S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SUSEN

  f. Susam.

• SUSMAR

  f. Kertenkele denen küçük bir hayvan. Keler.

• SUT

  (C.: Suvâ-Esvâ) Yolda ve sahrada işaret için dikilen taş.

• SUTU'

  Yükselme, yukarı çıkma. * Belli olma. (Toz, koku v.b) yayılma.

• SUTUR

  (Satır. C.) Satırlar, yazı dizileri.

• SUTUR-U HÂDİSAT

  Hâdiselerin satırları. Mânidar hâdiseler.

• SUTUR-U KÂİNAT

  Âlemdeki mânalar, kâinat satırları.

• SUTUR-ÜL GAYB

  Bizce bilinmeyen işler ve hâdiseler, mânalar.

• SUUBET

  Zorluk, güçlük.

• SUUD

  Mübarek. * Mübarek sayılan yıldızlar.

• SUUD

  Yükselmek. Yukarı çıkmak. Derece artmak.

• SUUDE

  İyi addetmek. Mübarek saymak.

• SUUR

  (Sivâr. C.) Bilezikler.

• SUUT

  Enfiye.

• SUVA'

  Sa' denilen ve ahkâm-ı İslâmiyede muteber olan ölçek. * Su içmek için kullanılan taş. Maşraba.

• SUVAB

  (C.: Su'bân) Bit sirkesi.

• SUVAN (SIVÂN)

  (C.: Esvine) Kaftan ve giyecek eşya koyup saklanılan yer veya kap.

• SUVAR

  (Bak: Süvar)

• SUVER

  Boynuz. * (Suret. C.) Suretler.

• SUVEYDA

  (Bak: Süveyda)

• SUVVAM

  (Sâim. C.) Oruç tutanlar.

• SUY

  Kurumak.

• SUY

  f. Cihet, yön, taraf.

• SUYUF

  (Sayf. C.) Yaz mevsimleri.

• SUZ

  f. Yanma, tutuşma. Ateş. Sıcaklık.

• SUZ

  f. (Suhten: Yanmak mastarından) "Yakan, yakıcı, yanmak, tutuşmak" mânâlarına gelerek mürekkeb kelimeler yapar.

• SUZAN

  f. Yakan, yakıcı. Ateşli.

• SUZEN

  f. İğne.

• SUZENDE

  f. Yakan. Yakıcı.

• SUZENGER

  f. İğne yapan, iğneci.

• SUZER

  (C.: Suzerât) Necis, pis, murdar.

• SUZÎ

  f. Yanma ile, tutuşma ile ilgili.

• SUZ-İ CİĞER

  Ciğerin yanması. Ciğer yanıklığı.

• SUZİŞ

  f. Yakma. Yanma. * Dokunma, te'sir etme, etki yapma. * Büyük acı. Yürek yanması.

• SUZİŞ-İ NİHAN

  İçin için yanma. Gizli yanma.

• SÜAC

  Koyun avazı, koyun sesi.

• SÜAL

  Bir kabile ismi.

• SÜAL

  Öksürük.

• SÜAR

  Ateşin harareti. * Çok acıkmak.

• SÜ'B

  Akıl geri gelmek. * Gittikten sonra yine eski yerine dönmek, mekânına gelmek.

• SÜB'

  Yedide bir.

• SÜBAÎ

  Yedi harfli, yedili.

• SÜ'BAN

  (Bak: Su'ban)

• SÜBAT

  (Sübe. C.) Cemaatler, bölükler.

• SÜBAT

  Dalgınlık. * Uzun dinlenme. * İstirahat zamanı. * Uzun uyku şeklinde olan baygınlık. Koma. * Dehir, zaman.

• SÜBATA

  Süprüntülük, virâne.

• SÜBBET

  İnsanın oturak yeri.

• SÜBBUH

  Tesbih edilen (Allah. C.C.)

• SÜBE

  On kişiden fazla olan erkek cemaatı. * Havuzun ortası.

• SÜBHA

  Çekilen tesbih, tesbih tânesi. * Duâ ve nâfile namaz.