Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞERAREFİGEN

  f. Kıvılcım saçan.

• ŞERARET

  Şerlilik, kötülük, fenalık. * Kıvılcım.

• ŞERASET

  Huysuzluk, geçimsizlik. Titizlik.

• ŞERAŞİR

  Nefis. * Beden, vücut, ceset. * Ağırlık.

• ŞERAT

  (C.: Eşrât) Alâmet, iz, işâret, nişân. * Bir şeyin en bayağı ve âdisi.

• ŞERAYİ'

  Şeriatlar. Cenâb-ı Hakkın hükümleri, emirleri, kanunları.

• ŞERAYİN

  (Şeryân ve Şiryân. C.) Nabız damarları, atar damarlar.

• ŞERAYİN-İ SÜBATİYYE

  Boynun iki tarafında olup kalbden gelen ve kafaya çıkan iki kalın atar damar. (O.L.)

• ŞERAZE

  Katı kurumak.

• ŞERAZİM

  (Şirzime. C.) Küçük ve az olan topluluklar. Küçük cemaatler.

• ŞERBE

  Bir içim su.

• ŞERBİN

  Katran ağacı.

• ŞERC

  Kıç, dübür. * Cem'etmek, toplamak. Birbiri üstüne yığmak. * Fırka. * Nev, cins.

• ŞERCA'

  Uzun tavil. * Taht. * Cenaze.

• ŞERCE

  Dağdan aşağı sahraya inen akıcı su.

• ŞERCEB

  Uzun, tavil.

• ŞERCELE

  Yemiş kabı.

• ŞERCEM

  (C.: şerâcim) şalgam.

• ŞERDA

  Benzemek. Misil.

• ŞERE

  Yemeğe karşı çok hırslı.

• ŞEREBE

  (C.: Şireb-Şerebât) Ağaç dibine su toplanması için yapılan havuz.

• ŞEREC

  (C.: Şüruc) Donyağı.

• ŞEREF

  Yükseklik, yücelik. Büyüklük. * İnsanlar arasında geçerli ve makbul olma. Büyük bir makam sâhibi olma. * Cenab-ı Hakka itâat ve ubudiyyeti ve yüksek hizmeti ile çok ihsanına mazhar olma. * İftihâr, övünme.

• ŞEREF-BAHŞ

  f. şereflendiren. şeref veren.

• ŞEREFE

  Minarenin ezan okunan yeri. Yüksek kale ve emsali yerlerdeki burç, çıkıntı.

• ŞEREF-EFZA

  f. Şeref artıran.

• ŞEREF-PEZİR

  f. Şeref ve itibar bulan.

• ŞEREF-RESAN

  Şeref ulaştıran, şeref eriştiren.

• ŞEREF-RİZ

  f. Şeref veren.

• ŞEREF-VARİD

  f. Şerefle gelen.

• ŞEREF-YAB

  f. şeref bulan, şeref kazanan.

• ŞEREF-ZAHİR

  f. Şerefle çıkan.

• ŞEREH

  Tamahkârlık, açgözlülük, şiddetli hırs.

• ŞEREKE

  (c.: Şerek-Eşrâk) Ağ, tuzak. * Ulu yol, büyük yol. * Yol ortası. (Bu mânaya. C.: Şürek)

• ŞEREKRAK (ŞERAKRUK)

  Yeşil kanatlı, siyah burunlu, güvercin büyüklüğünde kırmızı bir kuş.

• ŞEREM-SAR

  f. (Şerm-sâr) Utanan, utanmış, sıkılgan.

• ŞERENG

  f. Zehir.

• ŞERER

  (Şerare ve Şerere. C.) Kıvılcımlar.

• ŞERERE

  (C.: Şirer-Şirâr) Ateş kıvılcımı.

• ŞERERFEŞAN

  f. Kıvılcım saçan.

• ŞERERNÂK

  f. Kıvılcım saçan.

• ŞERES

  Elin yarılması. * Kaba ve galiz olmak.

• ŞERET

  (C.: Eşrât) Alâmet. İşaret, belirti.

• ŞERETİYY

  (C.: Şurut-Şuratâ) Çeri başı. * Pazar başı.

• ŞERH

  Her nesnenin evveli. * Her sene yeni doğan deve yavruları. * Yiğitlik. * Yarmak.

• ŞERH

  Açma, genişletme. * Açıklama. Anlaşılanı anlatma. Bir yazı veya konuşmayı kolay anlaşılması için izah etme, tafsil etme. * Bir şeyi dilim dilim kesme. * Bollaştırma. * Bir müşkil ve mübhem makaleyi açıklama, keşif ve izhar etme. * Açıklanmış yazı, risale.

• ŞERHA

  Dilim. Kesilip dilimlenmiş şey. parça.

• ŞERHAN

  (Şerhen) İzah etmek, açıklamak suretiyle. Şerhederek.

• ŞERHAN

  Çok tamahkâr, ziyade hırs sâhibi, açgözlü, haris.

• ŞER'Î

  Şeriata uygun, İslâmiyetçe makbul olan. İlâhî kanuna dair. Meşru'.