Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞELŞELE

  Dökmek. * Su damlatmak.

• ŞELVAR

  f. şalvar.

• ŞEM'

  Mum, ışık.

• ŞEM'A

  Işık, çıra. Nur. * Muma batmış fitil.

• ŞEMA'

  Yüce, yüksek, ulu âli.

• ŞEMA'

  (C.: şümu') Mum. Meclise zevk veren, meclisi süsliyen mum. * Oyun. * Mizaç, huy.

• ŞEMAHTER

  Kötü, menhus.

• ŞEMAİL

  (Şimal. C.) Huylar, ahlâklar, tabiatlar.

• ŞEMAİM

  (Şemime. C.) Güzel kokular.

• ŞEMAK

  Neşat, sevinç. Ferah.

• ŞEMAKMAK

  Uzun, tavil. * şâd ve neşeli kimse.

• ŞEMAL

  (C.: Şemâlât) Kıble ardında kutup tarafından esen yel. * Ahlâk. * Kılıç.

• ŞEMA'MA'

  Küçük başlı. * Aceleci kişi.

• ŞEMARİH

  (Şimrâh. C.) Dağ tepeleri. * Hurma veya üzüm salkımları.

• ŞEMATE

  Destenik çiçeği. * Düşmana belâ, gam ve tasa geldiğinde şâd olup sevinmek.

• ŞEMATET

  Kuru gürültü. şamata.

• ŞEMATETKÂRANE

  f. Kuru gürültü yapmak suretiyle, arsızca, gürültü ile bağırmak.

• ŞEMAYİL

  Ahlâk.

• ŞEMC

  Şey mânasına gelen bir isim. * Bir nesneyi seyrek dikmek.

• ŞEM'DAN

  f. şamdan.

• ŞEMEL

  Perâkendelik, dağınıklık. * Toplanmak, cem'olmak. * Az nesne.

• ŞEMERDEL

  Uzun boyunlu, seri davar.

• ŞEMET

  Saçın akı karasına karışmak.

• ŞEMH

  Uzak niyet ve kasıt. * Tekebbür etmek, kibirlenmek.

• ŞEMHAR

  Büyümek. Uzamak.

• ŞEM'-İ ASEL

  Bal mumu.

• ŞEM'-İ İLÂHÎ

  İlâhî ışık, İlâhî nur. Kur'an hakikatları.

• ŞEMİLLE (ŞEMLÂL-ŞEMLİL)

  Yeyni, hafif.

• ŞEMİM

  Koku. Hoş koku.

• ŞEMİME

  (C.: Şemâim) Güzel kokulu şey, râyiha.

• ŞEMİM-İ CİBAL

  Dağların güzel kokusu.

• ŞEMİRE

  Hızlı yürüyen deve.

• ŞEMİRR

  Katı, şiddetli, şedid.

• ŞEMİT

  Karışık.

• ŞEMİZER

  Hızlı yürüyen deve.

• ŞEML

  Az şey. Perâkendelik. * Örtmek, bürünmek, toplanmak. * Topluluk, cemaat, insan yığını.

• ŞEMLAK

  Yaşlı, pir, ihtiyar.

• ŞEMLE

  (C.: şümül) Kilim. * Az miktar su.

• ŞEMM

  Koku hissetmek, koklamak.

• ŞEMMAM

  Yeşil, kızıl ve sarı hatları ve güzel kokusu olan küçük bir cins kavun.

• ŞEMME

  Bir defa koklamak. * En küçük mikdar.

• ŞEMMUS

  Yavuz tosun at.

• ŞEMR

  Yürürken sallanmak.

• ŞEMS

  Güneş, âfitab.

• ŞEMS-ABAD

  f. Güneşi bol yer. Günlük güneşlik yer.

• ŞEMSEDDİN

  (Şems-üd din) Dinin güneşi. * Erkek adıdır.

• ŞEMSÎ

  Güneşe ait. Güneşle alâkalı.

• ŞEMS-İ EZELÎ

  Vâcib-ül-vücud ve ebediyyen var olan, her şeyi nurlandıran Allah (C.C.) hakkında teşbihen söylenen bir tabirdir.

• ŞEMS-İ HİDAYET

  Hidayet güneşi. Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir ismi.

• ŞEMS-PARE

  f. Güneş parçası. * Mc: Çok parlak.