N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. N Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• NERMÎ

  f. Gevşeklik, yumuşaklık.

• NERMİN

  f. Yumuşak.

• NERMİYET

  Yumuşaklık, gevşeklik.

• NERMLİGAM

  (Nerm-ligâm) f. İtaatli, muti, söz dinler. * Başı sert olmayan at.

• NERMSAZ

  f. Yumuşak adam.

• NERRE-ŞİR

  f. Erkek arslan.

• NESA

  (C.: Ensâ) Uyluk başından tırnağa kadar varan bir damar. * Te'hir etmek, sonraya bırakmak.

• NESAİ

  (Bak: Kütüb-ü sitte-i hadisiyye)

• NESAİC

  (Nesice. C.) Dokumalar. Dokunmuş kumaşlar. Ette ve deride olan nescler, dokular. (Bak: Nesc)

• NESAİH

  (Nesâyih) (Nasihat. C.) Nasihatler, öğütler.

• NESAİK

  (Nesike. C.) Kesilen kurbanlar.

• NESAİM

  (Nesim. C.) Hafif ve lâtif rüzgârlar.

• NESAİS

  (Nesise. C.) Fesatlık için yapılan fısıltılar.

• NESAK

  Tarz, usul, yol, şekil, üslub.

• NESAK-I VÂHİD

  Tek şekilde, tek tarzda, tek biçimde.

• NESAKSÂZ

  f. Tertib eden, düzenliyen, tanzim eden, düzen veren.

• NESAR

  (C.: Nüsür - Ensür) Bir kuş adı. Gerges de denir.

• NESC

  (Nesic) Dokunuş, dokuma. * Canlı mahluklardaki hücrelerin, Allah'ın (C.C.) kudretiyle ve kanunu dâiresinde yanyana gelip birleşerek uzuvların yapılışı. (Meselâ: Hayvanlarda deri, kemik, et vesâir kısımların yapılışı gibi)

• NESCÎ

  Nesc ile alâkalı.

• NESCOLMAK

  Dokunmak, örülmek, örülü hâle gelmek. Kumaş dokunması, bez dokunması. (Canlıların vücudundaki nescolunmak gibi)

• NES'E

  Veresiye alma. Vade ile alma. * Tehir etmek.

• NESEB

  Sülâle, hısımlık, karabet, soy. Baba soyu, atalar zinciri. * Vuslat.

• NESEBEN

  Soyca, sülâlece, soy bakımından.

• NESEBÎ

  Neseb ve soya âit. Sülâle ile alâkalı.

• NESEL

  Davar sağıldıktan sonra meme başlarında arta kalan sütü. * İki tarafı saf saf ağaçlar olan yol.

• NESEM

  Soluk ruh, nefes. Rahatı mucib hâlet. * Rüzgârın lâtif, hoş esmesi.

• NESEME

  (Nesme) : (C: Nüsüm) Nefs. İnsanın ve her nesnenin başlangıcı.

• NESEVÎ

  (Neseviye) Kadına mensub, kadınla alâkalı, kadınlık.

• NESEVİYYET

  Kadınlık.

• NESF

  Bir yapıyı temelinden yıkma.

• NESFE

  Dökülmüş ve saçılmış un.

• NESG

  Gitmek. * Almak. * Ağaç kesildiğinde çıkan su. * Vurmak. * Dürtmek.

• NESH

  Ist: Şer'i bir hükmü yine şer'i bir emirle kaldırmaktır. (İtikada ait olan ve zamanla değişmeyen hükümlerde nesih olmaz, bunlar sabit birer hakikattırlar.) * Bir şeyin aynını kopya etmek, aynını çoğaltmak. * İbtal etmek, hükümsüz bırakmak, değiştirmek. * Nakletmek, kaldırmak, bir şeyi zâil kılmak. (Güneşin, gölgeyi giderdiği gibi.)

• NESHÎ

  Nesihle alâkalı, neshe ait. * Bir cins yazı.

• NESİ'

  Te'hir, sonraya bırakma.

• NESİ'

  (C.: Ensâ) Yolcuların ve misafirlerin konakladıkları menzilde düşürdükleri esvap. * Unutkan. * Unutulan. Unutulmuş olmak.

• NES'Î

  Câhiliyet devrinde belirli vakti geciktirilmiş haram aylar.

• NESİB

  Asil kadının vasfı. * Edb: Kasidenin âşıkâne olan mukaddemesi.

• NESİC

  (C: Nüsüc) (Nesc. den) Dokunmuş, nescolunmuş.

• NESİCE

  (C: Nesâyic) Dokunmuş, nescolunmuş şey.

• NESİE

  Veresiye almak. Satın alınan şeyin bedelini vermeyip sonraya bırakmak.

• NESİF

  İki kişi arasındaki sır.

• NESİG

  Ter.

• NESİK

  Düzenli, tertibli, nizamlı * Süslü, bezenmiş, donanmış.

• NESİKE

  Hak yoluna kesilen kurban. * Altın veya gümüş külçesi. (Bak: Akika)

• NESİL

  Kazıldığında çıkan kuyu toprağı.

• NESİL

  Erimiş mumsuz bal.

• NESİL

  (Bak: Nesl)

• NESİM

  Hoşa giden, hafif ve lâtif esen rüzgâr.

• NESİMÎ

  Hafif hafif ve lâtif bir tarzda esen rüzgârla ilgili.