Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞEHBAL

  (Bak: şahbal)

• ŞEHBAZ

  (Bak: şahbaz)

• ŞEHBENDER

  Ticaret nezaretinin teşekkülünden evvel ticaret işlerine bakmak ve tüccarlar arasındaki ihtilâfları halletmekle vazifelendirilen memurun ünvanı idi.

• ŞEHBEYT

  (Bak: şahbeyt)

• ŞEHD

  Bal. Gömeç balı, asel.

• ŞEHD-AB

  (şehd-âbe) f. Bal şerbeti.

• ŞEHD-AMİZ

  f. Bal gibi tatlı. Balla karışık.

• ŞEHDANEC

  İncinin irisi ve iyisi. * Kendir otunun tohumu.

• ŞEHDERE

  Üç ile altı yaş arasında hareket eden oğlan veya kız. * İsrafçı, müsrif. * Karnı büyük kimse.

• ŞEHD-İ ŞEHADET

  İmanın, şehadetin verdiği saadet, tatlılık ve huzur. Şehadet balı.

• ŞEHD-KÂM

  f. Tadı damağında kalmış.

• ŞEHEVAT

  (şehvet. C.) şehvetler, nefsanî istekler, arzular.

• ŞEHEVÎ

  Şehvetle alâkalı. Hayvanî, nefsanî duygularla alâkalı, onlara ait.

• ŞEHİC

  Katır sesi. * Kuzgun avazı.

• ŞEHİD

  Şâhid olan. * Meşhude. Allah (C.C.) yolunda canını feda eden müslüman. Hak için hayatını feda ederek ölen. Allah'ın rızasına eren. (Naklinde ve gaslinde Rahmet melekleri hazır oldukları için yahut kıyamette ümem-i sâlife hakkında istişhad olunan zevattan olduğu için yahut vefat etmeyip huzur-u İlâhîde hazır ve zinde olduğu için yahut âlem-i mülk ve melekûtu müşahede eylediği için "Şehid" denmiştir.) * Şâhidin mübalâğası. * Resul-ü Ekrem'in (A.S.M.) bir ismi. * İlminden asla birşey kaybolmayan, bütün şeyler ilminde hazır olan Allah (C.C.). (Bak: Meratib-i hayat)

• ŞEHİK

  Hıçkırıkla içini çekme. * Nefesi dışarı çıkarma. Soluk alma. * Nefesi dışarı çıkararak eşeğin anırması.

• ŞEHİM(E)

  (Şehamet. den) Şehametli, kurnaz ve akıllı yiğit.

• ŞEHİR

  Meşhur. Şeref ve şan sahibi. * Alemlerce meşhur, Resul-ü Ekremin (A.S.M.) bir ismi.

• ŞEHİY (E)

  (Şehvet. den) İştahlandırıcı. İsteklendiren, istek uyandıran.

• ŞEHKA

  Hıçkırık. Keskin çığlık.

• ŞEHL

  Gözün siyahının maviye yakın olması. * Koyun gözü.

• ŞEHLA

  Elâ göz. Koyu mavi göz. Tatlı şaşı. * Mc: Çok güzel.

• ŞEHLEB

  Uzun boylu.

• ŞEHLEVEND

  f. Boylu boslu, güzel genç.

• ŞEHM

  Korku.

• ŞEHNAME

  f. İran Şairi Firdevsî'nin destan şeklindeki eseri. * Büyük hükümdarların kahramanlık mâcerâlarını anlatan büyük manzum eser.

• ŞEHNAZ

  f. Eski Osmanlı müziğinde meşhur bir makam ismi. * Meşhur bir dünya güzelinin ismi. * Çok güzel olan.

• ŞEHNİŞİN

  f. Binanın dışarı çıkıntısı. Balkon.

• ŞEHNİZ

  Çörek otu.

• ŞEHPER

  f. Kuş kanadının en uzun tüyü.

• ŞEHR

  Ay. 30 günlük zaman. * Bir şeyi izhar etmek. Teşhir etmek.

• ŞEHR-AŞUB

  Şehri karıştıran, kargaşalık yapan.

• ŞEHREKA

  (C.: Şühruk-Şührûk-Şührîk) Çıkrık.

• ŞEHRİ

  f. Şehirli. * İstanbul'lu, İstanbul'da doğup büyüme. * Mc: Kibar, ince.

• ŞEHR-İ ÂYİN

  (Şehrâyin) f. Şenlik. Büyük hâkimiyet ve kuvvete ait sürur, sevinç, donanma. (İslâmda ilk şehr-i âyin Hz. Peygamber Efendimiz hicret sureti ile Medine'ye vâsıl olunca yapıldı.)

• ŞEHR-İ RAMAZAN

  Ramazan ayı. Oruç ayı.

• ŞEHR-İ SAVM

  Oruç ayı olan mübarek Ramazan.

• ŞEHR-İ SIYAM

  Oruç ayı, Ramazan.

• ŞEHRİSTAN

  f. Büyük şehir.

• ŞEHRİYAR

  f. Hükümdar, padişah. * En iktidarlı.

• ŞEHRİYYE

  Çok yaşamış pir. Çok yaşlı, ihtiyar.

• ŞEHRUD

  f. Büyük ırmak. Nehir.

• ŞEHR-ÜL HARAM

  Haram ayları. (Bak: Eşhür-ül hurum)

• ŞEHŞEH

  Karışmak.

• ŞEHVANÎ

  şehvetle ilgili, şehvete ait. * şehvete çok düşkün olan kimse.

• ŞEHVET

  Hevâ-yı nefsin meyli ve arzusu. * Bir şeyi fazla istemek. * Cinsî istek. Mahbube için olan istek, iştiha. (Yemek, içmek, uyumak da şehvetin şubelerindendir.)Kudsi Hadis'te Cenab-ı Hak buyuruyor: "Ey benim için şehvetini bırakıp gençliğini bana veren genç! Sen meleklerin bir kısmı gibisin."

• ŞEHVET-ENGİZ

  f. Şehvet uyandıran. Kuvve-yi şeheviyeyi tahrik eden.

• ŞEHVET-PEREST

  f. Şehvetine çok düşkün. Nefsi arzularının esiri olan.

• ŞEHZADE

  (Bak: şahzade)

• ŞEHZARE

  Fâhiş nesne.