P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PİNHAN

  f. Gizli, saklı, hafi, mahfi, mestur, müstetir.

• PİR

  f. Yaşlı, ihtiyar. * Reis. * Bir tarikatın kurucusu. * Herhangi bir meslek ve san'atın başlatıcısı, te'sis edicisi.(Kur'an-ı Hakim; enbiyaları, insanın cemaatlerine terakkiyat-ı mâneviye cihetinde birer pişdar ve imam gönderdiği gibi; yine insanların terakkiyat-ı maddiye suretinde dahi o enbiyanın herbirisinin eline bâzı hârikalar verip yine o insanlara birer ustabaşı ve üstad etmiştir. Onlara mutlak olarak ittibaa emrediyor. İşte enbiyaların mânevi kemâlatını bahsetmekle insanları onlardan istifadeye teşvik ettiği gibi, mu'cizatlarından bahis dahi; onların nazirelerine yetişmeye ve taklitlerini yapmaya bir teşviki işmam ediyor. Hattâ denilebilir ki: Mânevi kemalât gibi maddî kemâlâtı ve hârikaları dahi en evvel mu'cize eli nev'-i beşere hediye etmiştir. İşte Hazret-i Nuh'un (Aleyhisselâm) bir mu'cizesi olan sefine ve Hazret-i Yusuf'un (Aleyhisselâm) bir mucizesi olan saatı; en evvel beşere hediye eden, dest-i mu'cizedir. Bu hakikata lâtif bir işârettir ki: San'atkârların ekseri, herbir san'atta birer peygamberi pir ittihaz ediyor. Meselâ gemiciler Hazret-i Nuh'u (Aleyhisselâm), saatçılar Hazret-i Yusuf'u (Aleyhisselâm), terziler Hazret-i İdris'i (Aleyhisselâm) ... S.)

• PİR Ü BERNA

  İhtiyar ve genç.

• PİRA

  f. Süsleyici, düzenleyici, donatıcı.

• PİRAHEN

  (Pirehen) f. Gömlek. Kamis.

• PİRAHEN-İ İSMET

  Namus perdesi.

• PİRAMEN

  f. Çevre, etraf, yan.

• PİRAMUN

  f. Yan, etraf, çevre.

• PİRAN

  (Pir. C.) f. İhtiyarlar, yaşlılar.

• PİRASTE

  f. Tertibedilmiş, düzenlenmiş donatılmış, süslü.Pirastegî $ . f. Düzen, intizam.

• PİRAYE

  f. Zinet. Süs.

• PİRAYEBAHŞ

  f. Süsleyici, süs veren.

• PİRAYENDE

  f. Süsleyici, donatıcı.

• PİRAYİŞ

  f. Düzen, nizâm, intizam, tertib. * Süs, zinet.

• PİREHEN

  f. Gömlek.

• PİREZEN

  f. Kocakarı, acuze.

• PİRÎ

  İhtiyarlık. Kocamışlık.

• PİR-İ FANÎ

  Pek yaşlı, zayıf adam. Dünyayı terketmiş ihtiyar.

• PİR-İ MOĞAN

  (Pir-i muğan) Meyhaneci. * Mc: Mürşid.

• PİRİSTU

  (Piristuk) f. Kırlangıç kuşu.

• PİRİSTUBEÇE

  f. Kırlangıç kuşu yavrusu.

• PİRSAL

  f. Kocamış, ihtiyar, yaşlı.

• PİRUZ

  f. Uğurlu, hayırlı.

• PİRUZÎ

  f. Uğurluluk, hayırlılık.

• PİRZEN

  f. Kocakarı, acuze. Yaşlı kadın.

• PİSE

  f. Saksağan. * Alaca renk.

• PİSTAN

  f. Meme.

• PİSTE

  f. Fıstık.

• PİSTER

  f. Yatak, döşek.

• PİŞ

  f. Huzur, ön, ileri taraf.

• PİŞADEST

  f. Peşin para ile alış veriş. * İşçiye, çalıştıktan sonra verilen para.

• PİŞAHENG

  (Piş-âheng) Önde giden, öne düşen.

• PİŞAN

  f. En ön, en ileri.

• PİŞANÎ

  f. Alın, cebin.

• PİŞANÎDÂR

  f. Yüzsüzlük yaparak işini beceren.

• PİŞBİN

  f. İlerisini gören. Basiretli, ihtiyatlı.

• PİŞDAR

  f. Öncü. Harpte ileriden düşmana gönderilen askerler. * Önde giden. Önayak olan. * San'at, meslek. * Kumandan. * Mc: Yüzsüz. Yüzsüzlükle iş beceren.

• PİŞE

  f. İş, kâr. Meşguliyet. * Alışkanlık, huy, âdet. * Meslek, san'at. * "Huy edinmiş, alışmış" anlamlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Hasenât-pişe $ : İyi şeyleri âdet edinmiş olan.

• PİŞEGÂH

  f. İş yeri. Fabrika.

• PİŞEGÂN

  (Pişe. C.) f. Meslekler, san'atlar. İşler. * Huylar, âdetler, tabiatlar.

• PİŞEGER

  f. San'atkâr işçi.

• PİŞEKÂR

  f. Sanatkâr, oyuncu.

• PİŞEVER

  f. Sanat ehli, işçi.

• PİŞ-GEH

  f. Ön, huzur.

• PİŞ-GİR

  f. Havlu, peşkir.

• PİŞHANE

  f. Balkon. * Bir yere gidileceği zaman önceden gönderilen çadır ve yol eşyası.

• PİŞHAYME

  f. Pâdişah veya vezirlerin divan çadırı.

• PİŞÎ

  f. İlerleme, üstünlük, tefevvuk. * Önünü gören, ileri görüşlü.

• PİŞ-İ NAZAR

  Göz önü.

• PİŞ-İ NAZARA GETİRMEK

  Göz önünde bulundurmak.