P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PUHTEGÎ

  f. Olgunluk, kemalât, pişkinlik.

• PUJİNE

  f. Kantar.

• PUL

  f. Para.

• PULAD

  f. Çelik.

• PULADBÂZU

  f. Çelik pazulu. Kuvvetli, yiğit.

• PULADSENC

  f. Güzel silâh kullanan, iyi dövüşen.

• PUR

  (C.: Purân) Oğul. Evlâd.

• PURÂN

  (Pur. C.) Oğullar, veledler.

• PUR-İ DUHT

  Hemşirezâde, yeğen.

• PURMEND

  f. Evlâd sahibi.

• PUSİDE

  f. Çürümüş, paslanıp çürümüş, çürük.

• PUŞ

  f. "Örten, giyen, giyinmiş" mânasına birleşik kelimeler yapılır. * Örtü, elbise, zırh.

• PUŞE

  (Bak: Puşide)

• PUŞENDE

  f. Örten. Örtücü.

• PUŞENDE-İ HATÂ

  Ayıp örten.

• PUŞİDE

  (Puşe) f. Örtülmüş. * Örtü. * Örtülü, gizli.

• PUŞİDE-ÇEŞM

  f. Örtünecek, giyilecek şey. * Örtü.

• PUŞİDENÎ

  f. Örtünecek, giyilecek şey. Örtü.

• PUŞİDE-RAZ

  f. Sırrı gizli.

• PUŞİŞ

  f. Örtecek şey. Örtü.

• PUT

  Allah'tan başka tapılan herşey. * Heykel. Sanem. Kendisinden medet beklenen veya lâyık olmadığı hürmet kendine yapılan maddi mânevi resim, heykel ve her çeşit cisim.

• PUTE

  Silâh veya ok atışlarında dikilen nişan tahtası. * İçinde mâden eritilen tava.

• PUT-PEREST

  f. Allah'tan başka şeyleri ilâh kabul eden, puta inanıp ona ibâdet eden. Puta tapan. (Bak:Büt-Perest)

• PUYA(N)

  f. Koşan. Seğirten.

• PUYAN OLMAK

  Koşmak. Batmak. Dalmak.

• PUYE

  f. Koşma, seğirtme.

• PUYEGER

  f. Koşucu.

• PUYENDE

  f. Koşan. Seğirtici. Koşucu.

• PUZEN

  f. Nadas edilmiş, sürülmüş tarla.

• PUZİNE

  f. Maymun.

• PUZİŞ

  f. Özür, mâzeret.

• PÜL

  f. Köprü.

• PÜLPÜL

  f. Karabiber.

• PÜNÇÜŞK

  f. Serçe.

• PÜR

  f. Çok, dolu, çok fazla, memlu, tekrar (mânâlarına gelir, birleşik kelimeler yapılır) *Sâhib, mâlik.

• PÜR-ÂMÂL

  İstek ve emellerle dolu.

• PÜR-ÂTEŞ Ü HEVL

  Ateş ve korku dolu.

• PÜR-BÂD

  f. Kibirli. * Çok rüzgârlı.

• PÜR-BİM

  f. Korkmuş.

• PÜR-ÇİN

  f. Çok buruşuk, çok bükülmüş ve karışık.

• PÜR-DİL

  (C: Pür-dilân) f. Yürekli, cesur.

• PÜR-DİLÂN

  (Pür-dil. C.) f. Cesurlar, yürekli kimseler.

• PÜR-DUD

  f. Çok tüten, çok dumanlı.

• PÜR-EMVÂT

  Ölüler dolu.

• PÜR-ENVÂR

  (Pür-nur) Çok parlak, çok nurlu.

• PÜR-FER

  f. Çok parlak. Çok aydınlık.

• PÜR-GAZAB

  f. Çok kızgın ve hırslı.

• PÜR-GÛ

  f. Çok söyliyen, çok konuşan.

• PÜR-GUBÂR

  f. Çok tozlu. Toz içinde.

• PÜR-HÂNDE

  Neş'e dolu, çok gülme ve sevinç dolu. Sevinçli, neşeli.