P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PEDİD

  f. Aşikâr, görünür, açık, belli.

• PEDME

  f. Nasib, kısmet. Pay, hisse.

• PEDRUD

  f. Vedâlaşma.

• PEHİN

  f. Çok enli.

• PEHLE

  f. Mezar sandukalarının yan taşlarına verilen ad.

• PEHLEV

  f. Şehir, belde. * Yiğit, kahraman.

• PEHLEVAN

  f. Pehlivan. Yiğit. Kahraman. Güreşçi.

• PEHLEVANÎ

  f. Pehlivanlık, güreşçilik, yiğitlik, kahramanlık.

• PEHLU

  f. Vücudun iki yanından biri, yan.

• PEHN

  f. Enli, geniş, yassı. * Genişlik, enlilik.

• PEHNA

  f. Genişlik, enlilik. * Enli, geniş, yaygın.

• PEHNANE

  f. Beyaz pide. * Bir cins maymun.

• PEHNAVER

  f. Pek geniş. Pek açık. * Soluk, solmuş.

• PEHNAVERÎ

  f. Enlilik, genişlik. Vüs'at.

• PEJGALE

  f. Pay, hisse. * Yırtık, yama.

• PEJM

  f. Sis, duman.

• PEJMAN

  f. Pişman, nâdim. * Kederli, hüzünlü.

• PEJMÜRDE

  f. Dağınık. * Eski, yırtık. * Perişan. * Buruşuk, buruşmuş.

• PEJMÜRDE-HAL

  f. Kılığı kıyafeti pejmürde olan, üstü başı pis bir halde bulunan.

• PEJUH

  f. Araştırma, soruşturma.

• PEJUHENDE

  f. Gizli şeyleri araştıran. Mütecessis.

• PEJUHİDE

  f. Çok akıllı, olgun, bilgili.

• PEJULİDE

  f. Solmuş, bozulmuş, dağılmış, karışmış.

• PEJVİN

  f. Kirli, pis. Çirkin.

• PELADE

  f. Fesatçı. Müfsid.

• PELAS

  f. Çul, aba. * Eski kilim, keçe vs.

• PELE

  f. Terazi kefesi.

• PELİD

  f. Pis, murdar. * Rezil ve alçak kimse.

• PELİTE

  f. Lâmba veya kandil fitili. Fitil. * Yaralarda kullanılan fitil.

• PELLE

  f. Derece. * Merdiven.

• PELME

  f. Yazı tahtası.

• PELUS

  f. Hilekâr. Hile yapan.

• PELVAS

  f. Yaltaklanma.

• PENAGÂH

  f. Sığınacak yer. Sığınak. Melce'.

• PENAH

  f. Sığınma. Sığınacak yer. Dayandığı nokta.

• PENAH-ÂVERDE

  f. Sığınmış, iltica etmiş. Mülteci.

• PENAHENDE

  f. Sığınan, iltica eden.

• PENAHGÂH

  f. Sığınacak yer, melce.

• PENAHÎ

  f. Sığınma.

• PENAHİDE

  f. Sığınmış, iltica etmiş.

• PENAM

  f. Gizli, saklı. Örtülü.

• PENBE

  f. Pamuk. * Açık kırmızı renk.

• PENBEZÂR

  f. Pamuk tarlası.

• PENBEZEN

  f. Hallaç. Pamuk atıcı.

• PENC

  f. Beş.

• PENCAH

  f. Elli. (50)

• PENCAHSÂLE

  f. Elli yaşında.

• PENCGANE

  f. Beşli, beşten ibâret, beş tâneli.

• PENCİŞ

  f. İncinme.

• PENCKUŞE

  f. Beş köşeli. Muhammes.