Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞEÎLE

  (C.: Şâil-Şeâyil) Ucu yanmış fitil.

• ŞEKA'

  şikâyet.

• ŞEKA'

  Maraz, hastalık. * Hiddet, kızgınlık, gadap. * İncelemek.

• ŞEKA'

  Rezalet, rezillik, alçaklık. * Bedbahtlık, kutsuzluk.

• ŞEKAB

  Çukur yer.

• ŞEKAH

  Yakınlık.

• ŞEKAHTEB

  İki boynuzlu koç.

• ŞEKAKIL

  Bir Hind ağacının dalları.

• ŞEKAVET

  Her çeşit kötülük içinde olmak. Belâ ve zillete düşmek. Sıkıntıda kalmak. * Haydutluk, eşkiyalık.

• ŞEKAYA

  şikâyetler. Memnuniyetsizlikler.

• ŞEKAZ

  Gitmek. * Uzaklık. * Bir adamın gözünün çok değer olması.

• ŞEKD (ŞÜKD)

  Atâ ve ihsan etmek. Hediye vermek.

• ŞEKER

  f. şeker.

• ŞEKER(E)

  Davarın sütü çok olmak. * Dolmak.

• ŞEKER-AB

  f. İki dost arasındaki kırgınlık, aradaki soğukluk.

• ŞEKERGÜFTAR

  f. Sözü şeker gibi tatlı.

• ŞEKERGÜZAR

  (Şeker-güzâr) f. İyilik bilen, teşekkür eden.

• ŞEKERHAB

  f. Otururken gelen tatlı uyku.

• ŞEKERİSTAN

  f. Şeker kamışı tarlası.

• ŞEKERPARE

  f. Çok tatlı ve şekerli olan bir kayısı cinsi. * Bir nakış çeşiti. * Bir cins tatlı.

• ŞEKERRİZ

  f. Pek tatlı, şeker saçan. * Sevinçten dolayı gelen gözyaşı.şEKEVAT : (şekve. C.) şikâyetler.

• ŞEKİB

  Sabır, tahammül.

• ŞEKİBA

  f. Sabırlı, tahammüllü, mütehammil.

• ŞEKİL

  (Şekl) Biçim, dış görünüş. Çehre. Tarz. Formül. * Şebih ve misil. * Hey'et. * Suret. Surette benzerlik. * Bir adamın tab' ve hevasına muvafık olan şey. * Muhtelif, müşkil işlerin her biri. * Birşeyin gerek hissedilen ve gerek mevhum sureti. * Geo: Bir veya daha fazla hudut vasıtasiyle mahdut ve mahsur olan şey. * Edb: Aruz ıstılahında mısraların sayısına ve kafiyelerin sırasına göre ortaya çıkan şekil. * Gr: Yazıya nokta, hareke ve i'rab koymak.

• ŞEKİM(ET)

  (C.: Şekâim) Mukavemet, dayanma. Sebat. * Dizgin, gem. * Kazan ve çömlek kulpu.

• ŞEKİR

  Ağacın çevresinde kökünden biten fidanlar. * Fercte olan kıllar.

• ŞEKİRE

  Sütü çok olan davar.

• ŞEKK

  (C.: Şükuk) Şüphe, zan. Bir şeyin varlığı ile yokluğu arasında tereddüt etmek. * Lüzum. * Yarmak. * Yapışmak.

• ŞEKKERÎN

  f. Şekerli, tatlı.

• ŞEKK-İ KÜFRÎ

  Küfürdeki şüphe. Kâfire ait şek.

• ŞEKL

  (Bak: şekil)

• ŞEKLA'

  Beyaz dişi koyun. * Hâcet, ihtiyaç.

• ŞEKLEN

  Şekilce. Şekil bakımından.

• ŞEKLÎ

  Şekille alâkalı, şekilce. Dış görünüşe dair.

• ŞEKM

  Sertlik. * Güç. Kuvvet.

• ŞEKS

  Ahlâksız, yaramaz kimse.

• ŞEKT

  Bedel etmek, karşılık vermek.

• ŞEKUB

  Ruşen olmak, parlamak.

• ŞEKUFE

  (Bak: şükufe)

• ŞEKUR

  Çok şükreden. Allahın (C.C.) lütuflarına karşı pek fazla memnuniyetini, sevincini gösteren. Az şükredene dahi çok nimet veren Allah (C.C.). (Bak: şükr)

• ŞEKVA

  Şikâyet, âciz kaldığını ve zayıflığını haber vermek. * Su kabının ağzını açmak.

• ŞEKVE

  Şikâyet etmek. * Siyahça oğlak derisi.

• ŞELA'LA'

  Uzun boylu kişi.

• ŞELALAT

  (Şelâle. C.) Büyük çağlayanlar, şelâleler.

• ŞELALE

  Büyük çağlayan. Akarsuyun yüksekten çoklukla akması.

• ŞELCEM

  (C.: şelâcim) şalgam.

• ŞELEL

  Bir eli tutmaz olmak. * Bir nesneyi seyrek dikmek. * Ovmakla gitmeyen leke.

• ŞELİL

  (C.: Eşille) Deve ve at ardına yapılan palas. * Çok sulu dere ortası. * Kısa gömlek.

• ŞELİM

  Şam yakınında bir beyt-i mukaddes.

• ŞELL

  Seyrek seyrek dikmek. * Çolak. * Çolaklık. Kolun eğri oluşu.