S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SÜFLİYYET

  Alçaklık, bayağılık, âdilik.

• SÜFRE

  Sofra, mâide. * (C.: Süfür) Misafire yolda yemesi için hazırlanan azık.

• SÜFTE

  f. Delinmiş, delikli.

• SÜFTECE

  (C.: Süfâtic) İçi kovuk boş cisim. * Bir yerden bir yere armağan olarak gönderilen şey. * Yol korkusundan emin olmak için tâcirlere borç olarak verilen para.

• SÜFTE-GUŞ

  f. Kulağı delinmiş olan. Kulağı delik.

• SÜFUL

  Alçaklık. * Alçaklığa meyil ve teveccüh etmek. Alçaklığa yönelmek.

• SÜFÜL

  (C.: Esfâl) Her şeyin köpüğü ve tortusu. * Örtmek. * Yemek.

• SÜFÜN

  (Bak: Sufun)

• SÜFÜVV

  Yürümeye ve uçmaya başlamak.

• SÜFYAN

  Âhir zamanda geleceği ve ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen dehşetli dinsiz ve münâfık bir şahıs. (Bak: Deccal)(Rivâyetler, deccalın dehşetli fitnesi, İslâmlarda olacağını gösterir ki, bütün ümmet istiâze etmiş. $ Bunun bir te'vil şudur ki: İslâmların deccalı ayrıdır. Hattâ bir kısım ehl-i tahkik, İmam-ı Ali'nin (R.A.) dediği gibi, demişler ki: Onların deccalı Süfyan'dır, İslâmlar içinde çıkacak aldatmakla iş görecek. Kâfirlerin büyük deccalı ayrıdır. Yoksa, büyük deccalın cebr ve ceberut-u mutlakına karşı itaat etmeyen şehid olur ve istemeyerek itaat eden kâfir olmaz. Belki günahkâr da olmaz. ş.)

• SÜFYAN İBN-İ UYEYNE

  (Bak: İbn-i Uyeyne)

• SÜFYAN-I SEVRÎ

  (Hi: 91-161) Büyük âlim ve müçtehidlerdendir. Kûfe'de doğmuştur.

• SÜFYANÎ

  Süfyan'dan olan, Süfyan'a mensub, Süfyan'a müteallik. Zübdet-ül Buharî Tercemesine göre, Süfyanî: Müslümanlara kötülük eden, sefil, kötü, alçak olan kimse demektir.

• SÜHA

  Bir yıldız ismi. Dübb-ü ekber (Büyük Ayı) yıldız kümesinden gözü kuvvetli olan kimselerin görebileceği en küçük yıldız.

• SÜHAD

  Uyanıklık.

• SÜHAF

  Verem hastalığı.

• SÜHAL

  Çocuk doğunca beraber çıkan su. * Zayıf adamlar.

• SÜHALE

  Küçük tavşan.

• SÜHAM

  Yabanda biten ot. * Yaz ısısı. * Sıcak yel. * Tegayyür, değişme. * Ziyan, zarar.

• SÜHAM

  (Sühamî - Sühamiye) Lezzetli, sindirici, hoş içilecek şey. * Kuş yelekleri arasındaki yumuşak tüyler. * Yumuşak kumaş, elbise.

• SÜHAN

  f. Söz, kelâm. Kavl, lâfz.

• SÜHAN-ÂRÂ

  f. Düzgün ve güzel söz söyleyen.

• SÜHAN-ÇİN

  f. Söz getirip götüren, söz toplayan, dedikoducu.

• SÜHAN-DÂN

  f. Güzel söz söyleyen.

• SÜHAN-FEHM

  f. Sözün, kelâmın değerini takdir eden.

• SÜHAN-GÛ

  f. Söz söyleyen, söz söyleyici.

• SÜHAN-GÜZAR

  f. Güzel konuşan, güzel söz söyleyen.

• SÜHAN-PERDAZ

  f. Güzel ve düzgün söz söyleyen.

• SÜHAN-PİRA

  f. Süslü konuşan, süslü söz söyleyen.

• SÜHAN-RÂN

  f. Güzel söyleyen, güzel konuşan.

• SÜHAN-SENC

  (C.: Sühansencân) f. Hesaplı ve ölçülü konuşan, lüzumsuz konuşmayan.

• SÜHAN-ŞİNAS

  f. Söz bilen, sözün kıymetini takdir eden.

• SÜHAN-VER

  f. Fasih bir şekilde ve düzgün konuşan.

• SÜHBE

  Derin.

• SÜHEYL

  Kolay, uygun ve yumuşak. * Semânın güney tarafında ve Yemenden daha iyi görülen bir yıldız adı. (Bunun için buna Süheyl-i Yemâni denir. Kuzey kutup yıldızının naziri, benzeridir.)

• SÜHEYLA

  Yumuşak huylu kadın.

• SÜHL

  Eşeğin göğsünden çıkan hırıltı.

• SÜHME

  Nasip. * Hısımlık, akrabalık, karâbet.

• SÜHNUN

  Rüzgârın ve yağmurun evveli.

• SÜHRE

  Seher vaktinin evveli. * Fecr-i kâzib zamanı.

• SÜHUD

  Uyanıklık.

• SÜHUH(A)

  Dökülmek. * Semiz ve besili olmak.

• SÜHUK

  Kaftanın eskimesi.

• SÜHUK(E)

  Şiddetli rüzgâr. Katı yel.

• SÜHULET

  Kolaylık. Kolaylık vasıtası. * Yavaşlık. Nâzik muamele. * Elverişli. Kullanışlı. * Paraca kolaylık. (Bak: Suhulet)

• SÜHULET-BAHŞ

  f. Kolaylık veren. Kolay kullanılan. Pratik.

• SÜHUM

  Demirci çekici.

• SÜHUMET

  Akrabalık, hısımlık.

• SÜHUNET

  Katılık, peklik.

• SÜHUNET

  Sıcaklık, hararet. Hararet derecesi.