N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NEKF

  Göz yaşını yanağından parmağıyla silip gidermek. * Kuyudan su çekmek. * Arlanmak.

• NEKH

  (Nikâh) (C.: Enkihe) Tezevvüc, evlenme, cimâ etme. * Akit.

• NEKHET

  (Bak: Nükhet)

• NEKİB

  Deve, at ve eşek ayaklarının dâiresi.

• NEKİB

  (C.: Nukabâ) Halkın iyisi. * Kâhya. * Kefil. * Müfettiş, kontrolcü.

• NEKİBE

  Nefsi mübârek.

• NEKİR

  Bilinmemiş olan. Muayyen olmayan. * Mezarda iki sual meleğinden birisinin adı. (Diğerininki; münkerdir)

• NEKİRE

  (C.: Nekerât) Belirsiz.

• NEKİSE

  Hilâf, ters. * Nefs.

• NEKKAD

  Bir şeyin iyisini kötüsünü seçen kimse. * Paranın sağlamını kalpından ayıran. * İmam, hatib ve kayyum gibi hizmet sahiblerinin, vazifelerine devam edip etmediklerini murakabe ve devam etmiyenlere tenbihat, icra ve devamsızlıkları tesbit eden vazifeli kişi.

• NEKKAR

  Ağaçkakan kuşu. * Değirmenci. * Çok hayırlı. * Çok kokulu.

• NEKL

  Yular. At gemi. * Ezâ, cefâ etmeğe ve işkence yapmağa yarayan şey.

• NEKMET

  (Bak: Nikmet)

• NEKR

  Zeki, akıllı kimse. Pek zeyrek olan. * Dehâ, fetânet.

• NEKRE

  Belirsiz olan. * Çıban ve yaradan çıkan kan ve irin. * Garip ve gülünç fıkralar. * Hoş sohbet ve hazır cevap kimse. * Gr: Belirtilmemiş isim, neye delâlet ettiği belli olmayan (harf-i tarifsiz) isim.

• NEKRE-GÛ

  f. Tuhaf hikâyeler fıkralar anlatan. Gülünç sözler söyleyen.

• NEKRE-İ MEVSULE

  İki kelime veya mânâyı birbirine bağlayan kelime.

• NEKRE-İ TÂMME

  Mübhem mânâ ifade eden kelime.

• NEKS

  Çok çekinmek, kaçınmak.

• NEKS

  Sözünden dönmek. * Bozmak. Çözmek. * Üzmek. * Dağıtmak. * Münhal ve muhtel olmak.

• NEKS (NÜKÜS)

  Başaşağı etmek, ters döndürmek. * Aynı hastalığın geri gelmesi. (Bak: Nüks)

• NEKŞ

  Kuyunun çamurunu temizlemek. * Bir şeyi bitirmek. Bir işden fâriğ olmak. * Bir şey üzerine gelip toplanmak.

• NEKT

  (C: Nikât) Süngüyü yere vurmak. * Taan etmek, çekiştirmek.

• NEKÜS

  (Nekis - Neküs) Baş aşağı etmek.

• NEKZ

  Gayret etme, uğraşma, çok çabalama.

• NEKZ

  Vurmak. * Kovmak, def'etmek. * Yılan sokmak. * Azalmak. * Suyun, yer tarafından emilmesi.

• NELL

  Yüz üstüne bırakmak.

• NEM

  f. Rutubet, az yaşlık. Hafif ıslaklık.

• NEMA

  Gelişme, büyüme. * Uzamak, artmak, çoğalmak, üremek. * Faiz.

• NEMADÂR

  f. Çoğalan, ziyadeleşen. Artan, büyüyen.

• NEMAİK

  (Nemika. C.) Mektuplar.

• NEMAİM

  (Nemime. C.) Dedikoducular, çekiştiriciler.

• NEMARIK

  (Nemraka. C.) Yastıklar.

• NEMAS

  Kılın ince olması.

• NEMAT

  (C: Enmut-Nimât) Usul, tarz. * Yol, tarik. * Örtü, ihram. * Topluluk, insan cemaati. * Döşek yüzü, yatak yüzü.

• NEMAT-I TAKRİR

  Söyleme tarzı.

• NEMÇE

  Tar: Osmanlılar tarafından Avusturya ve Avusturyalı mânasında kullanılan bir tâbir idi.

• NEMDAR

  f. Nemli, ıslak, yaş, rutubetli.

• NE'ME

  Nağme, ses.

• NEMED

  f. Keçe.

• NEMEDÎN

  f. Keçeden yapılma.

• NEMED-PÂRE

  f. Keçe parçası.

• NEMED-PUŞ

  f. Keçe giyen. Derviş.

• NEMED-ZÎN

  f. At eğeri altına konulan keçe.

• NEMEK

  f. Tuz. Milh. * Lezzet, tat. * Bağlılık, hak.

• NEMEK-ÇEŞ

  f. Tadına bakma, tatma.

• NEMEK-DÂN

  f. Tuzluk, tuz kabı.

• NEMEK-EFŞAN

  f. Tat veren. Lezzetlendiren. * Tuz serpen.

• NEMEK-HARAM

  f. Tuz haini. * Mc: Nankör.

• NEMEK-HELÂL

  f. Tuz hakkı tanıyan. Bağlı, sâdık kimse.