P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. P Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• PATRİK

  Yun. Rum ve Ermeni kiliselerinin ruhâni reislerine verilen isim.

• PATRİKHANE

  Patrik adı verilen Rum başpapazının oturduğu yer.

• PATRİKLİK

  Osmanlı saltanatı zamanında muhtelif gayr-i müslimlerin dinî ve medenî bazı işlerini idare eden makamlar.

• PA-YAB

  f. Kuvvet, kudret, tâkat. * Su birikintisi. * Havuzun dibi. * Kuyu basamağı. * Son, nihayet.

• PAYAN

  f. Kenar, son nihayet, uç. * Tas: Ehl-i tarikatın ulaşacağı birlik âlemi. * Akıbet.

• PAYBAF

  f. Çulha.

• PAYBEND

  f. Ayakbağı. * Mani, engel. * Köstek.

• PAYBESTE

  f. Hareketsiz. Ayağı bağlı.

• PAYDAR

  (Pâyidar) f. İyice yerleşmiş. Devamlı, kadim. * Sağlam. Muhkem. * Sermedî. * Bedi. '* Sâbit.

• PAYDARÎ

  f. Devamlılık, süreklilik.

• PAY-DER-GİL

  f. Ayağı çamurda. * Sıkıntıda, dertte. * Mc: Davranamaz.

• PAY-DER-HAVA

  f. Ayağı havada. * Mc: Temelsiz, çürük.

• PAYDOS

  f. Tatil, teneffüs, serbestlik.

• PAYE

  f. Rütbe, derece. * Merdiven ayağı. * İlim sahibi olanların bir derecesi.

• PAYEDÂR

  f. Rütbeli, pâyeli, itibarlı.

• PAYEDÂRÎ

  f. İtibarlılık, rütbelilik, pâyedarlık.

• PAY-EFZAR

  f. Ayakkabı.

• PAY-ENDAZ

  f. Ayak atan, ayak atmış. * Büyük kişilerin geçecek olduğu yerlere serilen halı gibi şeyler. * Duvar ve möbleleri kaplamada kullanılan bir cins kumaş.

• PAYENDE

  (C.: Payendegân) f. Payanda, destek, dayak. * Duran, sürekli.

• PAYENDEGÎ

  f. Devamlılık, süreklilik.

• PAY-FERSUD

  f. Ayağı incinmiş, aşınmış.

• PAYGÂH

  f. Derece, mertebe, rütbe.

• PAYİN

  f. Aşağı. Aşağı taraf. * Merdivenin ilk basamağı.

• PAYİTAHT

  (Bak: Pâytaht)

• PAYİZ

  f. Güz, sonbahar. * Yaşlılık, ihtiyarlık. * Eski, köhne, yıpranmış.

• PAYKUB

  f. Ayak vuran. * Mc: Rakseden, köçek.

• PAYMAL

  (Pâyimal) f. Ayak altında kalmış, mahvolmuş, telef olmuş, sürünmüş.

• PAYMÜZD

  f. Bahşiş, ayak teri.

• PAYTAHT

  (Pâyitaht) f. Merkez-i hükümet, başşehir, başkent.

• PAYÛE

  (Bak: Pâ)

• PAYZAR

  f. Ayakkabı, pabuç.

• PAYZEDE

  f. Çiğnenmiş, ayak altında kalmış.

• PAYZEN

  .f Ayağına pranga vurulmuş. Forsa, deniz esiri. * Suçlu. * Esir. * Hizmetçi, uşak.

• PAZAC

  f. Ebe kadın. * Dadı, sütnine.

• PA-ZEDE

  (Bak: Pâyzede)

• PAZEN

  f. Pezevenk.

• PAZİN

  f. Gecenin bir kısmı.

• PAZİR

  Destek, payanda, dayak.

• PAZUBEND

  (Bak: Bâzubend)

• PEÇE

  Kadınların tesettür için yüzlerine örttükleri tüle benzer örtü. (Bak: Tesettür)

• PEÇE

  (C.: Peçegân) İnsan veya hayvan yavrusu. * Oğlan, çocuk. * Sarmaşık bitkisi.

• PEÇEGÂN

  (Peçe. C.) f. İnsan veya hayvan yavruları.

• PEÇEL

  f. Üstü başı pislik içinde ve iğrenç olan adam.

• PEDAGOG

  Yun. Çocuk terbiyecisi, mürebbi.

• PEDE

  f. Çakmak, kav. * Kavak ağacı.

• PEDENDER

  f. Üvey baba. Babalık.

• PEDER

  f. Baba.

• PEDERÂNE

  f. Babaya yakışır tarzda, pedercesine.

• PEDERÎ

  f. Babalık, pederlik.

• PEDERZE

  f. Çıkın, bohça.