S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. S Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• SÜHUR

  Uyanık olmak.

• SÜHÜD

  Uyanıklık.

• SÜHVE

  Yumuşak. Sükun, sessizlik.

• SÜKALA'

  (Sakil. C.) Ağırlar. Kabalar. Çirkinler. Sözü sohbeti çekilmeyen kimseler.

• SÜKARA

  (Sekren. C.) Sarhoşlar.

• SÜKAT

  Yüksek yerden düşen nesne.

• SÜKK

  Meşhur bir Arap tabibin adı. * Ağzı ve dibi dar olan kuyu.

• SÜKKÂN

  (Sâkin. C.) İkamet edenler, oturanlar. * Gemi kuyruğu.

• SÜKKÂN-I BELDE

  Şehirde oturanlar. Şehir sâkinleri.

• SÜKKÂN-I HÂNE

  Evde oturanlar. Hâne sâkinleri.

• SÜKKER

  şeker.

• SÜKKERÎ

  şekerden yapılma tatlı. * Şekerle alâkalı.

• SÜKL

  Kadının çocuğunu kaybetmesi.

• SÜKN

  Yolun ortası.

• SÜKNA

  Oturacak yer. Mesken.

• SÜKNE

  Kuş sürüsü. * Boyna takılan heykel ve halka. Boyna vurulan demir.

• SÜKTE

  Çocukları avutup susturmada kullanılan şey.

• SÜKUB

  Yetişmek.

• SÜKUB

  (Sekub) Kendi kendine dökülen su. Suyun dökülmesi.

• SÜKUB

  (Sakb. C.) Delikler.

• SÜKUK

  (Bak: Sukuk)

• SÜKUL (SÂKİL)

  Evlâdı ölüp yalnız kalan kadın.

• SÜKÛN

  Durgunluk. Sâkin olmak. Hareketsizlik. * Dinmek, kesilmek. * Gr: Bir harfin (a,e,i,o) okunmayıp yalnız ses vermesi, harfin harekesiz olarak kendi sesi ile okunması. (Bak: Cezm)

• SÜKÛNET

  Vakarlılık, ciddiyet. * Durgunluk. Rahatlık. * Hareketsizlik.

• SÜKÛNETGÂH

  f. Dinlenme yeri. * Mc: Kabir, mezar.

• SÜKÛNETPERVER

  f. Dinlendirici, rahatlandırıcı.

• SÜKÛNETYÂB

  f. Durgunlaşan, sükûnet bulan, duran.

• SÜKÛN-İ DEM

  Soğukkanlılık.

• SÜKÛN-İ MU'TADÎ

  Her zamanki sessizlik.

• SÜKUREDYUN

  Yaban sarmısağı.

• SÜKÛT

  Susma. Konuşmama.

• SÜKÛTÎ

  Sessizlikte olan. Çok ses çıkarmayan. Az konuşan.

• SÜKÛT-İ İSTİFHAM

  İstifham sessizliği.

• SÜLAE

  Hurma yaprağının, başında olan dikeni.

• SÜLAH

  Necis, pis.

• SÜLAL

  İshal olmak.

• SÜLALE

  Sıkınca parmakların arasından dışarı çıkan safi balçık. * Meni akıntısı.

• SÜLALE

  Soy, sop. Bir kimsenin soyu.

• SÜLALE-İ TÂHİRE

  Temiz sülale olan Hazret-i Muhammed'in (A.S.M.) soyu.

• SÜLAM

  El arkası.

• SÜLAMA

  Parmak kemiği. * Küçük içi boş kemik.

• SÜLAS

  Akıl gitmek. * Delirmek.

• SÜLASA'

  Salı.

• SÜLASÎ

  Üçlü. Üçe mensub. * Gr: Harf-i aslîsi üç harf olan kelime.

• SÜLASÎ MEZİD

  Esası, kelime kökü üç harften ibaret olduğu halde, başka harfler ilâvesiyle, başka masdar teşkil edilmiş olur. Aslı üç harfli masdar demektir.

• SÜLASÎ MEZİDÜN FİH

  Gr: Zaid harf almış ve kökünde üç aslî harf bulunan kelime.

• SÜLASÎ MÜCERRED

  Gr: Üç harfli aslî kelime kökü.

• SÜLEHFAT

  (C.: Selâhıf) Kaplumbağa.

• SÜLEK

  Cemaat, topluluk.

• SÜLEK

  (C.: Sülekân) Keklik kuşunun erkeği. (Müe: Süleke)