P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PEYMAN

  f. And, yemin, muahede, ahitleşmek.(Cihet-ül vahdet-i ittihadımız, tevhiddir. Peyman ve yeminimiz, imandır. Madem ki muvahhidiz, müttehidiz. Her bir mü'min ilâ-yı Kelimetullah ile mükelleftir. Bu zamanda bunun mühim bir sebebi maddeten terakki etmektir. H.Ş.)

• PEYMANE

  f. Büyük kadeh. * Ölçek, kile. * Şarap bardağı.

• PEYMANEKEŞ

  f. İçki içen.

• PEYMANE-ŞİKEST

  f. Kadehi kırık.

• PEYMAN-ŞİKEN

  (Peyman-şikân) Yemin bozan, ahdini yerine getirmeyen.

• PEYMAY

  f. Tartıcı, ölçücü.

• PEYMUDE

  f. Ölçülmüş.

• PEYREV

  f. Ardı sıra giden, tâbi olan, izinden giden, uyan.

• PEYSİPER

  f. Çiğnenmiş, ayak altında kalmış.

• PEYUG

  (C.: Peyugân) f. Gelin.

• PEYUGAN

  (Peyug. C.) Gelinler.

• PEYVEND

  f. Ulaşma, varma, vasıl olma. * Bağ, alâka.

• PEYVEST

  f. Ulaşma, vasıl olma, kavuşma.

• PEYVESTE

  f. Her zaman, dâima. * Ulaşmış, ermiş. * Bitişik, muttasıl.

• PEYVESTEGÎ

  f. Bitişme, ulaşma, bitişiklik.

• PEZİR

  f. Kabul eden, olan, olabilen. * "Söz dinleyici, emir tutan" mânasında birleşik kelimeler yapılır.

• PEZİRA

  f. Kabul eden.

• PEZİRAY-HİTAM

  Sona eren, biten, hitam bulan.

• PEZİRE

  f. Karşılama, karşılayış.

• PEZİRİŞ

  f. Kabul edilmiş. Kabul ediş.

• PILAÇKA

  (Arnavutça) Tar: Muharebede ve yağmada alınan eşya, çapul.

• PIRLANTA

  İtl. Çok tıraş edilmiş, foyasız parlak elmas. Taşı pırlanta olan.

• PİÇ

  f. Büklüm, kıvrım, dolaşık. * Nesebi gayr-ı sahih olan, gayr-ı meşru münâsebetten doğan çocuk. * Aslına benzemiyen. * Ağacın kökünden biten sürgün. Aşılanmamış ağaç. * Sarmaşık. * Vida.

• PİÇ Ü TAB

  Iztırab ve sıkıntı.

• PİÇAN

  f. Büklüm büklüm, kıvrım kıvrım olan.

• PİÇ-A-PİÇ

  f. Karma karış, pek dolaşık, kıvrım kıvrım.

• PİÇİDE

  f. Karışmış, bükülmüş, kıvrılmış.

• PİÇİDEMUY

  f. Saçı kıvrılmış.

• PİÇİŞ

  f. Büklüm, kıvrım.

• PİÇ-PA

  f. Yengeç.

• PİÇTAB

  f. Sıkıntı, telâş. * Şaşkınlık.

• PİH

  f. Göz çapağı.

• PİH

  f. İçyağı. Şahm.

• PİH-SUZ

  f. "Yağ yakıcı": Toprak kandil.

• PİJUH

  (Bak: Pejuh)

• PİL

  f. Fil.

• PİL

  f. Topuk, ökçe. * Çelik çomak oyunu. * Çadır eteği tutturmada kullanılan küçük ağaç değnekler.

• PİL-BÂN

  f. Fil besleyen, filci.

• PİLE

  f. İpek kozası. İpek.

• PİLESTE

  f. Fildişi.

• PİL-TEN

  Fil gibi iri, fil vücutlu.

• PİLVAYE

  f. Kırlangıç.

• PİL-ZUR

  f. Fil gibi kuvvetli, fil kuvvetinde.

• PİNDAR

  Sanma, zannetme. * Böbürlenme.

• PİNE

  f. Yama.

• PİNEDUZ

  Yamacı. * Ayakkabı tamircisi, eskici.

• PİNEDUZÎ

  f. Eskicilik, yamacılık.

• PİNEDUZLUK

  Yamacılık. Eskicilik.

• PİNGAN

  f. Fincan, tas.

• PİNGANÇE

  f. Küçük fincan.