N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NECCAH

  Yorgancı.

• NECCAR

  Doğramacı. Marangoz. * Dülger.

• NECCAŞ

  Hayvan sürücüsü.

• NECCİNA

  Bizi kurtar, bize selâmet ver, bizi hıfzeyle (meâlinde dua).

• NECD

  Açık ve işlek yol. * Yüksek yer. * Minder, döşeme gibi oturacak şeyler. * Ağaçsız mekân. * Hâzık ve mâhir kılavuz. * Yiğitlik hâli. Gamlılık, gussa. * Hasma galip gelmek. * Çok terlemek. * Meme. * Suudi Arabistan'ın doğu mıntıkası.

• NECDET

  Yiğitlik, şecaat, kahramanlık. * Harp ve kıtal. *Yeis, korku.

• NEC'E

  Şiddetli nazar. Şiddetli bakış.

• NECEB

  Ağaç kabuğu.

• NECEF

  (Necefe) : (C: Nicâf-Encâf) Üzerine su çıkmayan yer. Tümsek yer, yüksek, tepe, sırt. * Irakta bir şehrin adı.

• NECEFE

  Büyük askı kandil.

• NECEL

  Büyük gözlülük. İri gözü olmak.

• NECER

  Koyun ve devenin suyu içip kanmaması.

• NECES

  Murdarlık, pislik, necâset.

• NECEŞ

  Değeri artırmak için almak. * Bir kumaşın pahasını artırmak. * Dağılmış şeyleri bir yere toplamak. * Örtmek, setretmek.

• NECH

  Men' ve reddetmek.

• NECİB

  Soyu ve nesli temiz, aslı kerim olan. Cömert. Asilzâde. Güzel huylu ve ahlâklı.

• NECİB

  Cömert, kerim kişi.

• NECİBE

  Soyu sopu temiz kimse. Cömert. Asilzâde.

• NECİD

  Kahraman, bahadır. * Arabistan'da bir memleket ismi. * Münbit yer. Fitne ve nifak yeri olan memleket. * Arslan.

• NECİF

  (C: Nicef) Geniş temrenli olan ok.

• NECİH

  Su sesi.

• NECİH

  Galip ve muzaffer. * Sabırlı. * Sağlam rey.

• NECİL

  (Necile) Soyu temiz. Soylu. * Ağaç yaprağından bir cins.

• NECİRE

  Bulamaç aşı.* Kızgın taş ile kızdırılmış su. * Kârgir duvar. * Tahtadan veya ağaçtan olan sofa. * Çulhaların beze sürdükleri haşil.

• NECİS

  Pis, necasetli, murdar. * Şifa bulmaz dert. (Bak: Habes)

• NECİS

  Temiz olmayan. Pis.

• NECİS

  Yavaş hareketli insan veya hayvan. * Gizli olan şeyi halk içinde ifşa etmek. * Gizlenen sır, nişan. * Bir nevi yeşillik.

• NECİSE

  Kuyudan çıkardıkları toprak.

• NECİS-ÜL AYN

  Pisliğin ta kendisi.

• NECİY

  Sırdaş, sır saklayan.

• NECİYYA

  (Münâcât. dan) Gizli yalvararak, gizli söyleyerek.

• NECİYYULLAH

  Resül-i Ekrem'in (A.S.M.) bir ismi. (Devamlı Cenab-ı Hakk'a karşı teveccühle meşgul ve münacatla, İlâhî feyizlerle inşirah bulan meâlindedir.)

• NECL

  (C: Encâl) Oğul, evlât, çocuk. * Kuşak, nesil, sülâle. * Atmak. * Ayak ucuyla vurmak. * İstihrac etmek, meydana çıkarmak. * Yerden çıkan su.

• NECL-İ NECİB

  Soyu temiz çocuk.

• NECM

  (Necim) Yıldız, ahter, kevkeb. Ülker yıldızına da denir. Ülker, onbir yıldızdır. Altısı görünür, gözü kuvvetli olan yedinciyi de görebilir. (Peygamberimiz (A.S.M.) hepsini de görür idi.) * Belirli olan vakit. (Araplar, vakti yıldızlarla tahdit ederlerdi) * Kabak ve hıyar gibi yayvan nebat.* Belirli vakitte yapılan vazife. * Kur'an-ı Kerim. * Ceste ceste, kısım kısım oluş. * Kur'an-ı Kerim'in her defa inzal edildiği kısım. * Huk: Bir borcun taksitlerini ödemek için hulül eden muayyen borç.

• NECM SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 53. Suresidir. Vennecmi Suresi de denir. Mekkîdir.

• NECM Ü HİLÂL

  Yıldız ve ay.

• NECMEDDİN

  (Bak: Necm-üd din)

• NECMEDDİN-İ KÜBRA

  (Mi: 540 - 618) İran Mutasavvıflarının en mühim şahsiyetlerindendir. Kübreviyye veya Zehebiyye ismi ile anılan tarikatın kurucusu sayılır. İsmi: Ahmed bin Ömer Eb-ul Cenab Necmeddin Kübra el-Hivakî el-Harzemî.Münazara ve mübaheseyi çok sevdiği ve her münazarada hasımlarını yendiği için kendisine "Ettâmmet-ül Kübra" lâkabı verilmiş, sonradan sadece "Kübra" denilmiştir. Moğolların Harzem'i istilâsında şehri terk etmeyerek, onlara karşı kahramanca çarpışarak şehid düşmüştür. (K.S.)

• NECMÎ

  Yıldıza dair, yıldızlarla alâkalı.

• NECM-İ DIRAHŞAN

  Parlayan yıldız.

• NECM-İ SÂKIB

  Karanlığı delerek geçen parlak yıldız.

• NECM-ÜD DİN

  (Bizde daha çok Necmeddin şeklinde telâffuz olunur) Dinin necmi, yıldızı meâlindedir.

• NECNECE

  Geriye döndürmek. * Engel olmak, men'etmek. Bir nesneyi aşağı getirmek. * Zayıf etmek, zayıflatmak.

• NECR

  Ağaç yonmak. * Şiddetli sevk. * Asıl. * Renk. * Halâs, kurtuluş.

• NECRAN

  Susuz. * Kapı ökçesi. ("süve" denir). * Yemen diyarında bir yerin adı.

• NECS

  Yerden define çıkarmak. * Kuyuyu ayıklamak.

• NECS

  (Neces) Pis ve murdar olan, habes. şer'an pis olup gözle görülen şey.

• NECŞ

  Avı yatağından çıkarma. * Dağılmış parçaları toplamak.

• NECV

  (C: Nicâ) Yüzmek. * İki kişi arasında olan sır. * Karından çıkan necis.