P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PESREV

  f. Arkadan gelen. * Uşak, hizmetçi.

• PEST

  f. Alçak, aşağı. Hafif, yavaş ses. * Sesi galiz, kalın ve korkunç olan.

• PESTBAHT

  f. Talihsiz. Bahtı fenâ olan.

• PESTÎ

  f. Alçaklık, âdilik, zillet.

• PESTPAYE

  (C.: Pestpayegân) Payesi, derecesi aşağı olan, âdi. Alçak. Bayağı. Pespaye.

• PESTPERDE

  f. Alçak ve hafif sesle.

• PESTSADA

  f. Hafif ses.

• PEŞE

  (Bak: Peşşe)

• PEŞİMAN

  f. Pişman. Nâdim.

• PEŞİMANÎ

  f. Pişmanlık, nedamet.

• PEŞİN

  f. Nakdî para. * Önceden, önce.

• PEŞİNÂT

  f. Peşin verilen paralar.

• PEŞİZ

  (Peşize) f. Akçe, mangır. Pul. * Balık pulu.

• PEŞKEŞ

  (Pişkeş) f. Başkasının malını birine bağışlamak. Verilmemesi lâzım olan şeyi başkasına vermek. Karşılıksız vermek.(Bir şeyde mehâsin ve şeref hâsıl oldukça, havassa peşkeş ederler; seyyiât olsa, avâma taksim ederler! M.)

• PEŞLENG

  f. Geri kalan, geri kalmış.

• PEŞM

  f. Yapağı, yün. * Keten helvası.

• PEŞMİN

  (Peşmine) f. Yünden yapılmış. Yapağıdan yapılma. * Sâde ve süssüz elbise.

• PEŞREV

  f. (Aslı: Pişrev) Önde giden. * Türk müziğinde bir saz eseri. * Güreşten önce pehlivanların ellerini birbirine veya dizlerine çarparak ve biraz sıçrayarak yaptıkları oyun. * Bir çeşit ok.

• PEŞŞE

  f. Sivrisinek.

• PEŞŞEGİR

  f. Sinek avlıyan. * Mc: İşsiz güçsüz, boş gezen kimse.

• PETER

  f. Düz maden levha.

• PETGİR

  f. Kıl elek.

• PEY

  f. İz, işaret, nişan. * Ard, arka, akab.

• PEYAM

  (Peygam) f. Haber.

• PEYAM-ÂVER

  (C.: Peyamâverân) f. Haber getiren.

• PEYAM-BER

  f. Haber getiren. Peygamber.

• PEYAM-I HASRET

  Hasret, özleyiş haberi.

• PEY-A-PEY

  f. Birbiri ardınca, birbirinin arkasından. * Azar azar, tedricen, peyderpey.

• PEYDA

  f. Mevcud, var olan, açık, âşikâr, meydanda olan.

• PEY-DER-PEY

  f. Birbiri ardınca. Yavaş yavaş, azar azar.

• PEYEMRES

  f. Haber getiren, haber ulaştıran, haberci.

• PEY-ENDER-PEY

  f. Ardısıra, arka arkaya, durmadan. Azar azar.

• PEYGAM

  (Bak: Peyam)

• PEYGAMAVER

  (Peygam-âver) f. Haber getiren, haberci.

• PEYGAMBER

  (Peyamber) f. Allah'tan haber getiren. Allah'ı, âhireti, zararlı ve faydalı şeyleri tanıtan. Nebi. (Bak: Mefhar-ı kâinat, Muhammed (A.S.M.), Nübüvvet, Resül)

• PEYGAMBERÂN

  (Peygamber. C.) Peygamberler.

• PEYGAMBERÎ

  f. Peygamberlik. * Peygamberle alâkalı.

• PEYGAR

  f. Savaş, harb, muharebe, cidal. Kavga.

• PEYGARE

  f. İftira.

• PEYGULE

  f. Köşe, bucak.

• PEYGULEGÜZİN

  Bir köşede oturan. Köşeye çekilmiş olan.

• PEYGULE-İ NİSYAN

  Unutulma köşesi.

• PEYGUN

  f. And, şart, ahd, peyman.

• PEYK

  f. Bir şeyin etrafında, ona tabi olarak dönen. Seyyare. * Haber ve mektup getirip götüren.

• PEYKAN

  Okun ucundaki sivri demir.

• PEYKE

  f. Tahta sedir.

• PEYKER

  f. Yüz, çehre, surat.

• PEYK-İ FELEK

  Ay. Dünyanın etrafında dönen ay. Dünyanın peyki.

• PEYM

  f. Haber.

• PEYMA

  f. Ölçen, ölçücü.