S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SİRET-ÜN NEBİ

  Siyer-i Nebi veya Siret-i Nebi de denir. (Bak: İlm-i hadis, Siyer-i Nebi)

• SİRHAN

  (C.: Serâhin) Vahşi hayvanlardan olan kurt.

• SİRİŞK

  f. Göz yaşı. * Ateş şeraresi.

• SİRİŞT

  f. Yaradılış, hilkat, huy, tabiat.

• SİRİŞTE

  f. Yoğrulmuş, karıştırılmış.

• SİRKAT

  (Serkat) Çalma. Hırsızlık.

• SİRKE-FURUŞ

  f. Sirkeci, sirke satan kimse. * Mc: Ekşimiş yüzlü kişi.

• SİRKİN

  Kuru davar tersi.

• SİRR

  (C.: Esrar-Esirre) El ayasında ve alında olan hatlar. * Gizli nesne. * Cima etmek. * Zikir. * Hâlis. * En iyi, en faziletli.

• SİRVAL

  (c.: Serâvil) şalvar.

• SİRVE

  (C.: Sirâ) Küçük ok. * Çekirge yumurtası.

• SİSA

  (C.: Sıyas-Sıyasâ) Köşk. * Kale. * Sığınacak yer. * Çulha mekiği. * Horoz mahmuzu. * Sığır boynuzu.

• SİSA'

  (C.: Seyâsi) Davar arkası. * Omuz başı.

• SİSMOĞRAF

  Fr: Zelzelenin yerini, saatini, yön ve hızını kaydeden âlet.

• SİSTEM

  Fr. Bir bütün meydana getirecek şekilde, karşılıklı olarak birbirine bağlı unsurların hepsi. * İlimde bir bütün meydana getirecek esasların hepsi. * Bir nizâm dâiresinde çalışan takım. * Proğramlı çalışmak. * Manzume.

• SÎT

  Çatırtı, patırtı, gürültü. * Ün, şöhret, nam.

• SİTA'

  Deve boynunda uzunluğuna olan alâmet. * Ev direği.

• SİTAD

  f. Alma, alış.

• SİTAM

  Kılıcın ağızı.

• SİTAN

  f. Alan, alıcı. Can-sitan $ : Can alan.

• SİTAN

  (-istan) f. Mekân adı yapmağa yarayan ek. Meselâ: Gül-sitan $ : (Gül-istan) Gül bahçesi, güllük.

• SİTARE

  f. Yıldız, kevkeb.

• SİTARE

  (Setr. den) (C.: Setâir) Örtünülecek, perdelenecek şey.

• SİTARE-GÂN

  Yıldızlar.

• SİTARE-İ RAHŞÂN

  Parlak yıldız.

• SİTAYİŞ

  f. Övme, medhetme. Medih.

• SİTAYİŞ-KÂR

  f. Medheden, öven.

• SİTAYİŞ-KÂRÂNE

  Överek, medhetmek suretiyle.

• SİTEBR

  f. Kalın, kaba, yoğun.

• SİTEM

  f. Haksızlık, zulüm. * Nâzikâne çıkışma. * Eziyet, cefa.

• SİTEM-ÂMİZ

  f. Hâin. İnsafsız, haksız.

• SİTEM-DİDE

  (C.: Sitemdidegân) Zulme uğramış, haksızlık görmüş.

• SİTEM-KÂR

  (C.: Sitemkârân) f. Haksızlık ve zulüm yapan. Zâlim.

• SİTEM-KEŞ

  f. Zulme ve haksızlığa uğrayan. Zulüm çeken. Mazlum.

• SİTEM-RESİDE

  f. Siteme uğramış, zulme uğramış. Zulüm çekmiş.

• SİTİZ

  (Sitize) f. Kavga, cidal, çekişme.

• SİTİZE-CU

  f. Kavgacı.

• SİTİZE-KÂR

  f. Kavgacı.

• SİTR

  (C.: Estâr) Örtü. * Perde.

• SİTT

  Hanım. (Aslı seyyidet iken muharref ve âmi arapçada sitt ve sitte olarak kullanılır.)

• SİTTE

  Altı. (6) Altılık.

• SİTTE-İ SEVR

  Güneş'in Sevr burcunda bulunduğu Nisan ayında fırtınalariyle meşhur olan altı gün.

• SİTTÎN

  (Sittûn) Altmış. 60

• SÎV

  f. Elma.

• SİVA

  Başka, gayrı, diğer. Kasd. (Bak: Mâsiva)

• SİVAD

  Gizli söz, sır.

• SİVAK

  (C.: Süvük) Misvak. * Dişini yıkamak.

• SİVAR

  (C.: Esvire - Esâvir-Suur) Bilezik.

• SİVAR-I ZERRİN

  Altun bilezik.

• SİVCAR

  Tazı ve köpeğin boynuna halka geçirmek. Tasma takmak.