

  (Na-zade) f. Doğmamış. * Olmayacak.

• NAZAFET

  Pâklık, temizlik.

• NAZAH

  (C.: Enzâh) Havuz.