Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞIKS

  (C.: Aşkâs) Bir parça yer. * Her nesnenin bir miktarı.

• ŞIKŞAKA

  (C.: Şekâşık) Devenin ağzında olan dağarcığı. (Ağzından çıkarıp kükretir.) * Zayıf, yaşlı kimse. * Uzun ince çubuk. * Ağzın çevresi.

• ŞIKVE (ŞEKÂVE)

  Bedbahtlık. * Yaramazlık.

• ŞIKZ

  (C.: Şekazân) Keler eniği.

• ŞIKZA'

  Çok acıkmış tavşancıl.

• ŞIN

  Kur'an alfabesinin onüçüncü harfi olup, ebcedî değeri 300'dür.

• ŞI'RA

  Yaldırık adı verilen büyük, nurlu yıldız.

• ŞISB

  (C.: şesâyib) şiddet. * Nasip.

• ŞI'ŞA'

  Uzun, yeynicek kimse. * Uzun boyunlu deve.

• ŞITRE

  Yarım, nısf.

• ŞİA

  Yardımcılar mânâsiyle, Alevilik, Şiilik. İfrat ve tefrit ve dünyevi sebebler yüzünden Ehl-i Sünnet ve Cemaat Mezhebinden ayrılan bir fırka. Bir şahsa taraftar olmak. (Çok açık mukni izâhatını Risâle-i Nur külliyatı Dördüncü Lem'adan okuyunuz.)

• ŞİAB

  (Şi'b. C.) Dar yollar. Dağ yolları. Patikalar. * (Şube. C.) Şubeler. (Bak: Şuâb)

• ŞİAR

  İz, belirti, işaret, nişan, ayırt edici iyi âdet. * Üstünlük veren işaret. * İnsanın gömleği. * Ölüm. * (Şa'r. C.) Kıllar.

• ŞİARE

  (C.: Şeâyir) Hac amelleri. * Hac nişanları. İbadet için alem kılınan her nesne.

• ŞİAR-I RÂZ

  f. Sırların şiârı, sırrı gizleyen perde, işâret.

• ŞİB

  Üzerine kar düşen dağ. * Su içerken devenin dudağından çıkan ses.

• ŞİB

  f. İniş. Aşağı doğru eğiklik.

• Şİ'B

  (C.: Şiâb) Keçiyolu, dar yol, dağ yolu.

• ŞİB'

  Tokluk.

• ŞİBA'

  (Şeb'ân. C.) Karnı doymuş olanlar, tok kimseler.

• ŞİBA'

  Tokluk, doyma.

• ŞİBAB

  Bıçak üstüne sürçmek. * At neşesi.

• ŞİBAK

  (Şebeke. C.) Kafesler, şebekeler, ağlar, tuzaklar.

• ŞİBDİ'

  (C.: Şebâdi) Akrep. * Dil, lisan. * Belâ. * Şiddet.

• ŞİBH

  Benzer. Benzeyen şey.

• ŞİBH-İ AKD

  Akid benzeri. Sözleşme, sözle anlaşma benzeri.

• ŞİBH-İ BEŞER

  İnsana benzeyen şempanze, goril gibi hayvanlar.

• ŞİBH-İ BEŞERE

  Üst deriye benzer olan.

• ŞİBH-İ BİLLURÎ

  Billur gibi olan.

• ŞİBH-İ CİLD

  Cilde benzeyen, cildimsi.

• ŞİBH-İ HÜSN-Ü TA'LİL

  Edb: Bir hâdisenin vukuuna şairane olarak ve kat'î olmayan bir sebeb göstermek.

• ŞİBH-İ MÜNHARİF

  Geo: Yamuk. Yalnız iki kenarı paralel olan dörtgen.

• ŞİBL

  Aslan yavrusu.

• ŞİBR

  Karış.

• ŞİBRAK

  Yırtmak. * Parçalamak.

• ŞİCA'

  (Bak: Şücâ)

• ŞİCAB

  Divit kapağı. * Her nesnenin ağzına, yarığına ve gedik yerine koyup tıkadıkları nesne.

• ŞİCAR

  Kapı ardına koyup sürgü olarak kullanılan ağaç. * Kiremit tahtası altına konulup çakılan ağaç. * Kapı ağacı. * Deve alâmetlerinden bir alâmet.

• ŞİD

  Kireç. Sıva.

• ŞİD

  f. Nur, ziya, aydınlık. * Güneş.

• ŞİDAD

  (Şedid. C.) Sertler. Şiddetliler.

• ŞİDDET

  Sertlik, katılık. * Ziyadelik. * Sıkılık. * Tecvidde: Harf sükun ile ve nefesin hepsi habs olarak sakin bir halde okunduğu zaman savtın asla akmamasına denir. Şiddet iki kısma ayrılır:Şedide-i mechure : Elif, bâ, cim, dal, tı harfleri.şedide-i mehmuse : Kaf ve tâ harfleri.

• ŞİDDET-İ TAZYİK

  Tazyik ve baskının şiddeti.

• ŞİDED

  (Şiddet. C.) Şiddetler.

• ŞİE

  Alâmet, işaret, nişan.

• ŞİFA

  Hastalıktan iyi olma, iyileşme. Hastalıktan kurtulma.(...Hastalık seni uyandırıncaya kadar sabra çalış ve hastalık vazifesini bitirdikten sonra Hâlik-ı Rahim inşaallah sana şifa verir. L.)

• ŞİFA-BAHŞ

  f. Şifa veren, iyilik veren, iyileştiren.

• ŞİFAH

  (Şefe. C.) Dudaklar.

• ŞİFAHANE

  f. Hastahane.

• ŞİFAHEN

  Sözle, ağızdan. Konuşmak suretiyle.