P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PEREND-AVER

  f. Çok keskin kılınç, pala veya hançer.

• PERENDE

  f. Uçan, uçucu. * Av kuşu. * Çark gibi dönerek atılan takla.

• PERENDEBÂZ

  f. Takla atan kimse. Cambaz.

• PERENDEK

  f. Küçük tepe.

• PERENDİN

  f. İpek elbise, ipek kumaş veya ipek mendil.

• PERENDUN

  f. Evvelki gece.

• PERENDUŞ

  f. Dün gece.

• PERENDUŞİNE

  f. Dün geceki şey.

• PERENDVAR

  f. Evvelki gece.

• PERENG

  f. Suyu iyi verilmiş kılınç.

• PEREST

  (C.: Perestân) f. Tapan, tapınan, taparcasına seven.

• PERESTAN

  f. Ocak, fırın.

• PERESTAN

  (Perest. C.) f. Tapanlar, tapınanlar, taparcasına sevenler.

• PERESTAR

  (C.: Perestarân) f. Hizmetçi. * Kul. * Tapan, tapıcı. * Dalkavuk.

• PERESTARÂN

  (Perestar. C.) f. Kullar, köleler. * Hizmetçiler. * Dalkavuklar, yaltakçılık yapanlar. * Tapanlar, tapıcılar.

• PERESTAR-I HAYÂL

  Şâir, ozan.

• PERESTARÎ

  f. Hizmetçilik. * Kulluk. * Tapıcılık. * Dalkavukluk.

• PERESTİDE

  f. Sevgili, mahbub, sevilen.

• PERESTİŞ

  f. Pek çok sevmek. Bendelik etmek. İbâdet etmek.

• PERESTİŞKÂR

  İbâdet edercesine seven, çok ileri sevgi ve hürmet besleyen.

• PERGÂL

  f. Pergel.

• PERGÂLE

  f. Kaba iplikten yapılan bir cins dokuma. * Parça.

• PERGÂM

  f. Döl yatağı. Rahim.

• PERGÂR

  f. Pergel. Dâire çizmeğe mahsus âlet.

• PERGÂRVÂR

  f. Pergel gibi.

• PERGAZE

  f. Kuş kanadının vücuda yapışık olan kısmı.

• PERGEM

  f. İşsiz güçsüz, boşta dolaşan adam.

• PERGUL

  f. Bulgur. * Bulgur pilavı. * Un helvası.

• PERGUNE

  f. Yakışıksız, çirkin.

• PER-GÜŞA

  f. Kanat açıcı, uçucu. * Keskin uçucu.

• PERH

  f. Hisse, pay. * Değersiz mal.

• PERHAŞ

  f. Savaş, harb, muharebe, cidâl, ceng. Kavga.

• PERHAŞCU(Y)

  f. Muharib, savaşçı. Kavgacı.

• PERHİDE

  f. İşaret olunmuş.

• PERHİZ

  f. Sakınmak, çekinmek. * Vücuda zararlı ve tıbben muzır; ve dinen, zevk veren şeylerden sakınmak. * Hastalıkta bazı yiyecek ve içeceklerden sakınmak.

• PERHİZKÂR

  Perhiz eden, nefsini tutan. Zararlı şeylerden, günahlardan sakınan.

• PERHUN

  f. Pergelle çizilmiş çember, dâire, halka.

• PERHÜDE

  f. Saçmasapan söz, hezeyan. * Ateşten dolayı sararmış eşyâ.

• PERİ

  f. Cisimleri çok lâtif ve görünmez olan hoş mahluk. * İnsana muhabbet eden, muvahhid ve müslim lâtif mahluk. *Mc: Güzel insan. Güzel kimse.

• PERİ PEYKER

  Peri yüzlü güzel.

• PERİ-ÇİHRE

  f. Peri yüzlü, güzel yüzlü.

• PERİDE

  f. Uçmuş. *Solmuş, soluk.

• PERİDERENG

  f. Rengi uçmuş, solmuş.

• PERİ-İ MELÂHAT

  Güzellik perisi.

• PERİR

  f. Evvelki gün.

• PERİ-RU

  f. Peri gibi güzel yüzlü.

• PERİŞAN

  f. Dağınık, karışık. * Bozuk, tertibsiz, düzensiz. * Kederli, hüzünlü, kaygılı.

• PERİŞANHÂTIR

  f. Dalgın, düşünceli.

• PERİŞANÎ

  f. Perişanlık, dağınıklık. * Düzensizlik, bozgunluk. * Yoksulluk, fakirlik.

• PERİZ

  f. Haykırma, bağırma. Feryâd. * Su kenarlarında yetişen yeşil saz, ot.