Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞEVARİB

  (Şârib. C.) Bıyıklar.

• ŞEVARİD

  (Şâride. C.) Dağılmış, dağınık şeyler.

• ŞEVAT

  (C.: şivâ) Baş derisi.

• ŞEVATÎ

  (Şâti. C.) Kenarlar, kıyılar.

• ŞEVAYİB

  (Şayibe. C.) Şâyibeler, noksanlıklar, ayıplar.

• ŞEVAZ (ŞÜVÂZ)

  Tütünsüz ateş.

• ŞEVAZÎ

  Dağların dik tepeleri.

• ŞEVAZZ

  (şâzze. C.) Müstesnalar. Kaide hârici olanlar.

• ŞEVB

  Karıştırmak. * İçilecek olan şeye katılıp karıştırılan şey.

• ŞEVBEC

  Oklava.

• ŞEVE

  Göz değmesi, nazar değmesi.

• ŞEVEH

  (şevh) Kara olmak ve çirkinlik. (Bak: şâhet-il vücuh)

• ŞEVES

  Gururdan dolayı göz ucuyla bakma.

• ŞEVH

  Kara ve çirkin olmak.

• ŞEVHA

  Yay yapımında kullanılan ağaç.

• ŞEVHA

  Avurtları ve burun delikleri geniş olan çirkin yüzlü kadın.

• ŞEVHEB

  (C.: şevahib) Kirpi.

• ŞEVHER

  f. Erkek eş, koca, zevc.

• ŞEVK

  Çok istek, şiddetli arzu. * Neş'e. *Bir şeyi bir yere şeye sağlamca bağlama. * Memnun. Şâduman. (Bak: Himmet, Şavk)

• ŞEVK

  Diken. * Birinin hiddet ve şevketi görünmek. * Ekin.

• ŞEVK U İŞTİYAK

  Şevk ve arzu. Şevk ve iştiyak.

• ŞEVK-ÂLUD

  f. şevkli, neşeli, sevinçli, keyifli.

• ŞEVK-ÂVER

  f. Neşe veren, neşe getiren, şevklendiren.

• ŞEVK-BAHŞ

  f. şevk veren, şevklendiren. * Meşhur bir çeşit lâle.

• ŞEVK-EFZÂ

  f. şevklendiren, neşe artıran.

• ŞEVKERAN

  Baldıran otu.

• ŞEVKET

  Kudret ve kuvvetten doğma haşmet. Padişaha mahsus heybet ve saltanat. * Diken. Diken batmak.

• ŞEVKETLÛ

  Tar: Padişahlar hakkında kullanılmış bir tâbir olup, azamet ve heybet sahibi mânalarına gelir.

• ŞEVKÎ

  Neşe ve şevk ile alâkalı.

• ŞEVK-İ TENZİLÎ

  Kur'an-ı Kerim'in ilk önceki mânâsıyla Sahabelere verdiği sevgi ve iştiyak. Kur'an-ı Kerim'in tenzil mertebesindeki mânâsının verdiği şevk. İlâhî bir makamdan inmenin verdiği şevk.

• ŞEVKİSTAN

  f. Dikenlik.

• ŞEVNİR

  Çörek otu.

• ŞEVR

  Davarı baharda otlamağa bırakmak. * Kovandan bal almak. * Satılığa çıkarmak.

• ŞEVSA

  Karın içinde olan yel.

• ŞEVŞAT

  Tez yürüyüşlü dişi deve.

• ŞEVŞEB

  Karınca.

• ŞEVTAB

  El silecek bez. El bezi.

• ŞEVVAL

  Arabi aylardan onuncusu. Ramazandan sonraya geldiği için ilk üç günü mübarek Ramazan bayramıdır.

• ŞEVZAK

  şahin kuşu.

• ŞEVZEB

  Uzun, tavil.

• ŞEVZENİK

  Şahin kuşu.

• ŞEY'

  Miktar. * Uzaklık. * Arslan eniği.

• ŞEY'

  Nesne, şey. * İstemek, dilemek.

• ŞEY'AN

  Uzaktan gören. * İleriyi gören, her şeyin sonunu düşünen.

• ŞEYATİN

  Şeytanlar. (Bak: Şeytan)

• ŞEYB

  İhtiyarlık. Yaşlılık. * Saç, sakal ağarması.

• ŞEYD

  Binayı kireçle yapmak.

• ŞEYDA

  f. Tutkun. Divane. * Çok sevgiden hâsıl olan hal.

• ŞEYDÂİ

  f. Çok fazla sevgiden hâsıl olan divanelik, şaşkınlık.

• ŞEY'EN FEŞEY'EN

  Yavaş yavaş, azar azar.